Πρωτόγνωρες καταστάσεις ζήσαμε στην έρημη από κόσμο Ηλεία λόγω των γενικών περιοριστικών μέτρων και της απαγόρευσης κυκλοφορίας το τριήμερο του Πάσχα και σίγουρα η Ανάσταση του 2020 όπως και η Λαμπρή δεν έμοιαζαν με καμιά προηγούμενη, θα την θυμόμαστε για χρόνια και συνάμα θα λέμε να μην ξανάρθει…
Οι εκκλησίες ήταν άδειες, οι λειτουργίες της Ανάστασης έγιναν κεκλεισμένων των θυρών σε λίγους ναούς, ίδιο σκηνικό και στον Πύργο όπου η Αναστάσιμη λειτουργία τελέστηκε χωρίς καθόλου κόσμο από τον Επίσκοπο Ωλένης κ. Αθνάσιο, ελάχιστους ιερείς και ιεροψάλτες στον Μητροπολιτικό Ναό του Αγίου Νικολάου και αναμεταδόθηκε σε ζωντανή μετάδοση. Κι όταν ακούστηκε το Χριστός Ανέστη, ο κόσμος βγήκε στα μπαλκόνια με αναμμένα κεριά και ευχόταν ο ένας στον άλλο Χρόνια πολλά εν μέσω βαρελότων και βεγγαλικών, χωρίς ομως την συνήθη λαμπρότητα. Όλα ήταν ήσυχα, σιωπηλά αλλά κατανυκτικά, τα περισσότερα σπίτια είχαν ανάψει τα φώτα τους στις βεράντες και ο κόσμος μπορεί να μην είχε την δυνατότητα να παραστεί στις Αναστάσιμες λειτουργίες, θέλησε όμως να νοιώσει έστω και με αυτόν τον τρόπο την Ανάσταση του Κυρίου. Οι καμπάνες δεν χτύπησαν σε καμία πόλη του νομού, ήταν απόφαση του Μητροπολίτη που είχε τον δικό της συμβολισμό.
Και ο εορτασμός της ημέρας της Λαμπρής ήταν επίσης πρωτόγνωρος και αρκετά μοναχικός, οι οικογένειες έμειναν σπίτι χωρίς συνάξεις συγγενών και φίλων λόγω των περιοριστικών μέτρων κυκλοφορίας που τέθηκαν σε ισχύ από το βράδυ του Σαββάτου και τους ελέγχους από την Αστυνομία που βρισκόταν επί ποδός για την αυστηρή τήρηση τους, με στόχο την αποφυγή των μετακινήσεων και του συνωστισμού.
Έτσι ο κόσμος και στην Ηλεία περιορίστηκε στα σπίτια του, γιορτάζοντας το πρώτο και ελπίζουμε τελευταίο Πασχα καραντίνας, ψήνοντας σε ψησταριές σε αυλές, ταράτσες και βεράντες και ελάχιστοι μόνο ήταν εκείνοι που είχαν το προνόμιο να τηρήσουν το έθιμο του οβελία και να σουβλίσουν στους κήπους τους. Το γλέντι αλλοτινών εποχών σίγουρα δεν το είδαμε τούτο το Πάσχα, ο κόσμος ήταν “παγωμένος” και ένοιωθε την έλλειψη των δικών του προσώπων, των συγγενών και φίλων, αφού κάθε οικογένεια γιόρτασε μόνη της την Λαμπρή και το Πασχαλινό τραπέζι ήταν μοναχικό.
Οι έλεγχοι της Αστυνομίας και στην Ηλεία, σε όλο το εθνικό και επαρχιακό δίκτυο αλλά και μέσα στις πόλεις σε κεντρικά σημεία ήταν εκτεταμένοι και με τον φόβο των υψηλών προστίμων – 300 ευρώ για τον οδηγό και 150 για τον συνοδηγό- ελάχιστοι ήταν τελικώς εκείνοι που έπαιξαν κορώνα – γράμματα την μετακίνησή τους για να γιορτάσουν εκτός σπιτιού το Πάσχα σε συγγενικά σπίτια στα χωριά. Στις μεγάλες πόλεις του νομού, στον Πύργο, την Αμαλιάδα, την Γαστούνη, τα Λεχαινά κ.ο.κ δεν υπήρχε άνθρωπος στους δρόμους και στις πλατείες και οι εικόνες ήταν κυριολεκτικά σοκαριστικές. Φαίνεται πάντως πως ο κορονοϊός ήταν ο μόνος που πέτυχε να αδειάσει από κόσμο όλον τον νομό και να τον περιορίσει στα σπίτια του, στο πρώτο Πάσχα καραντίνας της νεότερης ιστορίας!!
