Καλοκαίρι πολιτιστικής επαναφοράς

Αχ αυτός ο πολιτισμός, έχει υποφέρει πολύ σε τούτη τη χώρα. Μετά την πατρίδα, όλοι για τον πολιτισμό έχουν να λένε και να κάνουνε. Πολλή τέχνη ρε παιδάκι μου, πολύ νόημα, που έλεγε και ο συγχωρεμένος ο ΧάρρυΚλυν. Τώρα πως γίνεται και η συντριπτική πλειοψηφία των καλλιτεχνών, από τους μουσικούς και τους χορευτές μέχρι τους ηθοποιούς, να λιμοκτονούν ολόκληρο το χειμώνα, δεν το καταλαβαίνω! Κάποιο λάθος έχει γίνει εδώ, δεν μπορεί. Μετά από πολλή φασαρία και με το ζόρι συγκροτήθηκε ένα μητρώο καλλιτεχνών και προβλέφθηκε ένα περιοδικό επίδομα. Για άλλες προβλέψεις πάντως, προκειμένου να λειτουργήσουν ακόμα και υπό όρους πανδημίας οι χώροι της τέχνης, ούτε λόγος.

Μετά λοιπόν από έναν «ξερό» χειμώνα, φτάνουμε επιτέλους σιγά σιγά στο καλοκαίρι. Το καλοκαίρι είναι η κατεξοχήν εποχή της ευφορίας. Είναι η εποχή που η ζωή είναι πιο εύκολη. Και η αλήθεια είναι πως ειδικά μετά από ένα επτάμηνο lockdown, η ζωή, παρά τα πολλά και σοβαρά προβλήματα, μοιάζει ώρες ώρες σαν όνειρο, που θαρρείς ήρθε για να ξεθωριάσει τον εφιάλτη. Έστω και χωρίς μουσική στην εστίαση, αυτήν την ολότελα γελοία σπουδή, την οποία αναίρεσαν αυτοβούλως πολλοί καταστηματάρχες, και με το βλέμμα στις συναυλίες και τα πολιτιστικά δρώμενα τα οποία έχουν ήδη δρομολογηθεί, τα πράγματα δείχνουν να φτιάχνουν. Όσο κι αν μας πιέζει η καθημερινότητα, όσο κι αν μας φοβίζει ο Σεπτέμβρης, το χρωστάμε στους εαυτούς μας να ζήσουμε, εφόσον κοντέψαμε να ξεχάσουμε πως είναι να ζούμε.

Είναι κατά συνέπεια ένα καλοκαίρι επιστροφής αυτό˙ επιστροφής στη ζωή, επιστροφής στην τέχνη, αλλά και επιστροφής στην ποιότητα, όπως σηματοδοτεί το πλούσιο πρόγραμμα του Φεστιβάλ Αρχαίας Ήλιδας. Είναι πράγματι ένα αξιόλογο πρόγραμμα –εξαιρείται ο Μουζουράκης αν και οφείλουμε να του παραχωρήσουμε το τεκμήριο της αμφιβολίας μέχρι να δοκιμαστεί–, με ενδιαφέρουσες παραγωγές και σημαντικούς συντελεστές. Και είναι επίσης ελπιδοφόρο, σε τούτη την δύσκολη συγκυρία για τον πολιτισμό, να βλέπουμε ότι η ποιότητα βρίσκει ακόμη θέση σε ένα φεστιβάλ πολιτισμού. Διότι δυστυχώς, δεν μας έφτανε η πανδημία και τα μύρια κακά που γέννησε, έχουμε και την τυραννία των αρίστων, οι οποίοι επιβεβαιώνουν καθημερινά τον κανόνα ότι αυτοί και η αισθητική είναι έννοιες αμοιβαίως αποκλειόμενες.

Δεν είχαμε προλάβει καλά καλά να συνέλθουμε από τα φάλτσα της «διεθνούς φήμης σοπράνο» στην Ακρόπολη, τρομάρα της, ήρθαν και τα φάλτσα της Μόνικα στο Ζάππειο, να μας αποτελειώσουν. Αλλά εδώ που τα λέμε, δεν περιμένεις κάτι καλύτερο από ένα υπουργείο Πολιτισμού που παραχώρησε την Αρχαία Αγορά, το Ηρώδειο και φυσικά Ακρόπολη στον οίκο Diorγια εμπορική χρήση. Αρχαία μνημεία που ανήκουν σε ολόκληρη την ανθρωπότητα, ως ντεκόρ ντεφιλέ, γιατί αυτή είναι η Ελλάδα τους. Αυτός είναι ο μπολιτισμός τους. Οκτώ εννιάμετρα φορτηγά θα μεταφέρουν στον Βράχο τον εξοπλισμό για την φωτογράφιση του Οίκου Dior, ενώ το Παλαιό Μουσείο θα μετατραπεί σε καμαρίνι για 150 άτομα, όπου θα γίνει η προετοιμασία της φωτογράφισης.

Και κάπως έτσι ανοίγει η αυλαία του φετινού καλοκαιριού, ενός καλοκαιριού πολιτιστικής επαναφοράς, με τραγούδια και με… παρατράγουδα.