Γράφει ο Ανδρέας Ρουμελιώτης, δημότης του Δήμου Ανδρίτσαινας Κρεστένων

Την Κυριακή 25 Νοεμβρίου, στο Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής, στο πλαίσιο της διοργάνωσης ‘’Αθήνα 2018- Παγκόσμια Πρωτεύουσα του Βιβλίου’’ έλαβε χώρα μία άκρως ενδιαφέρουσα ημερίδα στην οποία παρουσιάστηκαν οι ‘’Θησαυροί της Ιστορικής Βιβλιοθήκης Ανδρίτσαινας’’. Μάλιστα, σε αυτήν την ημερίδα συμμετείχαν με ομιλίες διακεκριμένοι ακαδημαϊκοί και σημαντικές προσωπικότητες του πνεύματος,ενώ αξίζει να σημειωθεί ότι η επιτυχία της αποδεικνύεται από την παρουσία των πρέσβεων της Ελβετίας και της Ελλάδας αλλά κυρίως από το πλήθος κόσμου που έσπευσε να γεμίσει ασφυκτικά της αίθουσα της Παλαιάς Βουλής προκειμένου να παρακολουθήσει τις ποικίλες και ενδιαφέρουσες ομιλίες.

Η επιτυχημένη αυτή εκδήλωση υπήρξε προϊόν της άοκνης δράσης της Ελβετικής Ένωσης Φίλων Ιστορικής Βιβλιοθήκης Ανδρίτσαινας και του ζήλου του προσωπικού της Δημόσιας Ιστορικής Βιβλιοθήκης Ανδρίτσαινας σε συνεργασίαμε το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο, την Ελβετική πρεσβεία, την Ελβετική Αρχαιολογική Σχολή και το Δήμο Αθηναίων. Με αυτόν τον τρόπο κατόρθωσαν να προβάλουν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο την Ανδρίτσαινα και ως εκ τούτου τον καλλικρατικό Δήμο Ανδρίτσαινας-Κρεστένων.

Ωστόσο, ο Δήμος μας ήταν απών από την εξαιρετική εκδήλωση του σημαντικότερου πνευματικού του ιδρύματος, της Νικολοπουλείου Βιβλιοθήκης, καθώς όχι μόνο δεν φρόντισε να θέσει υπό την αιγίδα του τη συγκεκριμένη εκδήλωση αλλά δεν μερίμνησε ούτε να στείλει κάποιον επίσημο εκπρόσωπο. Ως εκ τούτου, είναι φανερό ότι για άλλη μία φορά έχασε την ευκαιρία (δεν είναι η πρώτη φορά που η δημοτική μας αρχή προβαίνει σε τέτοιου είδους ατόπημα με αποτέλεσμα να πλήττει όλο και περισσότερο την εικόνα της) να έρθει σε επαφή και να συσφίξει σχέσεις με άλλους οργανισμούς και Δήμους, καθώςκαι να ενισχύσειμε αυτόν τον τρόπο την εξωστρέφεια του. Αναντίρρητα, η εξωστρέφεια πρέπει να είναι ένα βασικό χαρακτηριστικό των σύγχρονων δημοτικών αρχών προκειμένου να ενισχύσει τις πρωτοβουλίες των κατοίκων μίας περιοχής για ανάδειξη των συγκριτικών πλεονεκτημάτων. Δυστυχώς, όμως, δεν φαίνεται να έχει γίνει ακόμη πλήρως αντιληπτό και ως εκ τούτου δεν εκμεταλλευόμαστε στο έπακρο όσα οι πρόγονοί μας γενναιόδωρα μας κληροδότησαν.