Και ας έχασε ένα σωρό κόσμος τη δουλειά του. Και ας κλείνουνε μαγαζιά και επιχειρήσεις η μια μετά την άλλη. Και ας στενάζουνε σπίτια και νοικοκυριά. Επιστροφή στην κανονικότητα σου λένε…
Μια ζωή «κάνε υπομονή» μας έλεγαν σε τούτη τη χώρα. «Λίγο ακόμα να ιδούμε». Από άσματα κι από μεγαλόπνοες ποιητικές αναφορές άλλο τίποτα. Μόνο που ο ουρανός δεν έγινε πιο γαλανός, ούτε επέστρεψε η πολυπόθητη κανονικότητα, την οποία μας υπόσχονταν κάθε φορά. Αντίθετα, ήρθε η πανδημία και μια πηχτή μαυρίλα κάλυψε τα πάντα.
Κανονικότητα… Κάποτε η λέξη προκαλούσε γέλια. Τώρα προκαλεί κλάματα. Τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους. Μέχρι και η «Καθημερινή» επεσήμανε σε άρθρο της ότι «η ακρίβεια ροκανίζει την αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών». Το συμπέρασμα βεβαίως προκύπτει από την τελευταία έκθεση του Ινστιτούτο Εργασίας της ΓΣΕΕ, η οποία είναι κόλαφος για τη δριμεία φτωχοποίηση της ελληνικής κοινωνίας. Σύμφωνα με την αυτήν, η απώλεια της αγοραστικής δύναμης των εργαζομένων λόγω του κύματος ακρίβειας συνεχίστηκε και τον Δεκέμβριο του 2021, φτάνοντας το 10,4% του κατώτατου μισθού και το 13,7% του μέσου μισθού των εργαζομένων μερικής απασχόλησης αντίστοιχα, ενώ το μέσο μηνιαίο ατομικό διαθέσιμο εισόδημα απώλεσε περίπου το 7% της αγοραστικής του δύναμης σε ετήσια βάση.
Όπως επίσης διαπιστώνεται, ήδη το 2020 οι ετήσιες καθαρές αποδοχές ενός νοικοκυριού με δύο ενήλικες και δύο παιδιά μειώθηκαν σε μονάδες αγοραστικής δύναμης έναντι του 2019. Σημειωτέον ότι στην Ελλάδα οι αποδοχές αυτές αντιστοιχούσαν το 2020 στο 74,3% του μέσου όρου της Ευρωζώνης. Εξίσου μεγάλη όμως είναι και η απόκλιση του ποσοστού απασχόλησης έναντι των κρατών-μελών της Ευρωζώνης. Το γ΄ τρίμηνο του 2021 η Ελλάδα κατέγραψε τη δεύτερη χειρότερη επίδοση, με την απόκλιση μεταξύ του μέσου όρου της Ευρωζώνης και της Ελλάδας να είναι ίση με 8,8 ποσοστιαίες μονάδες, όπως και τη δεύτερη χειρότερη επίδοση στην Ευρωζώνη όσον αφορά τη μετάβαση από την ανεργία στην απασχόληση και το υψηλότερο ποσοστό μακροχρόνιας ανεργίας (67,1%).
Την ίδια στιγμή, οι Έλληνες καταναλωτές πληρώνουν 44% ακριβότερα το ρεύμα, σε σχέση με τη μέση λιανική τιμή στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ η τιμή του ρεύματος στην Ελλάδα, σταθμισμένη με την αγοραστική δύναμη των καταναλωτών, είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στην Ευρώπη μετά τη Ρουμανία. Τα στοιχεία τα οποία εκδίδει σε μηνιαία βάση η συμβουλευτική εταιρεία VaasaETT και αποτελούν για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή το μοναδικό σημείο αναφοράς, όσον αφορά τις τιμές λιανικής στον ευρωπαϊκό χώρο, αφήνουν έκθετη τη διοίκηση της ΡΑΕ, η οποία επιμένει να μεταδίδει καθησυχαστικά μηνύματα για τις εγχώριες τιμές σε σχέση με τις αντίστοιχες ευρωπαϊκές.
Εν ολίγοις, μιλάμε για έναν κανονικό Αρμαγεδδώνα μπροστά στον οποίο η τελευταία ισχνότατη αύξηση στον κατώτατο χάνει ακόμα και την όποια συμβολική της αξία, ενώ ακόμη κι αν εφαρμοστούν «κάποια στιγμή» οι ανέξοδες ανακοινώσεις για αύξησή του, θα συνιστούν ασπιρίνη σε σχέση με την σοβαρότητα της κατάστασης και σε καμία περίπτωση δεν θα προαναγγέλλουν την επιστροφή σε μία έστω κάποια κανονικότητα. Εδώ τα πράγματα απαιτούν γενναίες πολιτικές δημοσιονομικής επέκτασης προκειμένου να ξεπεραστεί η κρίση, όπως π.χ. βλέπουμε ότι σταδιακά συμβαίνει στη Γερμανία. Μετά την πρόταση της βασικής κληρονομιάς ύψους 20.000 ευρώ για κάθε πολίτη ο οποίος ενηλικιώνεται, που βρίσκεται υπό εξέταση, ο καγκελάριος της Γερμανίας Όλαφ Σολτς και οι Σοσιαλδημοκράτες προχωρούν στην υλοποίηση μίας από τις βασικές προεκλογικές δεσμεύσεις τους, αυξάνοντας το εθνικό κατώτατο ωρομίσθιο στα 12 ευρώ από τον Οκτώβριο, όπως μεταδίδει το Reuters επικαλούμενο σχέδιο νόμου. Να σημειωθεί ότι μέχρι σήμερα το κατώτατο ωρομίσθιο στη Γερμανία είναι 9,82 ευρώ και θα αυξηθεί σε 10,45 ευρώ από τον Ιούλιο.
Παράλληλα, στον τομέα των εργασιακών, σύμφωνα με άλλο σημερινό δημοσίευμα του Reuters, η κυβέρνηση της Γερμανίας θα επιδιώξει στο εγγύς μέλλον να προσελκύσει 400.000 ειδικευμένους εργαζόμενους από το εξωτερικό για να αντιμετωπίσει τόσο τη δημογραφική ανισορροπία, όσο και τις ελλείψεις εργατικού δυναμικού σε βασικούς τομείς που κινδυνεύουν να υπονομεύσουν την ανάκαμψη από την πανδημία. Με άλλα λόγια, εμείς «διώχνουμε» τα πολλά τελευταία χρόνια τα παιδιά μας με την έλλειψη προοπτικών, την αναξιοκρατία και την ανισότητα, για να τους παίρνουν έτοιμους οι Γερμανοί και να τους βάζουν να συνεισφέρουν στο γερμανικό Α.Ε.Π. με μηδέν κόστος. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Και αυτή είναι η επιστροφή στην κανονικότητα για τους μη παράλληλους βίους των δύο χωρών.
