Το άνοιγμα των σχολείων  είναι πολιτική απόφαση, λένε κυβερνητικά στελέχη, προκειμένου να αντικρούσουν τις επικρίσεις για τη βεβιασμένη έναρξη της σχολικής χρονιάς εν μέσω έξαρσης της πανδημίας. Ωστόσο, το ότι είναι πολιτική απόφαση δεν σημαίνει πως είναι και σωστή. Αν όλες οι πολιτικές αποφάσεις ήταν σωστές, η χώρα μας, όπως και όλες οι χώρες του κόσμου, θα ήταν επίγειος παράδεισος.

Αλλά δεν είναι.

Το επικίνδυνο στην παρούσα φάση είναι επιστήμονες να στηρίζουν πολιτικές αποφάσεις, ενώ το ορθό είναι οι πολιτικές αποφάσεις να στηρίζονται στις θέσεις των επιστημόνων, ειδικά σε θέματα υγείας.

Το λάθος έγινε από τη λήξη της περασμένης σχολικής σεζόν, όταν αποφασίστηκε από την ηγεσία του υπουργείου Παιδείας το νέο σχολικό έτος να αρχίσει στις 7 Σεπτεμβρίου, νωρίτερα από κάθε άλλη χρονιά. Η απόφαση ελήφθη Ιούνιο, όταν τα κρούσματα του κορονοϊού ήταν λίγα και υπήρχαν προσδοκίες ότι ξεμπερδεύουμε με την πανδημία. Όμως από τον Αύγουστο σπάσαμε όλα τα ρεκόρ σε επίπεδο κρουσμάτων και ήταν ακατανόητη η επιμονή, η συζήτηση και οι συσκέψεις επί συσκέψεων για το αν θα πρέπει τα σχολεία να ανοίξουν στις 7 ή στις 14 Σεπτέμβρη. Σε τέτοιες περιπτώσεις, όσο περισσότερο χρόνο κερδίζουμε, τόσο το καλύτερο. Εκτός και αν υπάρχουν εκτιμήσεις ότι αργότερα τα πράγματα δεν θα είναι καλύτερα, αλλά ίσως και χειρότερα. Όμως, δεν μας λένε κάτι τέτοιο.

Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία, μόνο τον Αύγουστο καταγράφηκαν στη χώρα 5.840 κρούσματα κορονοϊού, έναντι 4.477 όλους τους προηγούμενους πέντε μήνες.

Οι συνωμοσιολόγοι εκλαμβάνουν αυτά τα στοιχεία ως «ένα μεγάλο ψέμα», η επίσημη κυβερνητική γραμμή τα αποδίδει στη «χαλάρωση» των πολιτών και η κοινή λογική λέει ότι είναι κατά βάση το αποτέλεσμα του απροετοίμαστου ανοίγματος της χώρας σε εκατομμύρια τουρίστες χωρίς μαζικούς υποχρεωτικούς ελέγχους.

Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι το φετινό καλοκαίρι αποτέλεσε μια εξαιρετικά δύσκολη εξίσωση για την κυβέρνηση, η οποία κλήθηκε να συμβιβάσει την ανάγκη προστασίας της δημόσιας υγείας με την απαραίτητη συνέχιση της δραστηριότητας της βαριάς βιομηχανίας της χώρας από την οποία εξαρτώνται εκατομμύρια άνθρωποι. Ταυτόχρονα, όμως, ουδείς μπορεί να αρνηθεί ότι η έκβαση ήταν αρνητική. Τα πενιχρά έσοδα στον κλάδο του τουρισμού και της εστίασης συνδυάστηκαν, δυστυχώς, με τη ραγδαία εξάπλωση του ιού στη χώρα.

Τα αποτελέσματα των δράσεων στο πεδίο του τουρισμού αποτελούν μια πολύ καλή αφορμή για στοχασμό στον τρόπο λήψης αποφάσεων στη λήψη των μέτρων για τα σχολεία. Στην περίπτωση του τουρισμού επελέγη μια στρατηγική που στόχευε στην αποτροπή αρνητικών οικονομικών συνεπειών, η οποία όμως συνεπαγόταν και αύξηση των υγειονομικών κινδύνων από πιθανή διασπορά του ιού.

Τελικά δεν απετράπη τίποτε από τα δύο! Δυστυχώς, μια ανάλογη λογική δείχνει να διέπει και την ακολουθούμενη στρατηγική ως προς το άνοιγμα των σχολείων.

Αρχικά επιχειρήθηκε να αποκρουσθεί το αίτημα για δωρεάν διανομή μάσκας λόγω του οικονομικού κόστους που θα συνεπαγόταν. Σήμερα, καταβάλλεται μια προσπάθεια για αποτροπή της επιβάρυνσης που θα προκαλούσε στον κρατικό προϋπολογισμό η πρόσληψη εκατοντάδων διδασκόντων σε ολόκληρη τη χώρα.

Και σε αυτή την περίπτωση όμως η αποτροπή των επιπλέον δαπανών συνδέεται με αύξηση του υγειονομικού κινδύνου από την παρουσία υψηλού αριθμού μαθητών στις (συνήθως ακατάλληλες) σχολικές τάξεις.

Είναι προφανές ότι κανείς δεν μπορεί να προεξοφλήσει το αποτέλεσμα των κρίσιμων αποφάσεων για τα σχολεία. Το σίγουρο είναι, όμως, πως ό,τι και να συμβεί δεν θα φταίει η «χαλάρωση» των μαθητών.