23 Φεβρουαρίου 1848 – αρχές 1849
Η Άνοιξη δεν είναι απλά μια εποχή. Είναι μια Ιεροτελεστία -όπως την αποτύπωσαν με τις εκρηκτικές, διεγερτικές, ερωτικές, μοναδικές συνθέσεις τους ο Ιγκόρ Στραβίνσκι (Ιεροτελεστία της Άνοιξης), ο Βιβάλντι (Άνοιξη) και τόσοι πολλοί καλλιτέχνες της μουσικής, της ζωγραφικής, της ποίησης.
Η Άνοιξη είναι Επανάσταση. Είναι μια έκρηξη των αισθήσεων, είναι ομορφιά, είναι έρωτας, ορμητικότητα (μα και παρορμητικότητα), αταξία, πάθος.
Δεν είναι διόλου τυχαίο που οι περισσότερες Επαναστάσεις έγιναν μια Άνοιξη. Η ελληνική επανάσταση την Άνοιξη του 21 ενέπνευσε σειρά Επαναστάσεων σε όλο τον κόσμο.
Οι Επαναστάσεις του 1848, γνωστές σε ορισμένες χώρες ως Άνοιξη των Εθνών, Άνοιξη των Λαών ή Έτος Επανάστασης, ήταν μια σειρά πολιτικών αναταραχών σε όλη την Ευρώπη το 1848. Παραμένει το πιο διαδεδομένο επαναστατικό κύμα στην ευρωπαϊκή ιστορία καθώς συμμετείχαν λαοί της Γαλλίας, των Γερμανικών κρατιδίων, της Αυστριακής Αυτοκρατορίας, Βλαχίας, Πολωνίας και άλλων περιοχών μέχρι τη μακρινή Λατινική Αμερική.
Αργότερα, η γαλλική νεολαία αποκορύφωσε τον συγκρουσιακό αγώνα της το Μάη του ΄68 και την ίδια χρονιά είχαμε την Άνοιξη Της Πράγας, της εξέγερση στη Βαρσοβία και στη Βουδαπέστη, ώσπου πρόσφατα θέριεψε και η Αραβική Άνοιξη.
