Η «ιερότητα» των καταθέσεων αποθεώθηκε στα χρόνια ύστερα από το 2010 για να τεκμηριωθεί η ανάγκη για μνημονιακά δάνεια για τη σωτηρία των τραπεζών με δημόσιο χρήμα και εγγυήσεις. Το επιχείρημα ήταν ότι, σε διαφορετική περίπτωση, θα ήταν αναπόφευκτο το «κούρεμα» των καταθέσεων. Ωστόσο, δεν επιδείχθηκε η ίδια «ευαισθησία» στα χρόνια μετά το 2021, όταν συνέβη -και εξακολουθεί να συμβαίνει- ένα γενναίο «κούρεμα» της πραγματικής αξίας των καταθέσεων, ιδιαίτερα μάλιστα των καταθέσεων χαμηλού ύψους των νοικοκυριών.
Το ύψος της απώλειας πραγματικής αξίας μόνο για αυτή την κατηγορία καταθέσεων ανέρχεται σε 19 δισ. ευρώ (!) σε μία μόνο τετραετία, από το 2021 έως και το 2024. Πρέπει να διευκρινιστεί ότι δεν πρόκειται για «λογιστική» απώλεια αλλά για πραγματική. Όπως ο πληθωρισμός (και η ακρίβεια) μειώνουν την πραγματική αξία του μισθού, κι αυτό μετριέται χειροπιαστά με μείωση της αξίας του «καλαθιού» αγαθών και υπηρεσιών που το νοικοκυριό μπορεί να προμηθευτεί, έτσι και με τις καταθέσεις αυτής της κατηγορίας: η μείωση της πραγματικής τους αξίας μετριέται χειροπιαστά με το γεγονός ότι μπορούν να χρηματοδοτήσουν ανάγκες του νοικοκυριού μικρότερου ύψους. Εξάλλου, και οι καταθέσεις είναι εισόδημα που έχει αποταμιευτεί.
