Ο Άρης Ιακωβάκης, μέσω επιστολής του, με αφορμή την μη συμμετοχή στην Α΄ Κατηγορία των δύο ιστορικών γειτονικών σωματείων, του Ηλειακού και της Δάφνης, αναφέρει πως το παρόν του ποδοσφαίρου είναι θλιβερό και το μέλλον του αόρατο, αν ΕΠΟ και ΕΠΣΗ δε αποφασίσουν ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις, αναφορικά με την εξέλιξη των γηγενών ποδοσφαιριστών.
Η επιστολή του Άρη Ιακωβάκη:
«Πέρασαν ήδη 50 χρόνια από την ημέρα που πάτησε το πόδι μου, για πρώτη φορά τον ευλογημένο τόπο της Ηλείας. Η αναβάθμιση της 117 ΠΜ της Ανδραβίδας, τόσο σε αεροσκάφη όσο και σε έμψυχο υλικό, ήταν σε πλήρη εξέλιξη. Η αιχμή του δόρατος (F4) της Πολεμικής Αεροπορίας απαιτούσε και προσωπικό με υψηλή ειδίκευση, γεγονός που μετέτρεψε την Βάση, σε κορυφαία Μονάδα της χώρας μας. Προσωπική επιλογή εκτός των υπηρεσιακών καθηκόντων μου ήταν, η άθληση και η Ψυχαγωγία. Οι συνάδελφοί μου, στελέχη του Πύργου Ελέγχου με προέτρεψαν εκτός υπηρεσίας, να παρακολουθήσουμε ένα τοπικό ποδοσφαιρικό ντέρμπι ποδοσφαίρου. Βούτυρο στο ψωμί μου η πρόταση, συμφώνησα αμέσως. Από την ανάγνωση του αθηναϊκού τύπου γνώριζα τις κορυφαίες και εμβληματικές ομάδες του Νομού Ηλείας, τον Πανηλειακό και τον Αστέρα Αμαλιάδας. Θα παρακολουθούσαμε των αγώνα Ηλειακού Λεχαινών και Δάφνης Ανδραβίδας, το κυριακάτικο απογευματινό στο γήπεδο Λεχαινών.
Βλέπω με έκπληξη κοσμοσυρροή προσέλευσης φιλάθλων. Γρήγορα αντιλήφθηκα ως θεατής, τεράστια αντιπαλότητα τόσο εντός, όσο και εκτός αγωνιστικού χώρου. Συμπέρανα ότι αυτό που είδα στο γήπεδο δεν ήταν μόνο μια αθλητική διαφορά, αλλά άγγιζε τα όρια κοινωνικής διένεξης αφού έμαθα, ότι τα ποδοσφαιρικά παιχνίδια μεταξύ των δύο ομάδων αποτελούσαν, μέγιστο τοπικό γεγονός. Δυστυχώς από τους πρωταγωνιστές ποδοσφαιριστές της εποχής εκείνης και των δύο ομάδων ορισμένοι άτυχοι έφυγαν από τη ζωή με πρόσφατη απώλεια αυτή του Βετεράνου παίκτη της Δάφνης, Παναγιώτη Κοντόγιωργα ή Μομωτη.
Επειδή τότε η τύχη το έφερε να γίνω παίκτης του Ηλειακού Λεχαινών, δεν ήθελα να έχω αντίπαλο τον αποβιώσαντα Μομωτη, ενώ αντιθέτως λόγω των τεχνικών και ψυχικών του προσόντων θα τον ήθελα πολύ ως συμπαίκτη. Μετέπειτα κατά περιόδους οι δύο ομάδες αποτέλεσαν κορυφαίους εκπροσώπους του νομού μας στο ποδόσφαιρο. Αυτά βέβαια είναι λίγα και ανήκουν στο παρελθόν των δύο ομάδων. Ενημερώνομαι ότι αυτόν τον καιρό οι δύο ως άνω ομάδες δεν θα αγωνιστούν στο πρωτάθλημα της Α΄ Κατηγορίας Ηλείας, όπου δικαιωματικά ανήκουν. Ο επί εικοσαετία πρόεδρος της ΕΠΣΗ, ψάχνει για αντικαταστάτες των δύο ομάδων. Αντί να πάρει πρωτοβουλία και να ερευνήσει τα αίτια της αδυναμίας συμμετοχής στο πρωτάθλημα των ιστορικών ομάδων και να βοηθήσει στο αδιέξοδό τους, επιδίδεται σε επαιτεία για να συμπληρώσει τον “μέγιστο” αριθμό των 10 ομάδων. Όπως γίνεται ευκόλως νοητό το παρόν του ποδοσφαίρου μας είναι θλιβερό και το μέλλον του αόρατο, αν ΕΠΟ και ΕΠΣΗ δε αποφασίσουν ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις, εις ότι αφορά την εξέλιξη των γηγενών ποδοσφαιριστών, αλλά και την προστασία των ομάδων που αποτελούν το σίγουρο καταφύγιο της νεολαίας μας.
Με μέγιστη εκτίμηση
Άρης Ιακωβάκης»
Φωτο: Βαγγέλης Δημητρόπουλος
