FOLLOW US: facebook twitter

Ana Laura Calderón: «Να ακολουθείτε τα όνειρά σας!»

Ημερομηνία: 08-12-2021 | Συντάκτης:
Κατηγορίες: Νέα, Πολιτισμός

Συνέντευξη στις: Άννα Μαρία Καπερώνη, Ζωή Μπέκιου, Μαρία Ασμή & Αλεξάνδρα Μπερτσάτου


-Βραβείο Σκηνοθεσίας σε Ταινία Μεγάλου Μήκους

Ένα παλιό ζιζάνιο και δύο καινούρια, η Μαρία, η Άννα Μαρία και η Ζωή, συζήτησαν με την σκηνοθέτη, μοντέρ και παραγωγό Ana Laura Calderón στον ραδιοφωνικό σταθμό VOX, για την ταινία της «Η Καρδιά του Μεσκίτ» η οποία απέσπασε το Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας.

Η ταινία «Η Καρδιά του Μεσκίτ» αφορά στην ιστορία της Lucia, που ανήκει στην φυλή ιθαγενών Yoreme. Η μητέρα της πέθανε και για να απαλύνει τον πόνο του πατέρα της αποφασίζει να μάθει άρπα, ένα παραδοσιακό όργανο που μόνο άνδρες επιτρέπεται να παίζουν.

Μαρία: Καλώς ήρθατε! Χαιρόμαστε που σας έχουμε κοντά μας σήμερα!

Ζωή: Πώς εμπνευστήκατε το θέμα της ταινίας; Αφορούσε σε κάποια προσωπική εμπειρία;

Μερικά χρόνια πριν, κάνοντας μια έρευνα με τους φίλους μου, ρωτούσαμε αν υπάρχουν γυναίκες μουσικοί και μας έλεγαν όχι διότι μόνο άντρες επιτρέπεται να παίζουν μουσικά όργανα. Εγώ όμως συνέχιζα να ρωτάω και εν τέλει μου αποκάλυψαν ότι κάποτε υπήρχε μια γυναίκα μουσικός, η οποία κατέληξε απομονωμένη από την υπόλοιπη κοινωνία. Ήθελα όμως η ταινία που θα κάνω να μην εμμένει στην ιστορία της συγκεκριμένης γυναίκας αλλά να προσαρμοστεί στην σημερινή εποχή. Έτσι φτιάχτηκε ο χαρακτήρας ενός μικρού κοριτσιού το οποίο κατάφερε στο τέλος να πραγματοποιήσει το όνειρό του.

Άννα Μαρία: Η επόμενη ερώτηση αφορά στη θέση των γυναικών στη φυλή που αναφέρεται στην ταινία αλλά και γενικά στο Μεξικό. Πώς είναι να είσαι γυναίκα εκεί;

Ακόμα και σήμερα δυστυχώς υπάρχουν ακόμα διακρίσεις και στερεότυπα. Ιδιαίτερα τα παλαιότερα χρόνια, η μουσική και ο χορός αφορούσε κατ΄ εξοχήν τους άνδρες καθώς είχαν περισσότερο χρόνο εξάσκησης από τις γυναίκες οι οποίες ήταν απασχολημένες με την συντήρηση του σπιτιού και της οικογένειας. Ωστόσο, τα πράγματα έχουν αρχίσει να αλλάζουν. ΟΙ γυναίκες έχουν αρχίσει να ασχολούνται περισσότερο με τον τομέα αυτόν. Μάλιστα, πρόσφατα έμαθα ότι στην φυλή αυτή τώρα υπάρχει μια γυναίκα χορεύτρια! Ο κινηματογράφος επίσης ήταν ένας ανδροκρατούμενος χώρος. Οπότε όλες οι ιστορίες λέγονταν με την αντρική ματιά. Τώρα όμως όλο και περισσότερες γυναίκες ασχολούνται με το κινηματογραφικό πεδίο, έχοντας την ικανότητα να εκφράσουν διαφορετικές ευαισθησίες, ιδέες και συναισθήματα.

Αλεξάνδρα: Ποιο ήταν το μήνυμα που θέλετε να προωθήσετε μέσα από την ταινία σας;

Θέλω να εμπνεύσω τα παιδιά να ακολουθήσουν τα όνειρα τους και να μην τα παρατήσουν ποτέ. Να είναι ο εαυτός τους. Με την υποστήριξη της οικογένειας και της κοινωνίας τους μπορούν τα καταφέρουν τα πάντα. Είναι ευθύνη μας να τα βοηθήσουμε. Επίσης θα ήθελα να προσθέσω πως η ταινία έχει ένα βαθύτερο μήνυμα και για εμένα σαν γυναίκα. Έπρεπε να πάρω κάποιες αποφάσεις ώστε να δημιουργήσω αυτή την ταινία. Ως γυναίκα κινηματογραφίστρια θα ήθελα να πω σε όλες τις γυναίκες πως μπορούν να κάνουν τα πάντα. Δεν χρειάζεται να διαλέξουν μεταξύ οικογένειας και καριέρας. Με σωστό προγραμματισμό όλα γίνονται αρκεί να το θέλεις.

Άννα Μαρία: Βλέπουμε έντονη την διάκριση μεταξύ γυναικών και ανδρών και ιδιαίτερα στο καλλιτεχνικό πεδίο. Αυτή η διάκριση υπάρχει ακόμα;

Πάντα υπήρχε διάκριση και ιδιαίτερα στην παραδοσιακή μουσική καθώς, όπως λέει και η λέξη, είναι παράγωγο της παράδοσης. Οι άνδρες πολλές φορές έπρεπε να φύγουν σε περιοδείες για να βγάλουν χρήματα ενώ οι γυναίκες έπρεπε να μείνουν πίσω στο σπίτι και τις οικογένειές τους. Η ταινία είναι ένας τρόπος ενδυνάμωσης των κοριτσιών να ακολουθήσουν τα όνειρά τους παρά τα στερεότυπα. Επιπλέον, είμαι και μητέρα, οπότε θέλω η κόρη μου να γίνει οτιδήποτε αυτή θελήσει στη ζωή της. Όπως βλέπετε, στην ταινία υπάρχουν πολλές δυναμικές γυναίκες, πράγμα που ενθαρρύνει την πρωταγωνίστρια στον στόχο της.

Ζωή: Βλέπουμε ότι είστε σκηνοθέτης, παραγωγός και μοντέρ, οπότε φαίνεται να έχετε πραγματοποιήσει το όνειρό σας; Ήταν δύσκολο;

Η παραγωγή ταινιών και γενικά ο κινηματογράφος είναι ένα δύσκολο επάγγελμα, καθώς απαιτεί πολύ χρόνο εργασίας αλλά και πολλούς οικονομικούς πόρους. Επίσης, χρειάζεται πολύ ανθρώπινο δυναμικό και είναι αρκετά δύσκολο να καθοδηγήσεις τόσους ανθρώπους στο να εκπληρώσουν αυτό που έχεις σκεφτεί.

Αλεξάνδρα: Πώς σας φαίνεται το φεστιβάλ μας και η επιστροφή στα θέατρα;

Το φεστιβάλ είναι υπέροχο. Είχαμε δυο προβολές με την ταινία μου. Μου άρεσε πολύ που επιστρέψαμε στα θέατρα και συναναστράφηκα με το κοινό της ταινίας μου. Πριν από αυτό τα φεστιβάλ που πραγματοποιούνταν ήταν ηλεκτρονικά κι δεν υπήρχε αυτή η επαφή. Με συγκίνησε που επιτέλους βλέπω τις αντιδράσεις τους από κοντά και πως τους επηρεάζει η ταινία μου και τι συναισθήματα τους δημιουργεί.

Αλεξάνδρα: Τι θεωρείτε ότι διαφοροποιεί αυτό το φεστιβάλ από όλα τα άλλα;

Θα έλεγε πως οι ερωτήσεις του κοινού είναι τελείως διαφορετικές. Το κοινό αποτελείται κυρίως από παιδιά που τα κυριεύει η αθωότητα. Μου έκαναν ερωτήσεις που δεν έχω ξανά ακούσει σε κανένα από τα προηγούμενα φεστιβάλ. Για παράδειγμα πρώτη φορά με ρώτησαν αν οι χαρακτήρες της ταινίας μου ήταν ερωτευμένοι μεταξύ τους. Τους ενδιέφερε πάρα πολύ να μάθουν τι αισθάνεται ο ένας για τον άλλον και ποιος ήταν ερωτευμένος με ποιον ή αν θα είναι ευτυχισμένοι μαζί εν τέλη. Ήταν πολύ ενδιαφέρον να συναναστραφώ μαζί τους και να δω την ταινία από την δική τους οπτική.


Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Καιρός Πύργος