Δεν είναι η πρώτη φορά, είναι η πολλοστή. Η νεοελληνική φαυλοκρατία έχει άλλωστε βαθιές ρίζες στο κράτος. Και βεβαίως, διαχρονικά, η πολιτική τάξη και κυρίως η κυβερνώσα, περιείχε πάντοτε στις τάξεις της ορισμένα, πως να το θέσουμε κομψά, λαμόγια. Τα τελευταία ευθύνονται για την εννοιολογική κατασκευή του αντίστοιχου λεξιλογίου, το οποίο είναι από τα πλέον πλούσια: Διαφθορά, διαπλοκή, σκάνδαλα, οικογενειοκρατία, κομματοκρατία, πελατειακές σχέσεις, νεποτισμός, διασπάθιση δημοσίου χρήματος, κατάχρηση εξουσίας, αδιαφάνεια, δωροδοκία, εκβιασμός, ξέπλυμα μαύρου χρήματος, δωροληψία, σύσταση εγκληματικής συμμορίας κλπ. Ένα κοκτέιλ εθνικού ξεπεσμού σε ιστορική μάλιστα βάση, το μεγαλείο του οποίου ωχριά μπροστά σε κάθε άλλο εθνικό μεγαλείο.
Αντιγράφω και παραφράζω την ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ: «Σε μερικά έθνη η διαφθορά είναι τόσο κοινή που αναμένεται, όταν αλληλεπιδρούν οι επιχειρήσεις ή οι απλοί πολίτες με τους κυβερνητικούς ανώτερους υπαλλήλους. Το αποτέλεσμα της πολιτικής διαφθοράς είναι η κλεπτομανία». Μέχρι τώρα απλώς επισημαίνουμε τα προφανή εφόσον αυτά τα πράγματα είναι γνωστά, χωρίς να σημαίνει ότι είναι ή ότι πρέπει να είναι και αποδεκτά. Ποιες είναι λοιπόν οι διαφορές με τη Novartis; Τι την καθιστά μία ξεχωριστή περίπτωση στα τόσα και τόσα σκάνδαλα που έχει ζήσει αυτή η δύσμοιρη χώρα, τουλάχιστον τις τελευταίες δεκαετίες;
Η πρώτη διαφορά, είναι η έκταση, το πόσα πρόσωπα δηλαδή εμπλέκονται. Εκατοντάδες γιατροί και «επαγγελματίες υγείας» έχουν κληθεί μέχρι σήμερα από την Εισαγγελία Διαφθοράς, ενώ σε ό,τι αφορά τα πολιτικά πρόσωπα, το FBI εχει στείλει φιρμάνι για τουλάχιστον εφτά πολιτικά πρόσωπα που είναι ύποπτοι. Ίσως δεν μάθουμε ποτέ αν είναι και ένοχοι και λέω «ίσως», διότι μπορεί μεν για την Ελληνική Δικαιοσύνη να έχουν αρχειοθετηθεί οι υποθέσεις τους, αλλά κάτι οι διαδρομές του μαύρου χρήματος που σιγά σιγά ανακαλύπτονται , κάτι η ομολογία-ανακοίνωση της εταιρείας, η οποία στον εξωδικαστικό συμβιβασμό της παραδέχθηκε διαφθορά μελών της κυβέρνησης το 2012-2015, μπορεί να γίνει κανένα ατύχημα και να αλλάξει άρδην η κατάσταση. Δύσκολο μεν, καθόλου απίθανο δε. Χώρια που οι Η.Π.Α. πρότειναν στους τρεις «ψευδομάρτυρες» την παροχή πολιτικού ασύλου. Με άλλα λόγια, κάποιους τους φτύνουν και αυτοί λένε ότι βρέχει…
Ωστόσο, η δεύτερη και ακόμα μεγαλύτερη διαφορά σε σχέση με την ιερή παράδοση των εν Ελλάδι σκανδάλων είναι το θράσος. Αντί να λουφάξουν, βγαίνουν στην επίθεση, επιμένοντας γελοιωδώς στο αφήγημα της σκευωρίας και απειλώντας θεούς και δαίμονες. Πράγματι, αυτά δεν έχουν συμβεί ποτέ ξανά, διότι παρά την εκτεταμένη διαφθορά, η Ελλάς δεν είχε ποτέ παρακράτος με αυτήν την έννοια. Ιστορικά, ακόμα και πριν το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, είχε και εξακολουθεί να έχει μέχρι σήμερα παρακράτος πολιτικό. Παρακράτος διαφθοράς όμως ποτέ.
Να λοιπόν που το απέκτησε, και μάλιστα την εποχή της μεγάλης εθνικής κρίσης. 310 εκατομμύρια ευρώ είναι το πρόστιμο που πλήρωσε η Novartis για τις έκνομες πρακτικές της μόνο στην Ελλάδα, και αυτοί τολμούν να εμφανίζονται ανερυθρίαστοι μπροστά μας. Φωνάζουν οι κλέφτες δηλαδή, για να φοβηθούν οι νοικοκύρηδες. Η Novartis είναι μία εξαιρετικά δύσοσμη υπόθεση και είναι βέβαιο ότι ανεξάρτητα από την εξέλιξή της, η βρώμα θα παραμείνει για πολύ καιρό ακόμα στην δημόσια ζωή του τόπου.
