Γράφει ο Νίκος Αχ. Διάκος
Μηχ/γος-Ηλεκ/γος – Μηχανικός  Ε.Δ.Ε.

          Οσφυοκαμψίες  και  το στερεότυπο  ΄΄ κανένας  δεν περίμενε να  υλοποιηθεί   το έργο τόσο γρήγορα ΄΄,  ήταν αυτα   που κυριάρχησαν  και αντηλλάγησαν  μεταξύ  των παρευρισκομένων  στα  εγκαίνια  του  Πάτρα –Πύργος και μετά   το  συνηθισμένο  ευχολόγιο, για την εν συνεχεία οικονομική ανάκαμψη της Ηλείας  με έρεισμα  τον  νέο  δρόμο.

          Όμως  ο  δρόμος  από μόνος  του  δεν μπορεί  να υποστηρίξει  αναπτυξιακά  την Ηλεία,  γιατί  η  Ηλεία  από  τα  αρχαιότερα  γεωγραφικά  διαμερίσματα της  σημερινής Ελλάδας  , δεν  είναι  κάποιο χωριό   σε  κάποια  σαβάνα , που ξαφνικά   απέκτησε  πρόσβαση  στον  σύγχρονο  κόσμο.

          Η  Ηλεία ήταν  πασίγνωστη  και  είχε  ανθούσα  οικονομία από αρχαιοτάτων χρόνων  και η απόδειξη   είναι οι  Ολυμπιακοί αγώνες .  Γιατί  για να φτάσει ένας τόπος  ν’  ασχολείται  με τον  αθλητισμό  και τις   αξίες του Ολυμπισμού και κατά  συνέπεια με  τις  τέχνες  και τα  γράμματα  , σημαίνει ότι έχει διασφαλίσει αν όχι πλούτο  ,   για  τους  κατοικούντες  πολίτες του,    τουλάχιστον μια  αξιοσημείωτη  διαβίωση.

          Η  Ηλεία  όμως  ακολουθώντας  την  ιστορική  επιταγή  ΄΄ ακμή και παρακμή ΄΄  , βρέθηκε  από τα  αρχιτεκτονήματα, όπως ο  ναός  του Διός σε  κατασκευές  από τσιμεντόλιθους και  ελενίτ , όπως  περιγράφει ένας  ξένος  περιηγητής.  Δηλαδή είχαμε   μιαν  ακμή που την  διαδέχθηκε η παρακμή και η οποία  ρίζωσε και έμεινε  φθίνοντας  και φθείροντας  χρόνο με  τον χρόνο  τα  οικονομικά  μεγέθη   που είχαν  τοπικά  αναπτυχθεί  και η τοπική   κοινωνία ποτέ πια  δεν  ανέκαμψε  πραγματικά  , αλλά  σιγά – σιγά  και  αθόρυβα παραδόθηκε στη φθορά  και  στον  αγώνα επιβράδυνσης  της  αλλοτρίωσης.

 

          Έτσι  είχαμε  από  τότε  που εγώ γνώρισα ,είδα και κατανόησα  την υπαρξιακή ανάπτυξη της Ηλείας  , κάποιες  από εκείνες  τις  βιομηχανίες και βιοτεχνίες  που  πλέον θεωρούνται ως  η  βιομηχανική ιστορία  της  Ηλείας .( Δεκαετία  του  70):

1)΄΄Δήμητρα  ΄΄  Αλευρόμυλοι

2)΄΄Αλφειός΄΄  Μακαρονοποιία

3)΄΄Ολυμπία΄΄  Βιομηχανία  κονσερβών  – πυρινελαιουργεία.

4) ΄΄ Θεοχάρης ΄΄ Ελαιουργικά  μηχανήματα  .

5) ΄΄Κουντούρης΄΄   προϊόντα  ξύλου .

6)΄΄ΟΛΥΜΠΙΑ ΄΄  Εκσκαπτικά  μηχανήματα.

7) ΄΄  Γοργόνα ΄΄Βιοτεχνία  κατεψυγμένων   ψαριών  

8 )΄΄ Αιγαίο ΄΄,  υφαντουργία  .

9)Ρητινοποιείες   Πύργος   – Καρούτες .

10)Ψυκτικές  εγκ/σεις,  ψυγεία και παραγωγή πάγου  , Πύργος  –  οδός  Κατακόλου.

11)Βιομηχανία  πιάτων  Κατακόλου

12)Κεραμοποιίες  , Δουνέϊκα  ,  Χανάκια  , Πύργος .

13)Βιοτεχνίες  ξηρών  καρπών,  Καλλίκωμο,  Χανάκια.

14) Βιοτεχνίες  τροφίμων  ,Επιτάλιο.

15)Βιοτεχνίες  τοματοπελτέ  , Σαβάλια,  Γαστούνη,  Καβάσιλα, Τραγανό, Ανδραβίδα.

16)Συσκευαστήριο   λιπασμάτων ,  Πράσινο.

17)Ένωση Γεωργικών Συνεταιρισμών  Ηλείας-Ολυμπίας ,  Σταφιδεργοστάσιο,  Οινοποιίο,  Ελαιουργεία.

18)Σταφιδεργοστάσιο  , οδός  Κατακόλου .

          Δηλαδή  και με  στοιχειώδεις  εθνικούς  δρόμους  και  που πέρναγαν  μέσα  από τα  χωριά  και που  κάποιες  φορές  ήταν απαραίτητο  να μετακινηθούν  οι καρέκλες  ώστε  να  περάσουν τα μεγάλα  οχήματα  της  εποχής, η οικονομία ήταν  ακμαία  και  ακμάζουσα .

          Ήλθαν  όμως καιροί  δίσεκτοι  και η  τοπική κοινωνία  άρχισε να βουλιάζει και  δεν  έφταιγε  γι’ αυτό  η έλλειψη δρόμου ή  η  έλλειψη ντόπιου δυναμικού , το οποίο  σήμερα  είναι  επακόλουθο της  Περιφερειακής  αποβιομηχάνισης  και  του ατροφικού πρωτογενή τομέα, αλλά  η  βαθειά  και πραγματική  αιτία ήταν  και εξακολουθεί να είναι η  έλλειψη έρευνας και οι  εφαρμοζόμενες  πολιτικές  από  ερασιτέχνες  υπουργούς που σπούδασαν  κυρίως  νομική  και προσπάθησαν να γίνουν  μηχανικοί , οικονομολόγοι ή γεωπόνοι  στο πεδίο , με τα γνωστά αποτελέσματα της  αποβιομηχάνισης και της  συρρίκνωσης του πρωτογενή τομέα και της   διασπάθισης του δημοσίου χρήματος.

          Το    τραγικό  όμως της  κατάστασης  είναι ότι και στους δύο αυτούς τομείς  δαπανήθηκαν δισεκατομμύρια  τα οποία τσέπωσαν  οι πονηροί  αλλά αναστροφή  και  ανάκαμψη δεν  παρατηρήθηκε  σε κανένα  κλάδο κανενός  τομέα.

          Προφανώς  πρόκειται  για  τα  θαλασσοδάνεια που  ενθυλάκωσαν οι  πονηροί  κουμπάροι  των πολιτικών σε συνεργασία με τους τραπεζίτες.

          Το αποτέλεσμα ήταν και είναι   όλοι  στο  αλώβητο  και ο λαός  στη βιοπάλη και  τα  χρέη,  χρέη  που  δημιουργήθηκαν με τις  άστοχες  κυβερνητικές   αποφάσεις  και την  κατασπατάληση δημοσίου  χρήματος , συντελεστές  που υπερχρέωσαν   τα  νοικοκυριά  για  δύο  κυρίως   λόγους . Ο ένας  είναι  η εφαρμοζόμενη  λάθος πολιτική στις  ποικίλες  δραστηριότητες και ο άλλο η ανεξέλεγκτη  και  χωρίς  διασφαλίσεις  ,δανειοδότηση των εκλεκτών  που μας άφησαν    ντουβάρια  , αλλά  έκαναν βίλες  στην Ιταλο-Ελβετική  μεθόριο    και τους άλλους   τραπεζικούς παραδείσους  για τους  οποίους  ήλθαν  λίστες  και περγαμηνές  αλλά  ξεθώριασαν  με το χρόνο  και δεν μπόρεσαν  να  διαβαστούν  από  τους αρμόδιους  των δικαστικών και οικονομικών αρχών.

          Σήμερα  λοιπόν  με μια θολή πολιτική  με  αρνητικό πρόσημο στον  πρωτογενή  τομέα ,με  άφαντη  την βιομηχανική ανάπτυξη  ,  μ΄ ένα επιλεκτικό  τραπεζικό σύστημα και μ’ ένα  σκηνικό που  στο βάθος  του βρίσκονται τα ερειπωμένα  βιομηχανικά  κτίρια   με κάποιες  υψηλές  καμινάδες  των πάλαι  ποτέ   ακμαζουσών   βιομηχανιών , ζητάμε από τον νέο  δρόμο του Πάτρα-Πύργος  να φέρει  την ανάπτυξη .

          Αν τώρα περιμένουμε από τον  τουρισμό , την  αποκαλούμενη  βαριά  ελληνική  βιομηχανία , να φέρει  την  οικονομική ανάπτυξη  της  Ηλείας  μέσω του δρόμου  που  πρόσφατα  εγκαινιάσαμε,  θα  Σας απογοητεύσω  γιατί η  Ελλάδα δεν ξέμεινε πλέον μόνο   από επιστήμονες όλων των κλάδων , αλλά  ξέμεινε  και από γκαρσόνια .