Γράφει η Κατερίνα Αναγνωστοπούλου – Σωτηροπούλου*
Οι αναπληρωτές εκπαιδευτικοί κάθε χρόνο αγωνιούν αν το ταξίδι για τη δική τους Ιθάκη θα έχει τελειωμό ή αν η περιφορά τους από νησί σε νησί θα συνεχιστεί.
Είναι εκείνη η κατηγορία ανθρώπων που όλοι τρέχουν να κατονομάσουν ως ΄τυχερούς΄ στο βωμό των καλοκαιρινών ξέγνοιαστων διακοπών και των δεκαπενθήμερων διαλειμμάτων του σχολικού έτους. Κανείς δεν σκέφτηκε ότι οι φαινομενικά ΄χαλαροί΄ μήνες του καλοκαιριού είναι γεμάτοι άγχος, αγωνία, αβεβαιότητα για το πού θα τους βρει το επόμενο φθινόπωρο.
Ο κόκκινος διακόπτης της παύσης ανάβει με τη λήξη του σχολικού έτους και βρίσκει τον κάθε αναπληρωτή να μαζεύει βαλίτσες, να παραδίδει κλειδιά και να τρέχει να προλάβει το τελευταίο πλοίο της γραμμής για την επιστροφή.
Επιβιβάζει σε αυτό αναμνήσεις, εμπειρίες, ανθρώπους που γνώρισε και αναμένει να δει το πρώτο επεισόδιο της σειράς για την επόμενη σεζόν, που θα κυκλοφορήσει πάλι στα τέλη του Αυγούστου.
Μόνο ο αναπληρωτής γνωρίζει πόσο εύκολο είναι να αλλάζεις τόπο κάθε χρόνο. Να χτίζεις την ζωή σου πάλι από την αρχή. Να ταξιδεύεις στο άγνωστο με βάρκα την ελπίδα και να αγωνιάς αν θα βρεις ανθρώπους που θα κάνουν το ταξίδι αυτό μαγικό.
Και όταν τους βρεις, τους συνηθίσεις, μοιραστείς ζόρια, δυσκολίες, εμπειρίες, πόσο εύκολα φεύγεις μετά; Οι μαθητές σου; Οι συνάδελφοι; Πόσο αμφίρροπα τα συναισθήματα στη συνειδητοποίηση ότι με κάποιους, ίσως, να μην ξανασυνταθείς και ποτέ;
Κάθε Σεπτέμβρη, Οκτώβρη ή ακόμη και Νοέμβρη που ανακοινώνονται οι προσλήψεις εκπαιδευτικών, ο αναπληρωτής νιώθει τα χέρια του να ιδρώνουν στο πληκτρολόγιο μέχρι να βρει τον αριθμό του στον κατάλογο και το νησί , την πόλη, το χωριό που θα ζήσει για αυτή τη χρονιά.
Τότε γεμίζει την βαλίτσα του με ρούχα, πετσέτες, σεντόνια, όνειρα, αναμνήσεις και στιγμές και ξεκινά. Μέσα σε τρεις μέρες θα είναι στην ουρά σε κάποια Διεύθυνση Εκπαίδευσης, ώσπου να μάθει κάπου αργά την νύχτα πού θα είναι το σχολείο και το σπίτι που θα στεγάσει και φέτος τη ζωή του.
Η Οδύσσεια μόλις ξεκίνησε…
«Δεν νοικιάζουμε το σπίτι μας για ένα χρόνο» θα του πουν μερικοί ή «Μπορείτε να μείνετε μέχρι τον Απρίλιο, αφού μετά το σπίτι γίνεται Airbnb για τουρίστες».
Φίλε αναπληρωτή γιατί διαμαρτύρεσαι;;;
Δεν φτάνει που κάθε χρόνο σε στέλνουν και σε διαφορετικό σημείο της Ελλάδας μας να απολαύσεις την ομορφιά της … μακριά από το σπίτι σου, την οικογένεια σου, τη ζωή σου;
Δεν έχεις συνειδητοποιήσει ότι πάντα θα είσαι ο γραφικός, ο περιπλανώμενος Ιουδαίος, που θα γεμίζεις τις τρύπες της διάτρητης εκπαίδευσης, που θα κάνεις guest εμφανίσεις στα σχολεία, θα ξεβολεύεις τους διορισμένους συναδέρφους σου να αλλάζουν το πρόγραμμα Δεκεμβριάτικα; Έρχεσαι Δεκέμβριο μήνα στο σχολείο και θέλεις και ίση μεταχείριση;
Να είσαι ευχαριστημένος που ο πίνακας έφθασε μέχρι το όνομά σου! Μάζεψε λοιπόν την πραμάτεια σου και σε δυο εργάσιμες παρουσιάσου εκεί που το καθήκον σε καλεί… Και όπου γη και πατρίς!!!
* Η Κατερίνα Αναγνωστοπούλου – Σωτηροπούλου είναι συνταξιούχος εκπαιδευτικός και Διευθύντρια του 1ου Γυμνασίου Πύργου και ιδρυτικό μέλος της διαδικτυακής ομάδας Πύργος, η πόλη της καρδιάς μας στο Facebook, όπου πρωτοδημοσιεύτηκε το άρθρο.
