Ο Εδουάρδο Γκαλεάνο έγραψε για το ποδόσφαιρο: «…Μολονότι ο οπαδός μπορεί να παρακολουθήσει το θαύμα με μεγαλύτερη άνεση από την τηλεόραση, προτιμάει την περιπλάνηση προς αυτόν τον τόπο προσκυνήματος, όπου θα δει τους αγγέλους του να αγωνίζονται με σάρκα και οστά ενάντια στους δαίμονες που έχουν βάρδια. Εδώ ο οπαδός κουνάει το μαντίλι του, καταπίνει το σάλιο του, γκλουπ, καταπίνει φαρμάκι, μασάει το σκούφο του, ψιθυρίζει προσευχές και κατάρες, και ξαφνικά γδέρνει το λαιμό του σε μια επευφημία και πηδάει σαν τον ψύλλο, αγκαλιάζοντας τον άγνωστο που φωνάζει γκολ δίπλα του. Όσο διαρκεί αυτή η ειδωλολατρική τελετουργία, ο οπαδός δεν είναι ένας αλλά πολλοί. Μαζί με χιλιάδες άλλους πιστούς συμμερίζεται την πεποίθηση ότι είμαστε οι καλύτεροι, ότι όλοι οι διαιτητές είναι πουλημένοι, όλοι οι αντίπαλοι είναι ύπουλοι. Σπάνια ο οπαδός θα πει: Απόψε παίζει η ομάδα μου. Συνήθως λέει: Απόψε παίζουμε εμείς. Ο δωδέκατος αυτός παίκτης γνωρίζει καλά ότι αυτός είναι που φυσάει τους ανέμους του πάθους που σηκώνουν την μπάλα όταν αυτή κοιμάται, όπως οι άλλοι έντεκα παίκτες γνωρίζουν καλά ότι αγώνας χωρίς οπαδούς είναι σαν να χορεύεις χωρίς μουσική…».

Λατινοαμερικάνος γαρ, και δη Ουρουγουανός, ο σπουδαίος λογοτέχνης και ποδοσφαιρόφιλος Γκαλέανο, περιέγραψε γλαφυρά στο βιβλίο του «Τα χίλια πρόσωπα του ποδοσφαίρου» τι αισθάνεται ο οπαδός όταν πλησιάζει το εναρκτήριο σφύριγμα του διαιτητή. Και δεδομένου ότι έφτασε η ώρα για τη σέντρα του μεγαλύτερου ποδοσφαιρικού τουρνουά στη Νότια Αμερική, όλα αυτά τα συναισθήματα και οι εικόνες που περιγράφει ο Γκαλεάνο, ενώνονται εκεί όπου χτυπά η καρδιά του λατινοαμερικάνικου ποδοσφαίρου. Εκεί όπου το το ποδόσφαιρο είναι κάτι παραπάνω από παιχνίδι. Εκεί όπου η μπάλα είναι θρησκεία…

Το 46ο Copa America, που διοργανώνεται στη Βραζιλία, αρχίζει και η Νότια Αμερική φλέγεται…

Με σύστημα… ό,τι να’ ναι

Πρόκειται για την αρχαιότερη ποδοσφαιρική διοργάνωση σε επίπεδο εθνικών ομάδων. Αρχισε το 1916 ως μέρος των εορτασμών για την εκατονταετηρίδα της Αργεντινής και μέχρι το 1967 είχε την ονομασία Νοτιοαμερικανικό Πρωτάθλημα Ποδοσφαίρου ή Πρωτάθλημα Εθνικών Ομάδων της Νότιας Αμερικής. Από το 1975 καθιερώθηκε οριστικά ο τίτλος CopaAmerica που έμελλε να δώσει μυθικές διαστάσεις σε μια διοργάνωση, η οποία φημίζεται και ξεχωρίζει απ’ οποιοδήποτε άλλο ποδοσφαιρικό τουρνουά για το πάθος, την ένταση και τον δυναμισμό των λατινοαμερικάνων ποδοσφαιριστών.

Παράλληλα όμως φημίζεται και για την… ανοργανωσιά και το αλλοπρόσαλλο σύστημα διεξαγωγής, το οποίο ουδέποτε υπήρξε σταθερό. Αρχικά, διεξαγόταν ανά έτος, αργότερα ανά δύο χρόνια, ξανά ανά χρόνο, μετά ανά τετραετία, ανά έτος, ανά τετραετία, ανά διετία, ανά τριετία και πάλι ανά τετραετία και ένας θεός ξέρει τι άλλο θα ακολουθήσει. Είναι ενδεικτικό ότι -πριν από το φετινό 2019- τα τελευταία τρία CopaAmerica έγιναν το 2011, το 2015 και το 2016, ενώ τα επόμενα δύο είναι προγραμματισμένα για το επόμενο καλοκαίρι (2020) στην Αργεντινή και την Κολομβία και ακολούθως το καλοκαίρι του 2024 στον Ισημερινό. Μάλιστα στην CONMEBOL ισχυρίζονται ότι από εδώ και στο εξής δεν θα υπάρξουν άλλες αλλαγές ακολουθώντας ημερολογιακά πλέον το καλεντάρι του Euro. Ποιος τους πιστεύει όμως;

Πολυνίκης Ουρουγουάη

Παρά την παρουσία δύο ποδοσφαιρικών υπερδυνάμεων όπως είναι η Βραζιλία και η Αργεντινή, πολυνίκης του θεσμού είναι η Ουρουγουάη κυρίως χάρη στην πανίσχυρη εθνική ομάδα που διέθετε από τα μέσα της δεκαετίας του ‘20 μέχρι και το ‘60, διάστημα κατά το οποίο κατέκτησε δέκα από τα συνολικά 15 CopaAmerica που έχει στην τροπαιοθήκη της. Ακολουθεί η Αργεντινή που έχει στεφθεί πρωταθλήτρια Νότιας Αμερικής 14 φορές, ενώ η Βραζιλία των πέντε Μουντιάλ έχει… μόλις οκτώ CopaAmerica! Από δύο τίτλους έχουν η Παραγουάη, η Χιλή και το Περού και από έναν η Κολομβία και η Βολιβία. Η Ουρουγουάη έχει επίσης έξι χαμένους τελικούς, η Βραζιλία έντεκα, ενώ η Αργεντινή έχει ηττηθεί 14 φορές. Τουτέστιν έχει συμμετάσχει σε τελικό 28 φορές σε 41 παρουσίες στη διοργάνωση!