Αυτός ο τόπος είναι η κοιτίδα των μύθων. Είναι ο τόπος των Τιτάνων, των ανθρωπόμορφων θεών, των ξακουστών ηρώων της Ιλιάδας και της Οδύσσειας, αλλά και των τρομακτικών τεράτων. Είναι μάλλον περιττό να επιχειρηματολογήσουμε για την πασιφανή σημασία των μύθων και της εν γένει αφήγησης των μυθικών ιστορημάτων τα οποία δημιουργήθηκαν από τους αρχαίους. Ίσως η μόνη επισήμανση που θα ήταν πράγματι άξια αναφοράς, είναι η σταθερά φθίνουσα πορεία της γνώσης της ιστορικής μας παρακαταθήκης εν συγκρίσει με την ελληνομάθεια και την εκπαίδευση την οποία λαμβάνουν από σχετικά μικρή ηλικία οι μαθητές αρκετών δυτικών κρατών.
Κατά τα άλλα, η ουσιώδης επιρροή της ελληνικής μυθολογίας στην πολιτική, την ιστορία, τις τέχνες και τα γράμματα, είναι αδιαμφισβήτητη, όσο αδιαμφισβήτητη είναι και η ομορφιά του τόπου ο οποίος γέννησε τους μύθους. Μα πως αλλιώς ν’ αντικρίσεις τον Όλυμπο, αν όχι σαν το βουνό των θεών; Το Πήλιο σαν το βουνό των Κενταύρων; Τους Δελφούς σαν τον ομφαλό της γης; Την Ολυμπία σαν έκφραση της απόλυτης αρμονίας της Φύσης; Το απέραντο μπλε αυτής της χώρας, σαν το βασίλειο του Ποσειδώνα; Οι αναφορές είναι εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες. Κάθε σημείο και ένας ατελείωτος ιστός από ιστορίες. Ακόμα και στο πιο συνηθισμένο αλλά υπέροχο στην απλότητά του λιβάδι, μπορείς να φανταστείς τον Δία μεταμορφωμένο σε ολόλευκο ταύρο να ξελογιάζει την Ευρώπη και τον Ηρακλή να κυνηγά κάποιο ανήμερο θηρίο.
Γι’ αυτό μάλλον είναι πετυχημένο το περιλάλητο «Live your myth in Greece», που μεταφράζεται «Ζήσε το μύθο σου στην Ελλάδα». Βέβαια, στις μέρες μας μοιάζει κάπως με τραγική ειρωνεία το γεγονός ότι οι κάτοικοι αυτού του τόπου είναι οι τελευταίοι στην Ευρώπη που έχουν τη δυνατότητα να ανακαλύψουν τις μυθικές ομορφιές της γης τους. Σύμφωνα με την μελέτη της Ευρωπαϊκής Συνομοσπονδίας Συνδικάτων (ETUC), που δόθηκε στη δημοσιότητα στις Βρυξέλλες, στο πλαίσιο της εκστρατείας για τη βελτίωση του εισοδήματος της εργασίας στην ΕΕ, «οι εργαζόμενοι που λαμβάνουν αμοιβές σε επίπεδο φτώχειας είναι μεταξύ των 35 εκατομμυρίων φτωχότερων Ευρωπαίων που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να πάνε διακοπές το καλοκαίρι». Εξ’ αυτών, οι Έλληνες βρίσκονται στη δυσχερέστερη θέση, με το 88,9% (1,38 εκατομμύρια) των ανθρώπων, οι οποίοι ζουν με τον κίνδυνο της φτώχειας, να μην αντέχουν οικονομικά τη δαπάνη των θερινών διακοπών.
Με αφορμή τα αποτελέσματα της έκθεσης, η Αναπληρώτρια Γενική Γραμματέας της ETUC, Έσθερ Λιντς, επεσήμανε το εξής ενδιαφέρον στοιχείο: «Η άνοδος της ανισότητας των διακοπών δείχνει πώς τα οφέλη της οικονομικής ανάπτυξης στην Ευρώπη την τελευταία δεκαετία δεν μοιράστηκαν δίκαια. Η οδηγία της ΕΕ για τους ελάχιστους μισθούς πρέπει να ενισχυθεί για να διασφαλιστεί ότι οι μισθοί δεν θα είναι ποτέ τόσο χαμηλοί ώστε να αφήνουν τους εργαζόμενους να ζουν σε συνθήκες φτώχειας και οι συλλογικές διαπραγματεύσεις αποτελούν μέρος ρουτίνας της απασχόλησης για την εξασφάλιση πραγματικά δίκαιων μισθών για όλους».
Καλά τα λέτε κ. Λιντς μου. Και πράγματι «οι διακοπές δεν πρέπει να είναι πολυτέλεια για τους λίγους». Ωστόσο εδώ κάτω, στον φτωχό και όμορφο Νότο, αυτά τα ευχολόγια περνούν στα ψιλά, καθώς ο κατώτατος μισθός αυξήθηκε μόλις κατά 13 ευρώ. Ευτυχώς έχουμε λαοπρόβλητες ηγέτες που απολαμβάνουν τις διακοπές τους απτόητοι κι έτσι σώζεται η τιμή της χώρας. Αυτοί όντως ζουν το μύθο τους. Για κάποια άλλα εκατομμύρια κόσμου ωστόσο, στην Ελλάδα δεν υπάρχει μύθος, ούτε μαγεία, παρά μόνο η σκληρή πραγματικότητα.
