Για τα δεινά της μεσαίας τάξης ανέκραξε ο Κούλης,  κι αμέσως άρχισε στα ΜΜΕ ένα ατελείωτο μοιρολόι, στο οποίο οι αυτόκλητες μοιρολογίστρες ανέλαβαν να εξιστορήσουν τα παθήματα της.  Και εκεί που προσπαθούσα … ν’ αγιάσω μου προέκυψε ο Μηνάς.

Χάθηκες, του παραπονέθηκα. Είχα λουμπάγκο, την εθνική μας ασθένεια, η απάντησή του. Κι επειδή τον κοίταξα με απορία μου εξήγησε. Η μέση μου. Λουμπάγκο εγώ, λουμπάγκο κι η χώρα. Και πριν προλάβω να συνέλθω από τους λεκτικούς ακροβατισμούς του μου σκάει την ερώτηση. Πες μου τι είναι η μεσαία τάξη;

Υποσχέθηκα στον Μηνά να αναζητήσω πληροφορίες. Ολοένα και πιο πολύ μου άρεσε η παρομοίωση της μεσαίας τάξης με τη μέση. Το αισθητικό πρότυπο θέλει τη μέση δαχτυλίδι. Η κοινωνική μέση όμως δεν αρέσκεται σε τέτοιες αντιστοιχίες…

Στο  διαδίκτυο βρήκα την απάντηση του επί της οικονομίας υπουργού. Στη μεσαία τάξη ανήκουν όσοι έχουν εισοδήματα από 25 έως 40 χιλιάδες ευρώ. Οικογενειακά. Λυτρωμένος έσπευσα να τηλεφωνήσω στον Μηνά.  Μη φωνάζεις και με πονάει η μεσαία μου τάξη, τον άκουσα από την άλλη πλευρά της γραμμής συγχυσμένο.

Χτυπάει το κουδούνι του σπιτιού, όχι πολλή ώρα μετά. Σας επισκέπτεται η μεσαία τάξη, ο ήχος της φωνής του σαρκαστικός.  Δεν φτάνουν τα νούμερα, ήταν οι πρώτες του κουβέντες. Αν μείνουμε σ’ αυτά που δηλώνονται. Υπάρχουν και κείνα που εξαϋλώνονται. Που τους αρέσουν τα υπερπόντια ταξίδια… Είναι η αόρατη μεσαία τάξη. Που κρύβει. Που θέλει μόνο να παίρνει.

Είχε αναψοκοκκινίσει. Πήρες χάπι της πίεσης; τον ρώτησα. Του έδωσα ένα δικό μου, παίρναμε το ίδιο.  Μεσαία τάξη και κουραφέξαλα… επανήλθε σε λίγα λεπτά. Είναι αυτοί που δουλεύουν κι οι άλλοι που μας δουλεύουν…