Στην πολιτική συνηθίζεται να λέει ο καθένας ό,τι θέλει όταν βρίσκεται στην αντιπολίτευση. Δεν θα έπρεπε να συμβαίνει, αλλά δυστυχώς συμβαίνει και το ανεχόμαστε, γιατί κατά κανόνα δεν υπάρχει κόστος ή γιατί συνήθως αυτό είναι μικρό. Όταν όμως ένας πολιτικός και το κόμμα του βρίσκονται στην κυβέρνηση, τα λόγια πρέπει να είναι μετρημένα.

Ιδιαίτερα όταν το ζήτημα αφορά δηλώσεις που γίνονται στον διεθνή Τύπο και αποκτούν παγκόσμια διάσταση. Τον κανόνα αυτό δεν φαίνεται να τον έχει υπόψη του ή -ακόμα χειρότερα- να τον λογάριασε ο πρωθυπουργός, στη συνέντευξή του στον Observer.

Μιλώντας για τα Γλυπτά του Παρθενώνα ο Κυριάκος Μητσοτάκης προχώρησε σε μια πρωτάκουστη πρόταση προς τη βρετανική πλευρά. «Δεδομένης της σημασίας του 2021, θα προτείνω στον Μπόρις (Τζόνσον): Ως πρώτο βήμα δάνεισέ μου τα Γλυπτά για μια συγκεκριμένη περίοδο χρόνου και θα σου στείλω πολύ σημαντικά τεχνουργήματα που δεν έχουν φύγει ποτέ από την Ελλάδα για να εκτεθούν στο Βρετανικό Μουσείο», είπε επί λέξει.

Τι δεν πήρε υπόψη του; Πρώτον, ότι η ευθύνη για τα Γλυπτά που βρίσκονται στο Ηνωμένο Βασίλειο δεν είναι του εκάστοτε πρωθυπουργού της Βρετανίας αλλά του Βρετανικού Μουσείου. Δεύτερον, ότι δεν υπάρχει κανένα στοιχείο που να βεβαιώνει με σαφή και απόλυτο τρόπο ότι ο Μπόρις Τζόνσον θα είναι πρωθυπουργός της Βρετανίας το 2021. Άρα η όλη διαπραγμάτευση που θέλησε να ξεκινήσει ο κ. Μητσοτάκης βρίσκεται εντελώς στον αέρα. Δεν είναι όμως εκεί το σημαντικό και το σπουδαίο.

Τα Γλυπτά του Παρθενώνα που βρίσκονται στη Βρετανία είναι κλεμμένα. Το Βρετανικό Μουσείο, που τα έχει παρανόμως στην κατοχή του, είναι κλεπταποδόχος. Αυτή είναι η ιστορική αλήθεια και η ελληνική θέση.

Σ’ αυτή τη βάση διεκδικούμε την επιστροφή των Γλυπτών. Μια αλήθεια και μια θέση που αναγνωρίζονται διεθνώς από τις περισσότερες χώρες, από πολιτικούς και από το μεγαλύτερο μέρος της παγκόσμιας επιστημονικής κοινότητας.

Από τη στιγμή επομένως που η ελληνική κυβέρνηση -διά στόματος του πρωθυπουργού- μιλάει για δανεισμό, αυτό σημαίνει εξ αντικειμένου αναγνώριση του… κλεπταποδόχου ως νόμιμου ιδιοκτήτη. Πώς δεν το κατάλαβε ο πρωθυπουργός;

Αιρετικά και ανάγωγα: Δεν πειράζει η γκάφα, αρκεί να είναι σε άπταιστα αγγλικά!

Έχω εντυπωσιαστεί με την αφωνία ορισμένων που κάποτε δεν άφηναν να πέσει κουβέντα κάτω, ούτε καν φραστικό λάθος πολιτικών που δεν συμπαθούν και εντελώς συμπωματικά ανήκουν σε συγκεκριμένο πολιτικό χώρο.

Προφανώς η χώρα κινδύνευε μόνο  από τα αγγλικά του Τσίπρα και τα ελληνικά του Τσακαλώτου (προσωπικά τα βρίσκω χαριτωμένα και τα προτιμώ από τα ελληνικά πολλών εθνοπατέρων).

Μάλλον όταν ζητάς σε άπταιστα αγγλικά και με προφορά να σου δανείσουν τα Μάρμαρα του Παρθενώνα δεν αποτελεί πρόβλημα.