Του Παναγιώτη Απαλίδη, ιατρού, αντιπροέδρου Ένωσης Νοσοκομειακών Ιατρών Πύργου

Το κύμα των ασθενών που έρχονται στο νοσοκομείο είναι ήδη μεγάλο και θα μεγαλώσει κι άλλο. Δίνουμε και θα συνεχίσουμε να δίνουμε όλες μας τις δυνάμεις προκειμένου να ανταποκριθούμε όσο πιο επαγγελματικά αλλά και ανθρώπινα γίνεται στους ανθρώπους που καταφεύγουν αναγκαστικά στο νοσοκομείο μας καθημερινά.

Το προσωπικό του νοσοκομείου είναι εδώ. Η πολύπαθη παθολογική που με το ζόρι καλύπτονταν από τους λιγοστούς παθολόγους, έχει γίνει πέντε ξεχωριστά τμήματα. Από αύριο επεκτείνεται αναγκαστικά  και θα δουλεύει με διπλάσιο αριθμό ασθενών, με το ίδιο προσωπικό, γιατρούς και νοσηλευτές. Οι απαραίτητες εργασίες για την επέκταση είναι πυρετώδεις. Αν η παθολογική δεν τα καταφέρει να σταθεί όρθια, οι ασθενείς που θα χρειαστούν την  ΜΕΘ θα αυξηθούν.

Δεν υπάρχουν εφεδρείες.

Δυστυχώς δεν εισακουστήκαμε οι γιατροί και οι νοσηλευτές όλους αυτούς τους μήνες που φωνάζαμε ότι χρειαζόμαστε νέες προσλήψεις. Μικροπολιτική…

Δεν υπάρχουν άλλοι γιατροί για να μας ενισχύσουν. Όσοι υπάρχουν είναι όλοι απαραίτητοι και ο καθένας θα παλέψει από τη θέση που θα του ανατεθεί, από όπου χρειαστεί να πάει, άσχετα με την ειδικότητά του.

Το πιο ευαίσθητο κομμάτι του νοσοκομείου μας, η ΜΕΘ, στελεχώθηκε από πρόθυμους γιατρούς άλλων τμημάτων. Δεν γινόταν αλλιώς. Ο αριθμός των κλινών της σχεδόν τριπλασιάστηκε και το προσωπικό παρέμεινε το ίδιο, παρά τις εκκλήσεις των γιατρών και του νοσοκομείου. Τώρα χρειάζονται “χέρια”. Έτσι κι αλλιώς ο τίτλος του “ειδικού” δεν προσθέτει ούτε αφαιρεί από την επιστημονική κατάρτιση του κάθε συναδέλφου. Αυτό που έχει σημασία είναι η  θέληση. Αυτό που έχει σημασία είναι διάθεση των συναδέλφων να προσφέρουν με όσα μέσα διαθέτουν. Αυτό μετράει.

Αυτό αξίζει τον σεβασμό και τον έπαινο όλων…

Αν θα έπρεπε να έχουν ακουστεί οι φωνές των γιατρών και των νοσηλευτών ή αν θα έπρεπε να δοθεί το προσωπικό στα νοσοκομεία που το ζητούσαν, δεν έχει σημασία τούτες τις ώρες. Όλοι ξέρουμε την απάντηση.

Εκτός από τους συνδικαλιστές και τους διοικούντες, κραυγές για εξειδικευμένο προσωπικό έχουν ακουστεί από διευθυντές ΜΕΘ ακόμα και καθηγητές πανεπιστημίων. Όλοι είδαμε τι έγινε.

Ξέρουμε τι κριτική είχαμε κάνει μέχρι να φτάσουμε εδώ.

Ξέρουμε τι θα λέμε όταν περάσει αυτό.

Δυστυχώς, όμως, είμαστε μέσα στην μεγάλη φωτιά και πρέπει να σωθούν όσο περισσότεροι άνθρωποι γίνεται.

ΤΩΡΑ…