Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το Κίνημα Αλλαγής, κατάφερε και όχι άδικα την περασμένη Κυριακή να «μονοπωλήσει» το ενδιαφέρον φίλων και αντιπάλων του. Δεν ήταν εύκολο, αποδείχτηκε όμως ότι δεν ήταν ακατόρθωτο Κατάφερε να βγει στο ξέφωτο, μετά από μια μακρά περίοδο έντονων διακυμάνσεων, και αμφισβητήσεων στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό.

Η πρώτη παραδοχή είναι λοιπόν ότι έφτασε στην αφετηρία της επανεκκίνησης, εξασφαλίζοντας μία εκ των βασικών προϋποθέσεων για το άλμα που δεσμεύτηκε δια των υποψηφίων του ότι θα επιχειρήσει να κάνει. Πέτυχε το στοίχημα της μαζικής συμμετοχής, που δίνει ευρύτατη «νομιμοποίηση» στη νέα ηγεσία να τολμήσει την αναγκαία αλλαγή σελίδας με καθαρούς όρους και σαφές σχέδιο.

«Η Δημοκρατική Παράταξη επιστρέφει, το ΠΑΣΟΚ επιστρέφει». Με αυτά τα λόγια, ο νικητής του πρώτου γύρου των εσωκομματικών εκλογών και κατά πάσα πιθανότητα, επόμενος πρόεδρος του κόμματος, προεξόφλησε την μεγάλη επιστροφή της πάλαι ποτέ κραταιάς παράταξης. Η αλήθεια είναι ότι η ανοιχτή διαδικασία εκλογής προέδρου και η τουλάχιστον αξιοσημείωτη –εν μέσω πανδημίας – συμμετοχή του κόσμου, έχουν δημιουργήσει ένα κλίμα ευφορίας στις τάξεις του ΚΙΝΑΛ. Είδαμε και στο νομό μας πλήθος ανθρώπων να προσέρχεται στα εκλογικά τμήματα, δίνοντας καθαρή πρωτιά στο Νίκο Ανδρουλάκη, ο οποίος δεν έκρυψε την ικανοποίησή του για το αποτέλεσμα.

Τα δεδομένα είναι πολλά, και οι προεκτάσεις τους, ακόμη περισσότερες. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η όλη διαδικασία αφύπνισε πολιτικά ένα κομμάτι της κοινωνίας, είτε πρόκειται για παραδοσιακούς ψηφοφόρους οι οποίοι ωστόσο τα τελευταία χρόνια είχαν αποστασιοποιηθεί ακόμη και από την απλή παρακολούθηση των πολιτικών ζυμώσεων, είτε ανθρώπων οι οποίοι έχουν μεταναστεύσει πολιτικά, χωρίς όμως να έχουν κλείσει την πόρτα πίσω τους. Όπερ μεθερμηνευόμενο σημαίνει ότι έφυγαν για κάποιους λόγους.
Κυρίως για τρεις: Ο πρώτος σχετίζεται με τη διαφθορά και τα γνωστά ή λιγότερο γνωστά σκάνδαλα, που με εξαίρεση την περίπτωση Τσοχατζόπουλου έμεινε ατιμώρητη. Ο δεύτερος διότι πρόκειται για το κόμμα που έβαλε τη χώρα στον γύψο των μνημονίων και φυσικά φέρει σημαντικό μερίδιο ευθύνης για τον εκτροχιασμό των δημοσιονομικών μεγεθών. Ο τρίτος αφορά τη δεξιά στροφή, η οποία ωστόσο συνιστά μία διεθνής παθογένεια της σοσιαλδημοκρατίας. Με άλλα λόγια το ΠΑΣΟΚ έπαψε να είναι ΠΑΣΟΚ, και για να «πειστεί» μέχρι κι ο τελευταίος ψηφοφόρος του, άλλαξε μέχρι και όνομα. Οι ψηφοφόροι όμως δεν πείστηκαν και γι’ αυτό δεν έχουν επιστρέψει μέχρι σήμερα. Γιατί όπως και να σε φωνάζουν, πάλι θα χρωστάς «δανεικά κι αγύριστα», χώρια που απεμπολείς ένα ισχυρότατο πολιτικό brand name, το οποίο συνδέεται και με πληθώρα θετικών συνεισφορών στην ελληνική κοινωνία κατά την ιστορική του διαδρομή στον κοινοβουλευτικό στίβο.

Κατά συνέπεια το ζήτημα δεν είναι το όνομα αλλά η ουσία, και το λίφτινγκ στα γραφεία της Χαριλάου Τρικούπη, μακροπρόθεσμα, δεν πρόκειται να πείσει κανέναν, αν αργά ή γρήγορα δεν συνοδευτεί έστω και σταδιακά από μία έμπρακτη επιστροφή, αφενός στις καταστατικές αξίες του σοσιαλισμού, όπως επαναλάμβανε πάντοτε με μια μικρή δόση σαγηνευτικού λαϊκισμού ο Αντρέας (δεν μιλούσε καν για σοσιαλδημοκρατία), αφετέρου στο δόγμα της μηδενικής ανοχής απέναντι σε κάθε εστία ή στοιχείο διαφθοράς. Αν υφίσταται λοιπόν μήνυμα από την όποια βάση, αυτό δεν περιορίζεται επουδενί λόγω στο απλουστευτικά «μαρκετινίστικο» αίτημα για ανανέωση, αλλά αναφέρεται σε μία ουσιαστική «αλλαγή» σε όλους και σε όλα εκείνα τα οποία πλήγωσαν σχεδόν ανεπανόρθωτα την αξιοπιστία του κόμματος.

Γι’ αυτό άλλωστε ηττήθηκε πανηγυρικά ο εκφραστής του λεγόμενου «αντί-Σύριζα» μετώπου, παρά την εξόφθαλμη, στα όρια του επιλήψιμου, στήριξη από φιλοκυβερνητικά μέσα ενημέρωσης και εταιρείες δημοσκοπήσεων, και κατ’ επέκταση από τους γνωστούς ολιγάρχες. Κι ο άλλος όμως, που διαθέτει το πιο βαρύ όνομα και θεωρεί εαυτόν νόμιμο ιδιοκτήτη του κόμματος, υπέστη τεράστια ήττα. Αν μάλιστα αυτή η ήττα οριστικοποιηθεί την ερχόμενη Κυριακή, το κόμμα θα έχει σίγουρα αλλάξει σελίδα. «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ» θα διακηρύξει ευθύς αμέσως ο νέος πρόεδρος, αλλά στη δική μας αντίληψη το ερώτημα θα αιωρείται αμείλικτο στον πολιτικό αέρα: «Το ΠΑΣΟΚ είναι εδώ;».