Γράφειο Νίκος Αχ. Διάκος
Μηχ/γος-Ηλεκ/γος
Μηχανικός Ε.Δ.Ε
Σκοπός είναι , η προσπάθεια υλοποίησης μιας ατομικής επιθυμίας ή ενός συλλογικού έργου, με επιτυχία . Αλλά πολλές φορές παρεμβάλλεται η σκοπιμότητα κι έτσι το έργο, υλοποιημένο πλέον και στην υπηρεσία του πολίτη, που εμμέσως το έχει χρηματοδοτήσει , αρχίζει να βγάζει προβλήματα . Και αν μεν τα προβλήματα σχετίζονται με την τελειοποίηση της λειτουργίας του τεχνολογικά , με τις αναγκαίες προσθήκες ή ρυθμίσεις , τότε όλα καλά. Αν όμως τα προβλήματα είναι δομικά κι έχουν σχέση με την μελέτη του έργου και την επιλογή των υλικών ( σκοπιμότητα), τότε με την λήξη της κατασκευής αρχίζουν τα προβλήματα , τα οποία και διογκώνονται μέρα με την ημέρα.
Παράδειγμα το εμβληματικό έργο της ύδρευσης του δήμου μας από το διυλιστήριο του Ερύμανθου, έργο πνοής και ζωής την στιγμή μάλιστα που η ανομβρία έχει ήδη δείξει τα δόντια της παγκοσμίως.
Όμως το να προσπαθείς να δώσεις εξηγήσεις σε τεχνικά προβλήματα, όπως αυτό της ύδρευσης από τον Ερύμανθο και να μην είσαι τεχνικός αλλά και γνώστης της υδραυλικής επιστήμης, είναι σαν να προσπαθείς να μεταφράσεις κινέζικο βιβλίο, χωρίς να γνωρίζεις ούτε την κινεζική αλφάβητο.
Βγήκαν λοιπόν πολλοί και μίλησαν για το πρόβλημα, αλλά αυτά που είπαν ήταν απλώς ανταλλαγές κατηγοριών και διαλέξεις ανάγκης, που χρησιμοποιούν στις περιπτώσεις αυτές οι πολιτικοί και οι πολιτειακοί άρχοντες. Κανένας δεν μίλησε για την ουσία του προβλήματος και κανένας δεν είπε ότι εμείς θα διορθώσουμε το πρόβλημα . Και εκείνοι που δήλωσαν ότι θα παρέμβουν είχαν ΄΄ άγνοια του κινδύνου ΄΄ . Ευτυχώς βέβαια που δεν δήλωσαν ότι θα αποκαταστήσουν το πρόβλημα και έτσι γλίτωσαν τον ΄΄ διασυρμό ΄΄ και κατά συνέπεια είναι από τις λίγες φορές που κατά τύχη είπαν την αλήθεια γιατί απλούστατα ο αγωγός πάσχει από ασθένεια μη ιάσιμη .
Το έργο αυτό λοιπόν έχει μια κακή μελέτη , μια κακή εκτέλεση και κατά συνέπεια μια αδιέξοδη συντήρηση , με αποτέλεσμα τις αυξανόμενες βλάβες σε αριθμό και έκταση .
Η μελέτη χρησιμοποίησε σαν πρώτη ύλη χαλυβδοσωλήνες επενδεδυμένες εσωτερικά με τσιμέντο , με την μέθοδο της φυγοκέντρισης και εξωτερικά με μονωτικό υλικό ασφαλτικού τύπου .
Η επιλογή αυτή του μελετητή ήταν ατυχής γιατί μπορούσε κάλλιστα να χρησιμοποιήσει σωλήνες ΗDΡE με μετωπική συγκόλληση , τις γνωστές και κατά κόρον σήμερα χρησιμοποιούμενες, τόσο στην άρδευση , όσο και στην ύδρευση, σωλήνες πολυαιθυλενίου.
Η επιλογή του σωλήνα του συγκεκριμένου έργου συνέπεσε με την κτήση της σωληνουργίας Κορίνθου από γνωστό εθνικό κατασκευαστή (κουμπάρο) , ο οποίος και ήταν ο μετέπειτα ανάδοχος του έργου της ύδρευσης , μια και απ΄ ότι θυμάμαι, δεν υπήρχε άλλο τέτοιο εργοστάσιο πανελλαδικά, που να παρήγαγε σωλήνες με αυτές τις προδιαγραφές.
Πέραν της επιλογής των σωλήνων που φέρουν όλο σχεδόν το βάρος της αποτυχίας αυτού του τόσο αναγκαίου έργου, το έργο εκτελέστηκε από προσωπικό χαμηλού τεχνολογικού επιπέδου και ατάκτως , περνώντας από σημεία και περιοχές που βόλευαν τον ανάδοχο , αλλά και που σε πολλές περιπτώσεις εγκυμονούν κινδύνους για τα τους εποχούμενους.
Παρετηρήθει δε να κατασκευάζονται πρώτα τα ευθύγραμμα και εύκολα τμήματα και μετά έγινε μεγάλη προσπάθεια, ώστε να συνδεθούν ακροσωλήνια που έτρεχαν σε τρία διαφορετικά γεωμετρικά επίπεδα.
Όμως αυτές οι κατασκευαστικές λεπτομέρειες θα μπορούσαν να γεννήσουν κατά καιρούς κάποιες δυσλειτουργίες περιοριζόμενες σε μικρής έκτασης διαρροές . Αλλά οι συχνές πυκνές διαρροές , λόγω βλάβης , οι οποίες θα συνεχίσουν , αυξανόμενες στο μέλλον, οφείλονται ουσιαστικά σε δύο παράγοντες .
Ο ένας παράγων είναι ιάσιμος και έχει να κάνει με τον έλεγχο , όπου απαιτείται και επαναρύθμιση εάν απαιτείται των αντιπληγματικών βλαβίδων του δικτύου ( εφ’όσον είναι τα αποδεκτά μεγέθη ). Η πρώτη ευρίσκεται στο διυλιστήριο και στην αρχή του δικτύου που μεταφέρει το νερό στην δεξαμενή αποθήκευσης του Βασιλακίου και η οποία τοποθετημένη από την αρχή , χωρίς καμία ρύθμιση δεν μπορούσε ν’ αποσβέσει το υδραυλικό πλήγμα που προκαλούσε στο δίκτυο , κατάντη της δεξαμενής, με την ξαφνική πλήρωση της δεξαμενής και την παύση λειτουργίας των αντλιών. Αποτέλεσμα η αποξήλωση βυσμάτων μήκους μεγαλύτερου των 0,20μ. από το σκυρόδεμα στήριξης του αγωγού στο πέρασμα του γεφυριού του επαρχιακού δρόμου πριν την δεξαμενή. Αλλά κάτι είπαμε και κάτι έγινε κι έτσι περιορίστηκαν οι ζημιές και οι παρεμβάσεις στο συγκεκριμένο σημείο από υδραυλικά πλήγματα.
Το μεγάλο πρόβλημα όμως που δεν μπορεί να επιλυθεί, ή πολύ δύσκολα θα μικρύνει είναι το δίκτυο αυτό καθευατό.
Οι σωλήνες είναι χαλύβδινες με εξωτερική μόνωση και επένδυση εσωτερικά με τσιμέντο, όπως προαναφέρθηκε. Όμως όλοι οι τεχνικοί γνωρίζουμε ότι τέλεια μόνωση και ειδικά σ’ ένα τέτοιο μακρύ δίκτυο, δεν μπορεί να υπάρξει. Πόσο μάλλον σ’ αυτό το δίκτυο, έτσι όπως κατασκευάστηκε με ευθύγραμμα τμήματα και μετά οι δύσκολες συνδέσεις σε διαφορετικά γεωμετρικά επίπεδα.
Αναπόφευκτα λοιπόν εδόθη η δυνατότητα φθοράς του δικτύου από ΄΄ αλητεύοντα ρεύματα ΄΄ ( Correnti vaganti).
Δεν ξέρω αν είχε προβλεφθεί από την μελέτη η απαιτούμενη από όλα τα επιστημονικά εγχειρίδια ΄΄ καθοδική προστασία ΄΄ του δικτύου ή αν προβλεπόταν και δεν έγινε. Σημασία έχει ότι τώρα είναι πολύ αργά . Το δίκτυο θα γερνάει καθημερινά και θα βγάζει βλάβες με γεωμετρική πρόοδο και ειδικά λόγω της απογύμνωσης των σημείων επισκευής (συγκόλληση), αλλά και όλων των άλλων σημείων που λόγω άγνοιας ή προχειρότητας δεν προστατεύτηκαν (μονώθηκαν) επαρκώς κατά την κατασκευή.
Ένα έμπειρο μάτι, στα σημεία που παρεμβάλλονται βάνες, διακοπής φλατζωτές , θα δει ότι τα μπουλόνια π.χ. Μ24 έχουν απολέσει ,λόγω ηλεκτρόλυσης το πάχος τους κι έχουν το πάχος καρφιού.
Συνοψίζοντας και προκειμένου να διευκολύνω τους μη τεχνικούς ηγέτες μας , οι οποίοι ψάχνουν όχι πλέον τις αιτίες των βλαβών , ( αναλύθηκαν σε γενικές γραμμές με απλά λόγια ) , αλλά ούτε την ίαση του προβλήματος , αλλά την επιβράδυνση παρουσίας των βλαβών , τους συμβουλεύω να προβαίνουν , μετά από κάθε επισκευή , στην καλή, επιμελημένη και προσεκτική μόνωση του τμήματος και στην ‘’ περιβολή ‘’ του με μονωτικό στεγνό υλικό , βοηθούμενο από γεωϋφασμα για συνεχή αποστράγγιση , όπου είναι εφικτό , προς τον υδροφόρο ορίζοντα , προς μείωση της υγρασίας.
Τώρα αν κάποιο τμήμα υποφέρει από συχνές διαρροές (π.χ. παρυφές Αρχαίας Ολυμπίας ) και λόγω αυξημένης υγρασίας θα πρότεινα να γίνει μια ξεχωριστή τεχνική παρέμβαση, καθοδικής προστασίας, ώστε να επιβραδυνθεί κατά το δυνατόν η εμφάνιση των διαρροών.
Όλα αυτά με την προϋπόθεση ότι έχουν ελεγχθεί όλες οι αντιπληγματικές βαλβίδες και υπάρχει η βεβαιότητα της ακριβούς λειτουργίας τους κατά την εμφάνιση του πλήγματος και ο Θεός να βάλει το χέρι του.
