Κακοί ντυθήκανε καλοί και πιασαν εξουσία αυτοί που ξεγελάστηκαν φταίγανε κατ’ ουσία…

Καλώς ή κακώς, δεν είμαστε όλοι ηλίθιοι. Καλώς ή κακώς, παρά τις ακραίες συνθήκες τις οποίες βιώνουμε και βιώνει και όλος ο πλανήτης, τουλάχιστον κάποιοι από εμάς, δεν «ψηνόμαστε» ότι πετάει ο γάιδαρος. Μπορεί να είμαστε κλεισμένοι και απομονωμένοι στις οικιακές φυλακές μας έναν χρόνο τώρα, μπορεί να προσαρμοζόμαστε άριστα στο αυταρχικό ακορντεόν των πλείστων παράλογων περιορισμών, αλλά, καλώς ή κακώς, δεν απωλέσαμε εντελώς την κοινή λογική, ούτε την επικοινωνία και την ανταλλαγή απόψεων πάνω σε μείζονα ζητήματα της επικαιρότητας. Ας είναι καλά το διαδίκτυο και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Αν δεν ήταν τα τελευταία, μπορεί και να είχαμε πειστεί. Δεν θα ήταν απίθανο. Θα ήταν επικίνδυνα πιθανό. Μπορεί ακόμη να αποδεχόμασταν και την πρωτοφανή, για τα θεσμικά δεδομένα του δυτικού πολιτισμού, συνέντευξη τύπου της υπουργού Πολιτισμού, κ. Μενδώνη.Τι φταίει αυτή; Εξαπατήθηκε από έναν ηθοποιό, από έναν επαγγελματία της υποκριτικής, όπως χαρακτηριστικά σημείωσε, για να εισπράξει στη συνέχεια τις αποστομωτικές απαντήσεις πολλών ηθοποιών, μεταξύ των οποίων του Αντώνη Καφετζόπουλου, που ανέλυσε σε βάθος το γελοίον του ισχυρισμού της. Εδώ και ένα μήνα, έχει βουίξει το πανελλήνιο, αλλά εκείνη δεν ήξερε. Από τις 5/2 είχε μάλιστα κατατεθεί και μήνυση, αλλά η υπουργός στις 9/2 έκανε λόγο για «φήμες»,«μη επώνυμες καταγγελίες». Και δεν έμεινε εκεί, δυστυχώς για την ίδια και τον προϊστάμενό της.

Στις 13/2, προφανώς παρακινούμενη, ένιωσε την ανάγκη να τοποθετηθεί σε άρθρο της στην εφημερίδα «Τα Νέα», για να πει στα θύματα ότι οι μαρτυρίες τους είναι «χαοτικές», «υπαγορευόμενες» και «ανέξοδες δηλώσεις προβολής» που προσκαλούν «σε δημόσιο λιθοβολισμό». Έλεγε με άλλα λόγια, μην πυροβολείτε τον Λιγνάδη συκοφάντες, γιατί είναι καλό παιδί κι ουχί βιαστής, παιδεραστής. «Πόσο μπορεί να δεχθεί και να ανεχθεί οποιεσδήποτε φήμες», δήλωνε μετέπειτα στο ραδιόφωνο «Πρώτο Θέμα», σε ένα κρεσέντο τυφλής και αταλάντευτης δημόσιας υπεράσπισης. Δεν τον ήξερε καλά καλά, αλλά σήκωσε το τηλέφωνο μετά από τόσο ξεφωνητό και τον ρώτησε: «Δημήτριε παιδί μου, τι είναι όλα αυτά που διατείνονται μετ’ επιτάσεως οι καταγγέλλοντες». «Ψέματα είναι κυρία υπουργέ. Όλα είναι φρικτά ψέματα». Εκεί ακριβώς την εξαπάτησε αυτός ο μέχρι χθες ακίνδυνος, σήμερα επικίνδυνος άνθρωπος, ως καταραμένος όφις. Φίδι στον κόρφο της είχε η κυρία.

Τι άλλαξε άραγε μέσα σε μία μέρα βρε παιδιά; Να κάνω εγώ μία δημοσιογραφική υπόθεση εργασίας, η οποία εξηγεί και την ακαριαία και άκομψη μεταστροφή στο κομμάτι της κυβερνητικής κάλυψης. Μέχρι χθες τα όποια ειδεχθή αδικήματα παραγράφονταν. Ξαφνικά όμως κατατέθηκε νέα μήνυση κατά του Δημήτρη Λιγνάδη για σεξουαλική κακοποίηση ανηλίκου που, αυτή την φορά, δεν είχε παραγραφεί. Γι’ αυτό εγκατέλειψαν την υπεράσπιση του και πέρασαν εν μία νυκτί στην εξαπάτησή τους. Είδαν ότι η κατάσταση πλέον θα τους συμπαρέσυρε –ήδη είχει προκύψει μείζον ηθικό και πολιτικό ζήτημα–, γι’ αυτό και τον θυσίασαν. Όπως ακριβώς αύριο θα θυσιάσουν και την ίδια την κ. Μενδώνη, για να σώσουν κάποιον άλλον.

Το είπε η κ. υπουργός. Δικός μου φίλος δεν ήταν ποτέ. Τότε πως ακύρωσαν έναν δημόσιο διαγωνισμό και του ανέθεσαν απευθείας την διοίκηση του Εθνικού, μάλιστα επικαλούμενοι λόγους δημοσίου συμφέροντος, ενέργεια η οποία στοιχειοθετεί τουλάχιστον πολιτική ευθύνη; Κάποιου φίλος θα ήταν πάντως, δεν μπορεί! Για την ακρίβεια, αυτός ο επικίνδυνος άνθρωπος θα πρέπει μέχρι χτες να είχε πολλούς και ισχυρούς φίλους. Δεν εξηγείται αλλιώς το μέγεθος αυτού του πέπλου συγκάλυψης.

Θα βάλουμε εδώ αναγκαστικά μία άνω τελεία.

Για την υπουργό Πολιτισμού, κυρία Λίνα Μενδώνη, κι εκείνους που εξαπατήθηκαν από τον κύριο Λιγνάδη:

«Εάν ήξερε και δεν είχε “εξαπατηθεί” (από την “υποκριτική τέχνη” του Λιγνάδη), τότε οι ευθύνες θα ήταν ποινικές.

Πολιτική ευθύνη είναι να παραδεχθείς ότι έκανες (το λιγότερο) λάθος εκτίμηση κι έδωσες (με ανάθεση) σε έναν “επικίνδυνο άνθρωπο” τη διεύθυνση του Εθνικού Θεάτρου.

Επίσης, υπάρχει κι αυτό που λέμε ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ντροπή απέναντι στα θύματα.

«H κυρία Μενδώνη δήλωσε ότι εξαπατήθηκε.

Ο κ.Μπαμπινιώτης εξαπατήθηκε κι αυτός, προφανώς.

Ολοι οι υπόλοιποι θα έχουμε να αναμετρηθούμε πάντα με εκείνους τους στίχους του Μανώλη Ρασούλη:

“Κακοί ντυθήκανε καλοί και πιάσαν εξουσία

Αυτοί που ξεγελάστηκαν φταίγανε κατ’ουσία”…»