Γράφει ο Δικαιόπολις
Πρόσφατα, αναφερόμενος στο πρόσωπο του νέου περιφερειάρχη Δυτικής Ελλάδος, εκτίμησα ότι καλείται ήδη να αποδείξει αν εκπροσωπεί τον τόπο του ή το κόμμα του. Η αναφορά αυτή είχε προφανώς καί παραδειγματικό χαρακτήρα, διότι δεν είναι ο μόνος, που εκ του θεσμικού του ρόλου αντιμετωπίζει το ίδιο δίλημμα, το οποίο αντιμετωπίζουν όλοι όσοι αναλαμβάνουν (οικειοθελώς) θέσεις ευθύνης και ως εκ τούτου μιλούν ή οφείλουν να αρθρώνουν πολιτικό λόγο στο όνομα του ηλειακού λαού. Λυπάμαι ειλικρινώς που μόλις λίγα εικοσιτετράωρα μετά διαπιστώνεται σχεδόν από το σύνολο της τοπικής κοινής γνώμης ότι κάποιοι έχουν από καιρό επιλέξει με ποιους θα πάνε και ποιους θα αφήσουν, ανεξαρτήτως της φύσης και της κρισιμότητας του εκάστοτε διακυβεύματος.
Η ερώτηση που θέτω σήμερα είναι απλή και αμείλικτη, σαν τη γλώσσα που μιλούν τα παιδιά μεταξύ τους, που πρώτα εκφράζουν αυθόρμητα αυτό το οποίο τους απασχολεί και ύστερα μπαίνουν στην διαδικασία να το σκεφτούν, πραγματοποιώντας «δορυφορικούς» συλλογισμούς. Ποιο είναι το ύψιστο καθήκον του κάθε αιρετού του τόπου μας, είτε πρόκειται, για δήμαρχο, είτε για βουλευτή, είτε για περιφερειάρχη κλπ; Δεν είναι εκκωφαντικά αυτονόητο ότι η κομματική του ταυτότητα, έρχεται δεύτερη σε σχέση με το τοπικό του διαβατήριο; Ποιος σας εξέλεξε όλους εσάς, κύριοι και κυρίες; Η Πειραιώς, η Κουμουνδούρου και τα λοιπά κομματικά κέντρα της πρωτεύουσας, ή η Ηλεία, η Αχαΐα και το Αγρίνιο; Είναι λοιπόν το «ναι σε όλα», εν προκειμένω δηλαδή σε ό,τι αποφασίσει η κυβέρνηση, το πρώτιστο καθήκον σας, ή μήπως έχετε βαθιά και καταστατική υποχρέωση να υπερασπίζεστε, στο πλαίσιο πάντοτε των αρμοδιοτήτων και των δυνατοτήτων σας το δημόσιο συμφέρον, έτσι όπως αυτό αναδεικνύεται στην εκλογική σας περιφέρεια;
Να σας θυμίσω ότι ο λαός παίρνει και ο λαός δίνει. Αν υπάρχει μόνο ένα πράγμα για το οποίο χαίρομαι σήμερα, είναι το γεγονός ότι δεν βρέθηκα ποτέ τόσο κοντά με τους δεξιούς φίλους και φίλες, που εντέλει σας απέδωσαν το λαϊκό χρίσμα. Σύντομα ότι πολλοί από εσάς ίσως διαπιστώσετε ότι η σύμπνοια η οποία έχει διαμορφωθεί αυτή την στιγμή ως κοινωνικός συσχετισμός στις τάξεις των Ηλείων πολιτών, υπερβαίνει κατά πολύ τις κομματικές ταυτότητες και αγκυλώσεις, καθώς όχι πάντα αλλά πολύ συχνά πλέον στην Ηλεία δεν υπάρχει ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ ή ΠΑΣΟΚ, παρά μόνο το συλλογικό καλό. Επικρατεί με άλλα λόγια εκείνο το οποίο σας έχει ανατεθεί να προάγετε πέρα και πάνω από κομματικές γραμμές και ντιρεκτίβες.
Η ίδια η ζωή σας διαψεύδει και σας εκθέτει ανεπανόρθωτα στα μάτια των Ηλείων πολιτών, απλούστατα διότι δεν διστάζετε καθόλου να πείτε ψέματα, προκειμένου να δικαιώσετε με κάθε τρόπο το κυβερνητικό αφήγημα. Δεν ωχριάτε πλέον μπροστά σε τίποτα, κι αυτό έχει γίνει επίσης συνείδηση στις τοπικές κοινωνίες. Μόνο που σύντομα θα ανακαλύψετε πως αυτή η επιλογή δεν έχει μόνο οφέλη. Έχει και κόστος, και η ιστορία έχει αποδείξει ότι αυτό το κόστος είναι δυσανάλογο για εκείνους που οι στρατηγοί επιλέγουν κάθε φορά να θυσιάσουν προκειμένου να προστατεύσουν την δημόσια εικόνα και το κύρος της εξουσίας τους.
Το πρόβλημα βέβαια είναι ευρύτερο, με την έννοια ότι υπερβαίνει κατά πολύ τα στενά όρια του μικρού μας χωριού, αλλά εμείς δεν μπορούμε παρά να πάρουμε ως αφορμή μόνο όσα καταμαρτυρούμε εδώ, και συνοψίζονται στην πανθομολογούμενη όσο και αποκαρδιωτική αλήθεια, ότι δεν υπάρχει ντροπή για τίποτα. Έστω όμως, αν δεν ντρέπεστε εσείς, ντρεπόμαστε εμείς για λογαριασμό σας. Σε κάθε περίπτωση η κατακλείδα είναι η ίδια: Αιδώς Ηλείοι!
