Το συναίσθημα της χαρμολύπης ένιωσα χθες βλέποντας το υπεραστικό τρένο να φτάνει από τον Πειραιά στο Αίγιο.
Χάρηκα γιατί η Δυτική Ελλάδα απέκτησε –ύστερα από 9 χρόνια– ένα σύγχρονο μεταφορικό μέσο, αλλά λυπήθηκα γιατί η Ηλεία είναι ακόμα μακριά από αυτήν την προοπτική.
Ο δρόμος έχει ήδη φτάσει στην Πάτρα μικραίνοντας την απόσταση από την Αθήνα και το τρένο όπου να ’ναι φτάνει κι αυτό.
Η Αχαΐα αποκτά άλλη δυναμική για τις εμπορευματικές και επιβατικές μεταφορές της, η Ηλεία όμως βλέπει τα… τρένα να περνούν και περιμένει ακόμα με αγωνία για το αν θα αποκτήσει δρόμο.
Δεν πιστεύω να θέλετε να συζητήσουμε και για αεροδρόμια.
Δυστυχώς είμαστε ουραγοί.
