Η κοινωνία έχει ζήσει στο πετσί της τις συνέπειες της εύκολης αποδοχής του πολιτικού εντυπωσιασμού. Βέβαια, οφείλουμε να δεχθούμε ότι η «ευκολόπιστη» κοινωνία δοκιμάστηκε σκληρά και άδικα από την κρίση χρέους – και όχι μόνο. Ευλόγως, λοιπόν, διαρκώς ψάχνει να πιαστεί από το ελάχιστο ελπίζοντας στο μέγιστο και από το απίθανο προσβλέποντας στο πιθανό.
Σήμερα, έχει μπροστά της μια νέα πολιτική υπόσχεση. Την επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας. Σύντομα θα δημοσιοποιηθεί το Σχέδιο Δράσης των κοινωνικών εταίρων που θα ενσωματωθεί σε νομοσχέδιο της κυβέρνησης. Από τις ρυθμίσεις του θα φανεί η γενναιότητα, η πραγματική θέληση, του αρμόδιου υπουργείου να στηρίξει θεσμικά την συμφωνία.
Μια συμφωνία με ανοικτή ημερομηνία υλοποίησης. Θα έχει λοιπόν αντίκρισμα η τριμερής «υποσχετική» ή θα αποδειχθεί δέσμευση δίχως αντίκρισμα; Αμφότεροι θα τιμήσουν τις υπογραφές τους ή θα το… γυρίσουν σε πρακτικές υπεκφυγών και μάταιων – ανώφελων κινήσεων;
