Χωρίς περίσκεψιν, χωρίς λύπην, χωρίς αιδώ
μεγάλα κ’ υψηλά τριγύρω μου έκτισαν τείχη.
Και κάθομαι και απελπίζομαι τώρα εδώ.
Άλλο δεν σκέπτομαι: τον νουν μου τρώγει αυτή η τύχη·
διότι πράγματα πολλά έξω να κάμω είχον.
A όταν έκτιζαν τα τείχη πώς να μην προσέξω.
Aλλά δεν άκουσα ποτέ κρότον κτιστών ή ήχον.
Aνεπαισθήτως μ’ έκλεισαν από τον κόσμον έξω.
Κ. Π. Καβάφης
Μη μου γη λήθη τάραττε
Αξιότιμε κύριε πρόεδρε,
Σας καλωσορίζουμε και πάλι στον φιλόξενο και πολύπαθο τόπο μας. Η χαρά για εμάς είναι ειλικρινής κάθε φορά που ένας πολιτικός, και δη ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, μας επισκέπτεται, καθώς τα τελευταία χρόνια, ακόμη και οι εθιμοτυπικού χαρακτήρα επισκέψεις καταγράφουν αξιοσημείωτη κάμψη. Παραμένουμε εξάλλου ένας τόπος «δυτικά της λήθης» για την κεντρική εξουσία, παρότι τον τελευταίο καιρό βιώνουμε μια πρωτόγνωρη παραδοξότητα και παρακαλάμε να μη μας θυμούνται πολύ συχνά γιατί κατά κανόνα δεν είναι για καλό. Ίσως να έχουμε ήδη διαβεί έναν ακόμη δακτύλιο στην κόλαση του Δάντη, κι από απλώς λησμονημένοι, οι τιμωροί μας έχουν περάσει σε πιο σκληρές μορφές τιμωρίας.
Η διαχρονική απορία μας ωστόσο παραμένει, εφόσον στη Θεία Κωμωδία, μια και την αναφέραμε, οι αμαρτωλοί γνωρίζουν λεπτομερώς το αμάρτημά τους. Δυστυχώς οι Ηλείοι ακόμη και σήμερα αδυνατούν να αντιληφθούν σύμφωνα με τη λογική τι είναι αυτό το οποίο έχει καταστήσει τους πολίτες αυτού του νομού δεύτερης κατηγορίας πολίτες. Βέβαια, οι τιμωροί μας το αρνούνται κατηγορηματικά, όχι μόνο σήμερα αλλά δεκαετίες ολόκληρες. Η αλήθεια όμως είναι πως κάθε μέρα που περνάει επιβεβαιώνει ακόμα πιο εμφατικά, με ακόμα μεγαλύτερη σαφήνεια, ότι η Ηλεία δεν υπάρχει στον χάρτη της εξουσίας, παρότι ο τόπος διαθέτει, όπως κάθε άλλη περιοχή της Ελλάδας, σημαντικά συγκριτικά πλεονεκτήματα, τα οποία αν αξιοποιούνταν καταλλήλως, είναι δεδομένο ότι θα συνέβαλλαναναλόγως στο Α.Ε.Π. και θα βελτίωναν αισθητά την ποιότητα ζωής των πολιτών. Ένα πάντως είναι βέβαιο: Το αμάρτημά μας σίγουρα δεν είναι «προπατορικό» κι αυτό γιατί σε μία τέτοια περίπτωση η Αρχαία Ολυμπία δεν θα βρισκόταν εκεί που βρίσκεται.
Κύριε πρόεδρε, μπορεί να προσεγγίσατε ανεμπόδιστα τα όρια της γεωγραφικής και διοικητικής μας επικράτειας, εμείς ωστόσο αισθανόμαστε αυτήν την ώρα να περικυκλωνόμαστε από τείχη, τείχη μεγάλα και ψηλά που έχτισαν τριγύρω μας, σαν αυτά που περιγράφει ο Καβάφης στο ομώνυμο ποίημά του. Είναι πολλά αυτά τα τείχη, γι’ αυτό θα σταθούμε μόνο στα τρία μεγαλύτερα:
Τείχος αναπτυξιακό:
Στον τόπο όπου κατασκευάστηκε η πρώτη σιδηροδρομική γραμμή εκτός Αττικής (Πύργος–Κατάκολο, 22/09/1878), δεν μπορεί κάποιος εν έτει 2021 να πάρει το τρένο για να ταξιδέψει μέχρι την Πάτρα. Για την Πατρών-Πύργου πάλι, δεν χρειάζεται να πούμε πολλά. Κάθε χρόνο χάνεται ο πληθυσμός ενός μικρού χωριού. Ένα έργο το οποίο είχε αρχίσει να κατασκευάζεται, βρίσκεται εδώ και δύο περίπου χρόνια στον αέρα.
Τείχος υγειονομικό:
Στην εποχή της πανδημίας, την ώρα που ολόκληρος ο πλανήτης αντιμετωπίζει μία τρομακτική υγειονομική κρίση, τα νοσοκομεία του νομού αντιμετωπίζουν τη δική τους μεγάλη κρίση. Ίσως αυτή η εικόνα να μοιάζει στερεότυπα υπερβολική, συγκρινόμενη με το βάρος το οποίο έχουν επωμιστεί τα μεγάλα νοσοκομεία της Αττικής, ωστόσο όπως θα διαπιστώσετε και στη σημερινή συνάντησή σας με τους προέδρους των σωματείων εργαζομένων των νοσοκομείων Πύργου, Αμαλιάδας καιΚρεστένων, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα.
Τείχος εκπαιδευτικό:
Αναφορικά με το ζήτημα της προκλητικής αφαίρεσης των πανεπιστημιακών σχολών από την Ηλεία, επιτρέψτε μας να επισημάνουμε ότι σε κανέναν τόπο δεν αξίζει να του εξορίζουν τη γνώση. Το πανεπιστήμιο είναι ο κατεξοχήν φορέας γνώσης και προόδου σε μία κοινωνία, σε κάθε κοινωνία. Υπ’ αυτήν την έννοια, θεωρούμε ότι, παρά τα όποια προβλήματα, η βίαιη απόσπαση των τμημάτων από την περιοχή μας καταδεικνύει και το μένος όσων την απεργάστηκαν, σε βάρος του δημόσιου συμφέροντος. Συνιστά πράξη πασιφανώς εκδικητική και αυταρχική.Ωστόσο, σε ένα βαθύτερο επίπεδο, δύναται να προδίδει ακόμη και φόβο.
Και όντως φοβούνται. Φοβούνται τα μυαλά, γιατί γνωρίζουν ότι η γνώση γίνεται στοχασμός και ο στοχασμός απόφαση και πράξη. Και ακόμη, γιατί ξέρουν πολύ καλά πως εκείνοι οι οποίοι ελεύθερα στοχάζονται, γράφουν πάντοτε και την ιστορία τους.
Κύριε πρόεδρε, για όλα αυτά θα σας ενημερώσουν πληρέστερα οι τοπικοί αιρετοί μας άρχοντες, έτσι ώστε, να έχετε πλήρη και ολοκληρωμένη εικόνα όσων απλόχερα μας επεφύλαξε το κράτος των Αθηνών. Σας ευχόμαστε καλή διαμονή κι ευχόμαστε επίσης να μην ξεχάσετε την Ηλεία και τους ανθρώπους της.
Η «Πρωινή» της Ηλείας
