Όταν υπάρχει χρηστή διαχείριση…
Διαβάζοντας ενημερωτικά περισσότερο, ίσως όμως και από περιέργεια, τον ισολογισμό του δήμου Αρχαίας Ολυμπίας που δημοσιεύτηκε, διαπιστώσαμε ότι τα νούμερα που λένε πάντα την αλήθεια, έκρυβαν μια ευχάριστη έκπληξη!
Το 2024 ήταν ένα έτος κερδοφόρο για το δήμο Αρχαίας Ολυμπίας για πρώτη φορά μάλιστα μετά από πολλά χρόνια! Και το γεγονός αυτό δεν είναι καθόλου τυχαίο καθώς ήταν αποτέλεσμα της χρηστής και συνετής διαχείρισης του οικονομικού επιτελείου του δήμου. Φυσικά το δικό τους ρόλο έπαιξαν οι αυξημένες χρηματοδοτήσεις που εξασφάλισε ο δήμος Αρχαίας Ολυμπίας απο τον κρατικό κορβανά, αξιοποιώντας στο έπακρο όλα τα χρηματοδοτικά εργαλεία που θα μπορούσε να έχει στη διάθεσή του.
Πάντα τέτοια λοιπόν γιατί οι δήμοι περνάνε δύσκολες μέρες με τα οικονομικά τους…
Η νέα ΚΑΠ της φον ντερ Λάιεν
Η Ούρσουλα φον ντερ Λάϊεν δεν εξυπηρετεί μόνον τα συμφέροντα των πολεμικών βιομηχανιών σε βάρος των κοινωνικών παροχών και του κράτους πρόνοιας. Δεν είναι μόνον ο αρχιστράτηγος των ευρωπαίων πολέμαρχων που θέλουν να παρασύρουν τη Γηραιά Ήπειρο σε μια επικίνδυνη ένοπλη σύρραξη.
Με την επιμονή της να κλείσει η συμφωνία ΕΕ-Mercosur αποδεικνύεται και καλός dealer των συμφερόντων μεγάλων ευρωπαϊκών επιχειρηματικών ομίλων του αγροδιατροφικού και βιομηχανικού τομέα.
Και αυτό σημαίνει μαζική είσοδο στην ευρωπαϊκή αγορά φθηνών αγροτικών προϊόντων, κυρίως βόειου κρέατος, πουλερικών, ζάχαρης και σόγιας, που παράγονται με πολύ χαμηλότερα περιβαλλοντικά και εργασιακά πρότυπα από τα ευρωπαϊκά.
Οι μικρομεσαίοι αγρότες της Ευρώπης καλούνται, δηλαδή, να ανταγωνιστούν προϊόντα χαμηλού κόστους, χωρίς ισοδύναμους κανόνες για φυτοφάρμακα, καλή διαβίωση των ζώων και την προστασία των εργαζομένων.
Ιδιαίτερα οι αγρότες του ευρωπαϊκού Νότου θα χάσουν ακόμη περισσότερα από αυτά που ήδη έχασαν με τις πρόσφατες αλλαγές στην Κοινή Αγροτική Πολιτική, οδηγώντας σε περαιτέρω συγκέντρωση της παραγωγής σε λίγους μεγάλους παίκτες.
Σύνοδος Κορυφής: “Πώς θα κλέψουμε τους Ρώσους”
Με ανοιχτά μέτωπα και έντονες διαφωνίες, οι Ευρωπαίοι ηγέτες συναντώνται στις Βρυξέλλες σε μια Σύνοδο Κορυφής που θεωρείται καθοριστική για το μέλλον της Ουκρανίας. Στο τραπέζι η χρηματοδότηση των αναγκών της χώρας για τα επόμενα χρόνια, με βασικό σημείο τριβής την τύχη των παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων.
Οι αποφάσεις τους θα είναι εξαιρετικά κρίσιμες για τις εξελίξεις στο ουκρανικό ζήτημα, οι οποίες θα διαμορφώσουν νέες ισορροπίες στα μέτωπα των αντιπαραθέσεων και μπορεί να επηρεάσουν αποφασιστικά τις σχέσεις αντιπαλότητα ΕΕ-Ρωσίας.
Εν μέσω έντονων διαφωνιών και ισχυρών παρασκηνιακών πιέσεων, οι συζητήσεις θα επικεντρωθούν στη χρήση παγωμένων ρωσικών περιουσιακών στοιχείων για τη χρηματοδοτική και αμυντική στήριξη της Ουκρανίας – μία κίνηση που θα ισοδυναμεί με κάτι πρωτοφανές ιστορικά: Ο πραγματικός νικητής του πολέμου να πληρώνει στην ουσία πολεμικές αποζημιώσεις!
Το… Τεχνητό Πρόσωπο της Χρονιάς
Το περιοδικό TIME επέλεξε ως «Πρόσωπο της Χρονιάς» για το έτος 2025 μια ολόκληρη τάξη «ισχυρών προσώπων» της ψηφιακής επιχειρηματικότητας και τους ονόμασε «Αρχιτέκτονες της Τεχνητής Νοημοσύνης» (AI).
Μια ομάδα που περιλαμβάνει τον CEO της Nvidia, Τζένσεν Χουάνγκ, τον Σαμ Άλτμαν της OpenAI, τον Ίλον Μασκ, τον Μαρκ Ζούκερμπεργκ, και δεκάδες άλλους που διαμορφώνουν την πιο γρήγορα αναπτυσσόμενη -και συχνά ανεξέλεγκτη- τεχνολογική επανάσταση του 21ου αιώνα. Πρόκειται για ανθρώπους που δεν επηρεάζουν απλώς μια βιομηχανία: αλλάζουν το πολιτικό σκηνικό, τη γεωπολιτική ισορροπία, τις οικονομίες, τα μέσα ενημέρωσης, ακόμη και τον τρόπο που οι άνθρωποι σκέφτονται, δημιουργούν, εργάζονται και σχετίζονται, γράφει στο άρθρο-αφιέρωμά του το περιοδικό TIME.
Η τυφλή πίστη στην Αγορά ή στην ΤΝ δεν είναι ούτε γνώση, ούτε ορθολογική απόφαση. Δεν διαφέρει από την πίστη σε έναν (μηχανικό) θεό. Αλλά η προσπάθεια χρήσης της ΤΝ για τη λήψη αποφάσεων που αφορούν ανθρώπινες ζωές (στην οικονομία, στον πόλεμο κοκ) είναι ένα βήμα παραπάνω: είναι η βύθιση σε έναν νέο, τυφλό, τεχνολογικό ανορθολογισμό.
Προϋπολογισμός 2026: Σταθερότητα για ποιους, ανάπτυξη για ποιον;
Ο κρατικός προϋπολογισμός είναι η πιο συμπυκνωμένη πολιτική πράξη κάθε κυβέρνησης. Απαντά σε τρία απλά αλλά θεμελιώδη ερωτήματα: από ποιον αντλεί πόρους το κράτος, πού τους κατευθύνει και ποιον καλεί να σηκώσει το βάρος της «σταθερότητας» και των πλεονασμάτων. Έσοδα, δαπάνες, πλεόνασμα: εδώ βρίσκεται το πραγματικό πολιτικό πεδίο.
Παρά τις αναφορές σε «μειώσεις φόρων», ο Προϋπολογισμός του 2026 δείχνει καθαρά από πού αντλεί το κράτος τους πόρους του. Τα συνολικά καθαρά έσοδα προσεγγίζουν τα 70–72 δισ. ευρώ, με βασικό αιμοδότη τους έμμεσους φόρους.
Τα έσοδα από ΦΠΑ κινούνται κοντά στα 29–30 δισ. ευρώ και αυξάνονται σταθερά, όχι επειδή αυξήθηκε η ευημερία, αλλά επειδή οι τιμές παραμένουν υψηλές. Όταν η ακρίβεια πιέζει την καθημερινή κατανάλωση, το κράτος εισπράττει περισσότερα. Η φορολογική βάση μετατοπίζεται έτσι προς μισθωτούς, συνταξιούχους, μικρομεσαίους και καταναλωτές, ενώ ο συσσωρευμένος πλούτος επιβαρύνεται αναλογικά λιγότερο. Δεν πρόκειται για τεχνική λεπτομέρεια, αλλά για συνειδητή πολιτική επιλογή.
Ταδε εφη ο Βαγγέλης
Το διαπιστώνει ξανά και ξανά ο Βαγγέλης Βενιζέλος: η αυτοδυναμία έχει κλείσει τον κύκλο της στην Ελλάδα. «Οι μονοκομματικές κυβερνήσεις, οι οποίες αναδεικνύουν μία μονοπρόσωπη εν τέλει εξουσία, δηλαδή έναν πανίσχυρο αρχηγό της πλειοψηφίας, που είναι και πανίσχυρος πρωθυπουργός και έχει τον απόλυτο έλεγχο της Βουλής, της κυβέρνησης, καθορίζει τα πάντα, επιλέγει την ηγεσία της Δικαιοσύνης μόνος του, επιλέγει σε πολύ μεγάλο βαθμό τις Ανεξάρτητες Αρχές μόνος του, καθορίζει τη γραμμή για όλα τα θέματα και επιβάλλει κυρώσεις κομματικής πειθαρχίας ή κυβερνητικού αποκλεισμού» έχει τελειώσει, υποστηρίζει.
Οι όχι και τόσο λεπτοί υπαινιγμοί που αφήνει η παραπάνω περιγραφή για το μητσοτακικό στυλ διακυβέρνησης ακούγονται κι από αλλού. Γι’ αυτό, στο τραπέζι της σεναριολογίας έχει πέσει πάλι η ιδέα των κυβερνήσεων συνεργασίας. Παρότι απέχουμε από μια εκλογική βραδιά, πολλοί αναρωτιούνται, με βάση τα σημερινά δημοσκοπικά νούμερα, αν οι ψηφοφόροι θα δείξουν με την ψήφο τους στην επόμενη εθνική αναμέτρηση ότι συμφωνούν με τη βενιζελική ανάγνωση της πολιτικής πραγματικότητας
Παίζει το «χαρτί» της επιστολικής ψήφου
Επικοινωνιακή και πολιτική διέξοδο από τον κλοιό των αγροτικών μπλόκων αναζητά η κυβέρνηση, επαναφέροντας στο προσκήνιο το χαρτί της επιστολικής ψήφου για τους Έλληνες του εξωτερικού.
«Τώρα είναι η ώρα όλες οι πολιτικές δυνάμεις να ενώσουν τη φωνή τους με τους Έλληνες εκλογείς που ζουν στο εξωτερικό και να στηρίξουμε όλοι μαζί αυτή τη μεγάλη τομή», επεσήμανε ο κ. Λιβάνιος.
Η χρονική συγκυρία αυτής της τοποθέτησης – προαναγγελίας εκ μέρους του υπουργού Εσωτερικών – αποσκοπεί, σύμφωνα με όσα ακούγονται στους κοινοβουλευτικούς διαδρόμους, στην αλλαγή της πολιτικής ατζέντας.
Η κυβέρνηση, στη σκιά της πίεσης που δέχεται από τις αγροτικές κινητοποιήσεις και την εκτεταμένη κοινωνική δυσαρέσκεια, επιχειρεί να εγκλωβίσει την αντιπολίτευση σε ένα πεδίο «συναίνεσης», επιχειρώντας να της φορτώσει τον «μουτζούρη» σε περίπτωση άρνησης στο «ουσιαστικότερο βήμα για τη σύνδεση του απόδημου ελληνισμού με την πατρίδα».
Υπενθυμίζεται ότι η καθιέρωση της επιστολικής ψήφου και στις εθνικές κάλπες προϋποθέτει τη συγκέντρωση 200 ψήφων.
Μπάχαλο βαλκανικής κοπής
Η επιτελική πραγματικότητα έδειξε να εκδικείται τον κατασκευαστή της. Μία ημέρα αφότου ο Κυριάκος Μητσοτάκης ισχυρίστηκε ότι οι Ευρωπαίοι λένε πως «εμείς πλέον γινόμαστε Ελλάδα», οι αγρότες βρέθηκαν αντιμέτωποι με ένα μπάχαλο, επιεικώς, βαλκανικής κοπής.
Αντί πρώτα να μπουν τα χρήματα της βασικής ενίσχυσης στους λογαριασμούς των αγροτών και στη συνέχεια να εκτελεστούν οι πάγιες εντολές υπέρ του ΕΛΓΑ, συνέβη το αντίθετο, με αποτέλεσμα να αδειάσουν ή να βρεθούν με αρνητικό υπόλοιπο οι λογαριασμοί των παραγωγών.
Η σιωπή του πρωθυπουργού απέναντι σε αυτό το χάος σε συνδυασμό με τα μηνύματά του προς τους αγρότες «να μην θέτουν σε κίνδυνο την οικονομική δραστηριότητα», τορπίλισαν κάθε προοπτική ουσιαστικού διαλόγου.
Ήδη, άλλωστε, τα 160 εκατομμύρια ευρώ που είχε ανακοινώσει η κυβέρνηση για παραγωγούς και κτηνοτρόφους δεν ήταν αρκετά για τον κατευνασμό των μπλόκων.
Σε αυτό το φόντο, η κυβέρνηση δείχνει να διαρρηγνύει τις σχέσεις της με τους παραγωγούς, ενώ παράλληλα πυροδοτεί τη δυσαρέσκεια και άλλων επαγγελματικών και κοινωνικών ομάδων λόγω της μη εξεύρεσης λύσης.
Αν δεν προκύψει μία απρόσμενη ανατροπή των δεδομένων, οι αγρότες θα στολίσουν χριστουγεννιάτικα δέντρα στα μπλόκα.
