Η περίπτωση του Ανδρέα Λοβέρδου αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα αναγωγής στη λαϊκή παροιμία «τα στερνά τιμούν τα πρώτα». Δεξιός στο τέλος, δεξιός πάντα! Ο Ανδρέας Λοβέρδος, ως φοιτητής οργανώθηκε στον αντιδικτατορικό αγώνα ενώ υπήρξε και γραμματέας της ΚΝΕ. Ως καθηγητής Νομικής στο Πανεπιστήμιο, στις «παρυφές» της πολιτικής του σταδιοδρομίας, έγινε ευρέως γνωστός ως θιασώτης της επαναφοράς της θανατικής ποινής στην Ελλάδα, κάπου στο 1997. Την ίδια περίοδο εμφανιζόταν κατά του διαχωρισμού Κράτους – Εκκλησίας.
Λίγο αργότερα, από το 2000 και εντεύθεν, εκλεγόταν βουλευτής με το ΠΑΣΟΚ. Ως υπουργός Υγείας, υπήρξε ένας από τους βασικούς πρωταγωνιστές της υπόθεσης Novartis, καθώς τον Αύγουστο του 2019 του ασκήθηκε ποινική δίωξη για το αδίκημα της δωροδοκίας ύστερα από άρση ασυλίας του, για να απαλλαχθεί ομόφωνα από το Συμβούλιο Πλημμελειοδικών Αθηνών το 2022. Εκτός από την κατάπτυστη υπόθεση της δημοσιοποίησης των προσωπικών στοιχείων 32 οροθετικών γυναικών, ο Α. Λοβέρδος, ως πολιτικός, εξέφρασε και άλλες ακραίες θέσεις. Μια απ’ αυτές είναι και το «ξέπλυμα» της φασιστικής οργάνωσης «Χρυσή Αυγή», χαρακτηρίζοντάς την ως… ακτιβιστική οργάνωση!
Ο Μαρξ έχει γράψει ότι ο άνθρωπος είναι το σύνολο από τις εμπειρίες του. Αυτό δεν ισχύει για το πρώην στέλεχος του Σημίτη, πρώην υπουργό του Σαμαρά και πρώην κνίτη. Ο Αντρέας Λοβέρδος είναι το σύνολο από βαριές κουβέντες, απειλές, χαρακτηρισμούς, φραστικούς τσαμπουκάδες.
Ο άνθρωπος που όταν μιλάει βγάζει τόση χολή που όσοι εντρυφούν στην ψυχολογία αναρωτιούνται για τα παιδικά του χρόνια, τα καταπιεσμένα του ένστικτα και τις ακυρωμένες του φιλοδοξίες. Χολή στην οποία πνίγει καθετί που κινείται, μιλάει, περπατάει και πετάει. Αλλά περισσεύει και για να λούσει οροθετικές, αγανακτισμένους, φοιτητές, διαμαρτυρόμενους, ακόμη και κάποιους συνοδοιπόρους του στο ΠΑΣΟΚ.
Το ότι κάθισε ψύχραιμα, και όχι σε κατάσταση νευρικής κρίσης, και έγραψε ότι ήθελε να πλακώσει στο ξύλο τον Τσίπρα, γιατί ήταν βέβαιος ότι αυτός οργάνωσε τη «σκευωρία» της Novartis, είναι πολύ χαρακτηριστικό. Όχι μόνο για το πώς σκέφτεται. Αλλά και για το πώς θέλει να τον ξέρουμε. Γιατί άλλο να σου ’ρχεται ώρες – ώρες να ρίξεις κάνα δυο σφαλιάρες σε κάποιον «εριστικό» πολιτικό σου αντίπαλο, κι άλλο να «εκτίθεσαι» γράφοντάς το σε βιβλίο. Να θεωρείς δηλαδή στοιχείο άξιο υπερηφάνειας ότι κολυμπάς στη χολή όχι μόνο όταν τέλος πάντων σε καβαλάει ο διάολος και σε τσιτώνει η κόντρα, αλλά και όταν συγγράφεις πόνημα. Για να κάνεις σοφότερους τους παλιότερους και να διδάξεις πολιτικό ήθος στους νεότερους.
Με αυτά και με εκείνα, ο Λοβέρδος έφτασε να διεκδικήσει την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ – ΚΙΝΑΛ, το 2015 και το 2021. Με την χθεσινή προσχώρησή του στη ΝΔ, γίνεται ο πρώτος ιστορικά υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ (!) που ασπάζεται την «επάρατη» Δεξιά, βασικό ιδεολογικό αντίπαλο της παράταξης που τον εξέθρεψε (πήγε να συναντήσει τον πάλαι ποτέ ισχυρό γραμματέα του ΠΑΣΟΚ, Μιχάλη Χρυσοχοΐδη).
«Με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη Νέα Δημοκρατία, πατριωτικά, μεταρρυθμιστικά, φιλελεύθερα» δήλωσε ο ίδιος. Προφανώς έτσι λέγεται στη γλώσσα του το βόλεμα.
Α ρε Αντρέα (Παπανδρέου) τι έτρεφες στο κόρφο σου…
Υ/Γ: Η προσχώρηση του κ. Λοβέρδου στη Νέα Δημοκρατία πραγματοποιείται μία μέρα μετά την καταδίκη των προστατευόμενων μαρτύρων στο σκάνδαλο Novartis, στο οποίο φερόταν εμπλεκόμενος ως υπουργός Υγείας τη σχετική περίοδο. Τυχαίο;
