Γράφει ο Σπυρίδων Δαρζέντας-Διευθύνων σύμβουλος Trust CC
Η δημόσια συζήτηση που έχει ανοίξει γύρω από τη λειτουργία των Δημόσιων Ωνάσειων Σχολείων (ΔΗΜ.Ω.Σ) είναι απολύτως θεμιτή, εφόσον πρόκειται για κάτι άγνωστο, προς το παρόν, και καινοτόμο.
Το πλαίσιο λειτουργίας των Δημόσιων Ωνάσειων Σχολείων μπορεί να αποφέρει σημαντικά οφέλη για τους μαθητές του δήμου μας, αφού πρόκειται για σχολεία που παραμένουν απολύτως δημόσια και δωρεάν. Δεν ιδιωτικοποιούν τα Ωνάσεια την παιδεία. Αντίθετα αποδεικνύουν πόσο φτωχό είναι το σημερινό σύστημα και πόσο σημαντικά αποτελέσματα μπορεί να αποφέρει η σύμπραξη ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.
Σε μία περιοχή που για χρόνια στερήθηκε επενδύσεις στην εκπαίδευση, τέτοιες δυνατότητες δεν μπορούν να αντιμετωπίζονται ως απειλή, αλλά ως ευκαιρία.
Οι ανισότητες γεννιούνται όταν το κράτος και οι πολίτες συμβιβάζονται με τη μετριότητα.
Η ελληνική κοινωνία έχει μάθει να βαφτίζει την μετριότητα ισότητα. Κάθε πρωτοβουλία που ξεχωρίζει αντιμετωπίζεται ως κίνδυνος γιατί εκθέτει ένα σύστημα που επί δεκαετίες βολεύτηκε στο “όλοι ίδιοι είναι” και “τίποτα δεν θα αλλάξει”. Οι ανισότητες υπάρχουν ήδη και τις ζούμε καθημερινά. Οικογένειες που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν φροντιστήρια, θερινά σχολεία, δραστηριότητες. Γονείς που δεν έχουν τη δυνατότητα να σπουδάσουν τα παιδιά τους. Ανισότητα είναι όταν τα σχολεία των παιδιών μας κάνουν καθημερινά επικλήσεις για χορηγίες στους γονείς για βασικά πράγματα που αποτελούν συμβατική υποχρέωση του κράτους.
Διέπεται λοιπόν από τις αρχές της κοινωνικής δικαιοσύνης το σημερινό μας εκπαιδευτικό σύστημα;
Ακούγεται ότι “όλοι πρέπει να είναι ίσοι”. Ναι. Αλλά η ισότητα δεν σημαίνει, όλοι το ίδιο σχολείο με τις ίδιες ελλείψεις. Σημαίνει πρόσβαση σε ποιοτική εκπαίδευση και περισσότερες επιλογές στο δημόσιο σύστημα. Το να αρνούμαστε μία αναβάθμιση στο όνομα μιας θεωρητικής ισότητας είναι στην πράξη αποδοχή της στασιμότητας.
Όποιος λέει σήμερα όχι στα Ωνάσεια είναι σαν να λέει όχι και σε οποιαδήποτε προσπάθεια εξέλιξης της δημόσιας παιδείας.
Ας μιλήσουμε λοιπόν με ειλικρίνεια και γνώση. Και ας βάλουμε στο κέντρο της συζήτησης το μέλλον των παιδιών μας και όχι τους φόβους μας.
Και όπως μας θυμίζει ο Γιάννης Ρίτσος “Εμείς δεν τραγουδάμε για να ξεχωρίσουμε από τον κόσμο, εμείς τραγουδάμε για να σμίξουμε τον κόσμο” γιατί η παιδεία δεν διχάζει, ενώνει… δεν αποκλείει, δίνει ευκαιρίες.
Σπυρίδων Δαρζέντας-Διευθύνων σύμβουλος Trust CC
