Του Δημήτρη Θεοδωρόπουλου
Η 3η Δεκεμβρίου έχει καθιερωθεί από τα Ηνωμένα Έθνη ως Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία με σκοπό την προώθηση της κατανόησης γύρω από τα ζητήματα της αναπηρίας, και την προστασία των δικαιωμάτων των ατόμων με αναπηρία.
Είναι άλλη μια ευκαιρία κάποιοι εκ των αρμοδίων να επισημάνουν απλώς τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν αυτοί οι συμπολίτες μας και κάποιοι άλλοι να ευλογήσουν τα γένια τους για το πόσα πολλά έχουν κάνει για να διευκολύνουν την ζωή αυτών των ατόμων .
Μέσα σε όλους αυτούς και οι εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης που επικεντρώνονται στο θέμα της προσβασιμότητας αυτών ατόμων στην πόλη.
Αλήθεια τι θέλουν να μας πουν ???
Δεν βλέπουν τι γίνεται γύρω μας ???
Εδώ που έχουμε φτάσει οι πόλεις πλέον δεν είναι προσβάσιμες για κανέναν.
Ναι για ΚΑΝΕΝΑΝ.
Οι πόλεις όπως τις έχουμε καταντήσει είναι απολύτως εχθρικές για όλους τους πολίτες.
Ναι για ΟΛΟΥΣ.
Πολύ περισσότερο για τους συμπολίτες μας με κάποια αναπηρία.
Και αυτό θα το κατανοήσουν οι της τοπικής αυτοδιοίκησης αν κάνουν μια βόλτα μέσα στην πόλη όχι όμως με το υπηρεσιακό τους αυτοκίνητο ….
Σχεδόν ανύπαρκτα πεζοδρόμια και άθλια συντηρημένα …..
Όπου δεν υπάρχουν τραπεζοκαθίσματα σίγουρα θα είναι παρκαρισμένα αυτοκίνητα ή μηχανάκια.
Βέβαια μας έχει πιάσει και το οικολογικό μας και έχουμε βάλει και δένδρα που κάποια από αυτά τα έχουμε αφήσει στην τύχη τους και έτσι συμπληρώνεται το παζλ.
Το αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι σε πολλές περιπτώσεις είναι υποχρεωτικό να κινηθείς στον δρόμο που βέβαια τον έχουμε στενέψει και που μετα βίας περνάει ένα αυτοκίνητο …..
Φανταστείτε τι σημαίνει αυτό για ένα συμπολίτη μας που κυκλοφορεί με αμαξίδιο ….
Απλά είναι απολύτως αδύνατο να κυκλοφορήσει…..
Μη μιλήσουμε για τις ράμπες.
Όπου υπάρχουν ράμπες είναι κλειστές από παρκαρισμένα αυτοκίνητα και κάποιες από αυτές διευκολύνουν τα μηχανάκια να τα έχουν οι ιδιοκτήτες δίπλα τους όταν πίνουν τον καφέ τους.
Κάποιοι θα μιλήσουν για την παιδεία μας που δεν είναι η καλύτερη και κάποιοι άλλοι για τις υπηρεσίες του Δήμου που είναι παντελώς ανύπαρκτες και ανίκανες στο να επιβάλλουν στοιχειωδώς την εφαρμογή του Νόμου σε αυτές τις περιπτώσεις.
Κάποιες Δημόσιες Υπηρεσίες δεν έχουν καθόλου ράμπες και σε κάποιες άλλες στην ουσία είναι μη λειτουργικές.
Ας μην μιλήσουμε για το γεγονός ότι σε κάποιους δρόμους δεν είναι δυνατόν να σταματήσει κάποιο αυτοκίνητο ούτε καν προσωρινά και αν καταφέρει να σταματήσει δεν υπάρχει περίπτωση να μπορέσεις να κατεβάσεις έναν συμπολίτη μας με αμαξίδιο από τα παρκαρισμένα αριστερά και δεξιά αυτοκίνητα.
Αυτή είναι η κατάσταση στις πόλεις μας χρόνια τώρα και δεν είναι δύσκολο να καταλάβουμε ότι μέρα με την μέρα όλο αυτό χειροτερεύει γιατί οι βλαχοδήμαρχοι κάθε φορά έχουν και νέες εμπνεύσεις.
Σε όλα αυτά τα προβλήματα η τοπική αυτοδιοίκηση είναι ουδέτερος παρατηρητής.…..
Δεν κάνει τίποτα γιατί απλούστατα δεν ξέρει τίποτα …
Αν τους επισημάνεις κάτι από όλα αυτά θα σου πουν ότι δεν υπάρχει πρόβλημα και όπου αναγκαστούν εκ των πραγμάτων να το παραδεχτούν έχουν έτοιμα τα γνωστά θα και θα αυτά που τους έχουν φέρει στην εξουσία και που δεν λένε με τίποτα να τα εγκαταλείψουν.
Καλές λοιπόν οι δηλώσεις και τα ευχολόγια με αφορμή ΚΑΙ αυτήν Παγκόσμια ημέρα.
Αλλά οι συμπολίτες μας με κάποια αναπηρία που θα τις διαβάσουν δεν θα έχουν καν το κουράγιο να γελάσουν …..
Καλό είναι λοιπόν τουλάχιστον να μην παίζουμε με τα νεύρα τους και ας τους αφήσουμε στον πόνο τους …..
