FOLLOW US: facebook twitter

Αιρετικά και επίκαιρα: Ο Αντρέας ζει, ακόμη κι αν δεν μας οδηγεί

Ημερομηνία: 30-07-2021 | Συντάκτης:

Μία εξαιρετικά ενδιαφέρουσα έρευνα της aboutpeople για το 20/20 του NEWS 24/7, η οποία δημοσιεύτηκε πριν λίγες μέρες, έρχεται να επιβεβαιώσει αυτό το οποίο πολλοί συνομολογούν σιωπηρά, ανεξαρτήτων των πολιτικών ή κομματικών τους προτιμήσεων. Εν ολίγοις, η δεκαετία του 80’ (1981-1990) αναγνωρίζεται από την μεγάλη πλειοψηφία των ερωτώμενων ως δεκαετία πρότυπο για τη δημοκρατία και την ευημερία του λαού.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο σύνολο των ερωτημάτων, η περίοδος η οποία είναι συνυφασμένη με την διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου, οι πολίτες απαντούν ότι έλαβαν χώρα οι μεγαλύτερες, θετικές αλλαγές σε σχέση με το βιοτικό επίπεδο, τον εκδημοκρατισμό, την υγεία και πρόνοια, τη διεθνή παρουσία της χώρας αλλά και τις υποδομές. Αναμενόμενα, ο ηγέτης του ΠΑΣΟΚ καταγράφει εντυπωσιακό προβάδισμα έναντι κάθε άλλου πρωθυπουργού που κυβέρνησε από το 1974 μέχρι σήμερα.

Το πραγματικά εντυπωσιακό, τώρα, ποιο είναι; Ότι η δεκαετία του 80’ εγγράφεται αποκλειστικά με θετικά χαρακτηριστικά στη συλλογική συνείδηση, όχι μόνο σε εκείνους οι οποίοι βίωσαν και συγκρατούν τα γεγονότα της ως μνήμη, αλλά και σε εκείνους οι οποίοι έχουν σχηματίσει αντίστοιχα θετική πεποίθηση μέσα από τις ιστορικές αναφορές ή τις διηγήσεις των παλαιότερων. Και μάλιστα, με βάση συγκεκριμένο ερώτημα που τέθηκε, οι πολίτες δεν φαίνεται να έχουν πειστεί από την άποψη η οποία εκφράστηκε κατά κόρον από μακροοικονομικούς αναλυτές την μνημονιακή περίοδο, ότι η δεκαετία του 80’ ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για τον οικονομικό εκτροχιασμό της χώρας.

Κάπως έτσι, με το 80’ ως αδιαμφισβήτητη δεκαετία αναφοράς, το φάντασμα του Αντρέα μοιάζει να πλανιέται πάνω από τη χώρα, η οποία διέρχεται μία ακόμη μεγάλη οικονομική και κοινωνική κρίση, θέτοντας κατά συνέπεια μεγάλα και αδήριτα ερωτήματα στις δυνάμεις οι οποίες αξιώνουν να εκπροσωπήσουν τον σοσιαλιστικό-σοσιαλδημοκρατικό χώρο. Σίγουρα, τα πράγματα έχουν αλλάξει πολύ από τότε, ωστόσο εκείνα τα χρόνια δεν αποτελούν μύθο, όπως διάφοροι δημοσιολόγοι αφήνουν να εννοηθεί, εκτός αν μίκρυναν πια τόσο πολύ οι σημερινοί μας ηγέτες που το πολιτικό ανάστημα ενός Αντρέα και των σημαντικότερων στελεχών του μοιάζει δυσανάλογο μεγάλο.

Ούτε μύθος ήταν η διακυβέρνηση με κοινωνικό πρόσημο, ούτε εκτίναξε το δημόσιο χρέος της χώρας, όπως έχει καταδείξει πέρα από κάθε αμφιβολία το ίδιο το ΔΝΤ με σχετική μελέτη (IMF World Economic Outlook Database 2019). Ήταν απλώς ζήτημα πολιτικής βούλησης και προτεραιοτήτων. Ο λαός δεν είναι σοφός. Ποτέ δεν ήταν και συχνά απέχει παρασάγγας από τη σοφία. Σε κάθε περίπτωση όμως αντιλήφθηκε και ευτυχώς μοιάζει να αντιλαμβάνεται ακόμη τον κοινωνικό χαρακτήρα των μεταρρυθμίσεων και τον άμεσο αντίκτυπό τους στο βιοτικό επίπεδο. Θα χρειάζονταν σελίδες επί σελίδων για να αναφέρουμε και να περιγράψουμε συνοπτικά τις μεγάλες μεταρρυθμίσεις εκείνης της περιόδου, τις οποίες εύκολα εντοπίζει κανείς με μία απλή αναζήτηση στο διαδίκτυο.

Το επίδικο έχει σημασία. Και το επίδικο σε αυτήν την περίπτωση είναι ότι με λιγοστές αλλά αξιοσημείωτες εξαιρέσεις, δυστυχώς ατυχήσαμε με τη νεότερη γενιά των Ελλήνων πολιτικών. Καλώς ή κακώς, αυτούς έχουμε και με αυτούς είμαστε αναγκασμένοι να πορευτούμε. Είναι που λένε σαρξ εκ της σαρκός μας, και ίσως δεν θα μπορούσε να είναι και διαφορετικά. Το μόνο το οποίο μπορούμε να κάνουμε είναι να θυμόμαστε ή να μαθαίνουμε τι έχει γίνει σε αυτή τη χώρα –και από την καλή, και από την ανάποδη– και από ποιον. Πέρα από τον ρομαντικό εξωραϊσμό και μακριά από κομματικούς οπαδισμούς, ο Αντρέας ζει, ακόμη κι αν δεν μας οδηγεί, ούτε εμάς, ούτε πολύ περισσότερο αυτούς οι οποίοι καθορίζουν σήμερα τις τύχες μας.


Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *

Καιρός Πύργος