Ο 19χρονος Αμαλιαδίτης γκαρντ μιλά για την υποτροφία στο Πανεπιστήμιο «Baker» του Κάνσας και την επικείμενη συμμετοχή του στο Κολεγιακό πρωτάθλημα των Η.Π.Α.

Συνέντευξη στον Κώστα Πλιάγκο

Στις 27 Αυγούστου γίνεται 19 ετών και λίγες μέρες πριν θα έχει πατήσει Αμερική και δη στο «Baker University» του Κάνσας για να ξεκινήσει το «αμερικανικό όνειρο» που ξεδιπλώνεται μπροστά του. Ο Αλέξης Κάτζος, ο ταλαντούχος γκαρντ του Κοροίβου, πήρε πλήρη υποτροφία 4+1 ετών στη Σχολή Χρηματοοικονομικών στο εν λόγω Πανεπιστήμιο και θα παίξει στην ομάδα μπάσκετ του Πανεπιστημίου,  συγκεκριμένα στους “wildcats” (αγριόγατες) όπως αποκαλείται η ομάδα του «Baker University», που συμμετέχουν στην DIVISION 1 του Κολεγιακού πρωταθλήματος. Γίνεται έτσι ο πρώτος Ηλείος μπασκετμπολίστας (και από τους λίγους Έλληνες γκαρντ), που θα περάσει τον Ατλαντικό και θα αγωνιστεί στη «Μέκκα» του αθλήματος, στις Η.Π.Α., εκεί όπου το μπάσκετ αποτελεί γιορτή.

Ο Αλέξης, γιος του General Manager του Κοροίβου, Σάκη Κάτζου, ξεκίνησε το μπάσκετ στα 6 του χρόνια, πέρασε από όλα τα τμήματα υποδομής του Κοροίβου και στα 13 του τον ανέλαβε σχεδόν προσωπικά ο καταξιωμένος γυμναστής-προπονητής μπάσκετ Γιώργος Λεβεντούρης. Από 15 ετών βρισκόταν στην τελική 20αδα των Εθνικών ομάδων Under 15, Under 16 και Under 18, όντας στους καλύτερους Έλληνες παίκτες της ηλικίας του. Έπαιξε ακόμη και στην Α1 στα 15 του, πήρε ακόμα περισσότερο χρόνο συμμετοχής τα δύο τελευταία χρόνια στην Α2, αποκομίζοντας πολύτιμες εμπειρίες και πλέον στα 19 του κάνει το άλμα για τις Η.Π.Α., ευελπιστώντας να γίνει επαγγελματίας μπασκετμπολίστας, όπως δηλώνει σήμερα σε  συνέντευξή του στην «Πρωινή».

-Καταρχάς, ποια ήταν τα πρώτα σου συναισθήματα όταν έμαθες ότι θα πας στην Αμερική και θα παίξεις μπάσκετ εκεί;

«Πρώτα απ’ όλα ένιωσα μεγάλη χαρά και ικανοποίηση καθώς ήταν το αποτέλεσμα προσπάθειας δύο ετών να καταφέρω να πληρώ όλες τις προϋποθέσεις, ώστε να πάρω υποτροφία σε ένα Αμερικανικό πανεπιστήμιο. Νιώθω μεγάλη ανυπομονησία να βρεθώ στο Κολέγιο και να ενταχθώ στην ομάδα μπάσκετ του «Baker».

-Νιώθεις άγχος, αγωνία, ποιο είναι το επικρατέστερο συναίσθημα τώρα που έχεις συνειδητοποιήσει αυτό που έρχεται;

«Άγχος ένιωσα στην αρχή, όταν έμαθα ότι ενδιαφέρεται το Πανεπιστήμιο για μένα και ότι θέλει να μου μιλήσει ο προπονητής. Σκεφτόμουν επίσης τον τρόπο προσαρμογής σε μια άλλη χώρα με άλλες απαιτήσεις, αλλά όσο το δουλεύω στο μυαλό μου και σκέφτομαι το πρόγραμμα που θα ακολουθώ, νιώθω πολύ καλά, και έχω, θα έλεγα, δημιουργικό άγχος για το πώς θα λειτουργήσει όλο αυτό και τι χημεία θα έχω με την υπόλοιπη ομάδα».

-Ο προπονητής τι σου είπε όταν επικοινωνήσατε;

«Μίλησα αρχικά με τον βοηθό προπονητή, τον coach Γουντκοκ, και κάναμε μια συζήτηση για την ελληνική Α2 Ανδρών που αγωνιζόμουν με τον Κόροιβο και το επίπεδο της κατηγορίας. Και οι τρεις προπονητές του τεχνικού τιμ, μου μίλησαν για την ομάδα και τον τρόπο παιχνιδιού της. Ο head coach, o coach Ντούλεϊ, μου είπε ότι με θέλει στην ομάδα και θέλει να συνεργαστούμε καθώς από τα βίντεο που είδε διαπίστωσε ότι ταιριάζω στην ομάδα και ήταν πρόθυμος να μου λύσει οποιαδήποτε απορία και να με βοηθήσει όσο περισσότερο γίνεται, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για μένα. Μιλάω καθημερινά με τους προπονητές, όλα είναι πολύ καλά…».

-Πότε φεύγεις για Αμερική; Ποιο θα είναι το πρόγραμμα που θα ακολουθείς στο Πανεπιστήμιο Baker;

«Στις 19 Αυγούστου πρέπει να είμαι εκεί, διότι ξεκινούν τα μαθήματα. Το πρόγραμμα είναι 9π.μ.-3μ.μ. μαθήματα στο Πανεπιστήμιο, 4-6μ.μ. ομαδική προπόνηση, 6-7μ.μ. ατομική προπόνηση και 8-9.30μ.μ. θα μαζευόμαστε όλοι οι παίκτες της ομάδας στη βιβλιοθήκη για να μελετάμε τα μαθήματά μας».

-Το είχες ονειρευτεί ποτέ; Έλεγες έστω και υποσυνείδητα στον εαυτό σου ότι κάποια στιγμή θα έφτανες να παίξεις στην Αμερική;

«Από μικρός, κάτι που δεν θυμάμαι αλλά το λένε στην οικογένειά μου, έλεγα πως θέλω να πάω στην Αμερική. Όταν μπήκα στη διαδικασία, δύο χρόνια πριν, μου φαινόταν κάτι πολύ δύσκολο, λόγω και της θέσης που παίζω. Πίστευα όμως πως θα βρω την ευκαιρία να παίξω στο Κολεγιακό, κρατώντας πάντα χαμηλούς τόνους. Είχα μια συγκρατημένη αισιοδοξία, ώσπου τελικά ήρθε η πρόταση».

-Τι σε βοήθησε περισσότερο όλα αυτά τα χρόνια για να φτάσεις να κάνεις το άλμα φέτος;

«Πάνω απ’ όλα με βοήθησε η οικογένειά μου, ήταν πάντα δίπλα μου, με στήριξε  πάρα πολύ στην προσπάθειά μου και θέλω να τους πω και δημόσια ένα μεγάλο ευχαριστώ. Από κει και πέρα με βοήθησαν πολύ όλοι οι προπονητές που είχα από τις Ακαδημίες έως και την ανδρική ομάδα. Ιδιαίτερα, θέλω να ευχαριστήσω κυρίως τρεις ανθρώπους. Ο ένας είναι ο coach Γιώργος Λεβεντούρης που ασχολείται μαζί μου από 13 ετών και δουλέψαμε πάρα πολύ στο κομμάτι της ατομικής τεχνικής και της μπασκετικής αντίληψης. Ο άλλος είναι ο γυμναστής Παναγιώτης Ανδρουτσόπουλος, με τον οποίο επίσης δουλέψαμε μαζί πολλά χρόνια και ασχολήθηκε μαζί μου πολύ. Με βοήθησε στα κομμάτια της ευκινησίας και της εκρηκτικότητας και μου έδινε πολλές χρήσιμες συμβουλές κατά τη διάρκεια των προπονήσεων. Ο τρίτος είναι ο φροντιστής του Κοροίβου,  Άρης Βλαχοχριστόπουλος, που με είχε σαν μικρό αδερφό, που όταν έπρεπε να με προσγειώσει με προσγείωνε και όποτε έπρεπε να με ενθαρρύνει με ενθάρρυνε. Με αυτούς τους τρεις ανθρώπους έχω μια ιδιαίτερη σχέση, είμαστε πολλά χρόνια μαζί. Φυσικά με βοήθησαν και όλοι οι προπονητές της ανδρικής ομάδας, ο καθένας με τον τρόπο του και τους ευχαριστώ όλους ανεξαιρέτως καθώς και τους συμπαίκτες μου όλα αυτά τα χρόνια. Ευχαριστώ επίσης και τους φίλους μου που με στήριξαν και αυτοί».

-Πώς κρίνεις τη δουλειά που γίνεται στις Ακαδημίες του Κοροίβου, όντας πλέον ένας ενήλικας μπασκετμπολίστας που τείνει να ακολουθήσει επαγγελματική καριέρα;

«Ξεκάθαρα γίνεται πολύ καλή δουλειά στις υποδομές. Υπάρχουν κάθε χρόνο τρεις προπονητές και προσπαθούν να αναπτύξουν κομμάτια ατομικής τεχνικής στα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία, κάτι που είναι πολύ σημαντικό για την περαιτέρω εξέλιξή τους στο άθλημα, ώστε στη συνέχεια να προχωρήσουν σε κομμάτια ατομικής τακτικής. Γενικά οι Ακαδημίες είναι πολύ καλά δομημένες και ο τρόπος που έχουν χωριστεί τα τμήματα, δίνει τη δυνατότητα να υπάρχει ένα υψηλό επίπεδο συναγωνισμού, που βοηθά τα παιδιά να βελτιώνονται. Επίσης, κάθε χρόνο προστίθεται και κάτι επιπλέον στο προπονητικό πρόγραμμα. Πιστεύω πως στο μέλλον θα αναδειχτούν ακόμα περισσότερα παιδιά».

-Τον Σεπτέμβρη του 2018, 17 ετών τότε, είχες δηλώσει σε μένα προσωπικά ότι στόχος σου είναι να δουλεύεις σκληρά και να βελτιώνεσαι μέρα με τη μέρα. Δύο χρόνια μετά έρχεται το «American dream» για σένα. Ποιο είναι το επόμενο level που θες να φτάσεις; Ποιοι είναι οι επόμενοι στόχοι σου;

«Το να δουλεύω καθημερινά και να βελτιώνομαι, δεν θα αλλάξει ποτέ. Είναι η βάση που έχω θέσει από μικρή ηλικία. Από κει και πέρα δεν μπορώ να βάλω όρια. Πάντα υπάρχει το υψηλότερο σημείο που ονειρεύεται κάποιος για τον εαυτό του και εύχεται να το πετύχει, αλλά αυτό που θέλω αυτή τη στιγμή είναι να βελτιωθώ όσο περισσότερο γίνεται, να προσφέρω στην ομάδα μου όσο περισσότερο μπορώ και να κάνουμε την καλύτερη δυνατή πορεία στο πρωτάθλημα».

-Πλέον, μετά από αυτή την εξέλιξη, θέλεις να γίνεις επαγγελματίας μπασκετμπολίστας;

«Θέλω να γίνω επαγγελματίας μπασκετμπολίστας. Όπως μου έχει πει και ο coach Λεβεντούρης “όταν είσαι από μικρή ηλικία στο χώρο, δύσκολα τον αφήνεις είτε γίνεις επαγγελματίας είτε όχι”. Θέλω να ασχοληθώ επαγγελματικά με το μπάσκετ, αλλά θέλω ταυτόχρονα να τελειώσω και τις σπουδές μου, να έχω ένα αξιόπιστο πτυχίο και ένα καλό επίπεδο σπουδών. Θέλω να συνδυάσω και τα δύο και μέσα από τη σκληρή δουλειά στην ομάδα μπάσκετ του Κολεγίου θα προσπαθήσω να γίνω επαγγελματίας μπασκετμπολίστας».