Ακόμη και η φον ντερ Λάιεν, από την ιδιωτικότητα του «παλατιού» της στις Βρυξέλλες, γνωρίζει ότι το να βάλει στο τραπέζι τα 200 δισεκατομμύρια ευρώ που χρειάζονται για να διατηρηθεί μια εντελώς χρεοκοπημένη στρατιωτικά, πολιτικά, οικονομικά και ηθικά Ουκρανική ηγεσία για άλλα δύο χρόνια, θα ανεβάσει στα ύψη την δυσαρέσκεια μεταξύ των Ευρωπαίων πολιτών και των επιχειρήσεων, που παλεύουν με τις υψηλές τιμές ενέργειας λόγω σε μεγάλο βαθμό των ρωσοφοβικών επιλογών που έχουν εγκριθεί από την ΕΕ.
Το τραγικό είναι παρόλο που η Ευρώπη βρίσκεται γεωγραφικά πιο κοντά στη Ρωσία, σε σχέση με την Αμερική και συνεπώς θα έπρεπε να έχει έννομο συμφέρον να τερματιστεί ο πόλεμος, η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι καταδικασμένοι να είναι πιόνια ηγέτες της ζουν με το σύνθημα «όπου υπάρχει πόλεμος, υπάρχει ελπίδα ».
Βέβαια για να πείσεις έναν ολόκληρο λαό ότι υπάρχει ανάγκη να θυσιαστεί και να πολεμήσει για έναν σκοπό που δεν υπάρχει, θα πρέπει να διαμορφωθεί ένα κλίμα, σαν εκείνο που διαμορφώνεται στην Ευρώπη τις τελευταίες μέρες από υπουργούς Άμυνας και στρατηλάτες.
Ο πολεμοχαρής, νέος «ευρωπαϊσμός», είναι ένα κούφιο δέντρο. Μέχρι πότε θα αναγκαζόμαστε να το αποδεχόμαστε;
