Συνέντευξη στην Ηρώ Ρήγα
Ο Σπύρος Παρασκευάκος επιστρέφει στον Πύργο — όχι μόνο ως ένας καταξιωμένος συνθέτης και στιχουργός, αλλά και ως ένας δημιουργός που δεν σταματά να ψάχνει την αλήθεια στις λεπτομέρειες. Με βαθιά ρίζα στην ευαισθησία και την ειλικρίνεια, ο Παρασκευάκος έχει ξεχωρίσει για τη μουσική του που ακούγεται σαν ψίθυρος και καταλήγει να μένει μέσα σου.
Φέτος, συμμετέχει στο Port Festival με συνοδοιπόρο την Cilia Katrali, η οποία εκτός από ερμηνεύτρια παρουσιάζει τις δικές της συνθέσεις, σε μια σκηνική συνύπαρξη που ακουμπά τη νέα τραγουδοποιία με φρέσκια ματιά και προσωπική αλήθεια.
Λίγο πριν εμφανιστούν στο λιμάνι, μιλήσαμε με τον Σπύρο για τη μουσική, το μοίρασμα, και τις σιωπές που αξίζει να ακούγονται δυνατά.
Σπύρο, η μουσική σου έχει μια βαθιά ευαισθησία και κινηματογραφική ατμόσφαιρα. Πότε κατάλαβες ότι αυτός θα ήταν ο δρόμος σου;
Στα 19 μου και έχοντας ξεκινήσει να σπουδάζω σε άλλο αντικείμενο ψάχνοντας παράλληλα τι είναι αυτό που θα γεμίσει τη ζωή μου, ξεκίνησα να μαθαίνω πιάνο. Από το πρώτο μάθημα θυμάμαι γύρισα σπίτι και άρχισα να γράφω.Εκείνη τη στιγμή το ήξερα πια πολύ συνειδητά πως δε φοβάμαι πια να βουτήξω στην ευαισθησία μου και να την εκφράσω.
Θυμάσαι την πρώτη στιγμή που κάθισες να γράψεις κάτι δικό σου; Τι σε ώθησε τότε;
Τα πρώτα πραγματικά τραγούδια ήρθαν λίγο αργότερα πυροδοτούμενα από μικρές και μεγάλες απογοητεύσεις, κυρίως χωρισμούς και ενώ ήμουν πολύ συναισθηματικά φορτισμένος. Στην αρχή έγραφα μετά από έντονα συναισθήματα, εκρήξεις, απογοητεύσεις.
Ποιοι καλλιτέχνες ή έργα σε σημάδεψαν και νιώθεις ότι σε διαμόρφωσαν ως συνθέτη;
Αυτό είναι κάτι περίεργο γιατί με έχουν στιγματίσει και εμπνεύσει καλλιτέχνες από πολύ διαφορετικά ήδη και διαφορετικές εποχές. Ο Σταμάτης Κραουνάκης πρώτος από όλους, ο Μάνος Χατζιδάκις, ο Θάνος Μικρούτσικος, ο Παύλος Παυλίδης. Ωστόσο με έναν περίεργο τρόπο το ίδιο με έχουν επηρεάσει οι Placebo, η Kylie Minogue, o Yann Tiersen ο Freddie Mercury και άλλοι.
Είσαι από τον Πύργο, έναν τόπο με πλούσια ιστορία αλλά όχι τόσο προβεβλημένη μουσικά. Πόσο σε έχει επηρεάσει ο τόπος σου στη διαμόρφωση της ταυτότητάς σου;
Η αλήθεια είναι πως όσο μεγάλωνα στον Πύργο δεν είχα ασχοληθεί με τη μουσική οπότε δε με επηρέασε άμεσα όσον αφορά στις σπουδές κτλ. Με επηρέασε όμως όσον αφορά στο πνεύμα και στη σκέψη, είχα τη χαρά να βρίσκομαι σε έναν ωραίο κύκλο ανθρώπων λόγω των γωνιών μου, με κουλτούρα και φιλοσοφικές σκέψεις.
Πώς γεννιέται συνήθως ένα κομμάτι σου; Ξεκινάς από μελωδία, στίχο ή εικόνα;
Συνήθως τα κομμάτια μου τρέχουν μπροστά από μένα. Δε τα βλέπω εγώ, με βλέπουν αυτά. Όταν ξεκινάω να γράψω δε ξέρω για τι θα γράψω, γράφω παράλληλα στίχους μουσική συνήθως και δεν καταλαβαίνω τι θέλω να πω μέχρι να πάρει μόνο του ένα σχήμα.
Τα τραγούδια σου μοιάζουν σχεδόν “σκηνικά”, σαν μικρές ιστορίες. Έχεις πάντα κάποιο αφήγημα στο μυαλό σου;
Ναι έχω αλλά όχι συνειδητά. Με ενδιαφέρουν οι ιστορίες των ανθρώπων σε ένα πολύ ριζικό επίπεδο για αυτό και ό,τι γράφω έχει μια τέτοια δομή ιστορίας. Έχει σκηνές, κεφάλαια, δραματουργία. Έτσι αντιλαμβάνομαι μάλλον τη ζωή. Σαν μια ταινία.
Πόσο δύσκολο είναι να μεταφράσεις ένα προσωπικό συναίσθημα σε κάτι που θα αγγίξει και τον ακροατή;
Για μένα δεν ήταν δύσκολο ποτέ. Ίσως γιατί όλοι μας έχουμε μια κοινή ρίζα. Κάτι μας ενώνει. Κάτι κοινό μας απασχολεί ίσως. Για πολλά πράγματα στη μουσική παιδεύτηκα. Μελέτησα, κουράστηκα, προσπάθησα, επέμεινα. Αλλά αυτό ήταν κάτι πηγαίο. Ήταν η δύναμή μου. Μπορώ να γράψω μουσική για οτιδήποτε μπορείς να νιώσεις, για κάθε μικρή σου σκέψη. Είμαι ένας μεταφραστής, διερμηνέας, απλά η γλώσσα μου είναι η μουσική.
Θα εμφανιστείς στη σκηνή του Port Festival μαζί με τη Cilia Katrali. Πώς γνωριστήκατε και πώς προέκυψε αυτή η συνεργασία; Τι σε κέρδισε στη φωνή και την ερμηνεία της;
Στη Cilia με κέρδισε πρώτα από όλα η τραγουδοποιία της. Τα τραγούδια που γράφει, οι ιστορίες της. Με συγκίνησε εξαρχής ο τρόπος που συνδέεται με τα τραγούδια και όλος αυτός ο παραμυθένιος κόσμος που χτίζει. Ένιωσα πως πολλές φορές βρισκόμαστε στο ίδιο παραμύθι απλά το κοιτάμε και το καταγράφουμε από διαφορετική οπτική γωνία. Κάναμε μια πρώτη guest εμφάνιση σε ένα live μου και ύστερα όλα κύλησαν μόνα τους.
Πώς βλέπεις τη σημερινή ελληνική μουσική σκηνή; Υπάρχει χώρος για πιο “εσωτερικές” μουσικές όπως η δική σου;
Η ελληνική μουσική σκηνή είναι σε πλήρη άνθηση. Συμβαίνουν σπουδαία πράγματα και υπάρχουν καλλιτέχνες και νέα ρεύματα που έχουν πολλά να πουν. Τις περισσότερες φορές βέβαια δε φτάνουν στα αυτιά του ευρύ κοινού γιατί τα μέσα δεν ασχολούνται.Τα ραδιόφωνα δεν παίζουν τραγούδια νέων, αντιθέτως παίζουν τα ίδια και τα ίδια εδώ και χρόνια. Ακριβώς για αυτό το λόγο και εγώ έχω ανοίξει την εταιρεία papiamusic και προσπαθούμε να στηρίξουμε νέους καλλιτέχνες. Πολύ πρόσφατα κυκλοφορήσαμε δυο τραγούδια εξαιρετικών νέων δημιουργών. “Η σκιά μου” του Pablo Soto και το “απωθημενο” της Marianina’s Dream.
Σε μια εποχή που η ταχύτητα και η εικόνα κυριαρχούν, πώς διατηρείς το βάθος και τη σιωπή που χρειάζεται η μουσική σου;
Με μεγάλο ρίσκο και μεγάλη δυσκολία. Πλέον το τραγούδι έχει αλλάξει, όλα περνάνε από την εικόνα. Αν δεν υπάρχεις στα social, στο τικ τοκ κτλ κινδυνεύεις να αφανιστείς. Έχει στραφεί αλλού το κέντρο βάρους. Εγώ πιστεύω στην πραγματική επαφή, στα live, στο να γράφεις ωραία τραγούδια και να συνδέεσαι με τον κόσμο. Αυτό προσπαθώ να κάνω και προσπαθώ αυτό να είναι το αληθινό αλλά και άρτιο ώστε να αρκεί για να βρει το κοινό του.
Πιστεύεις ότι το κοινό σήμερα αναζητά κάτι πιο ουσιαστικό ή έχει απομακρυνθεί από τη βαθύτερη ακρόαση;
Πάντα αναζητά κάτι πιο ουσιαστικό. Παρασύρεται πιστεύω, παρακολουθεί επιφανειακά, γελάει, κοιτάει στο ίντερνετ, σκρολάρει αλλά στις μεγάλες του στιγμές, στους χωρισμούς, στο πένθος, στη γιορτή, πάντα έχει ανάγκη για κάτι πιο ουσιαστικό. Το τραγούδι έχει αυτή τη δύναμη, όσο και αν το προσεγγίσουμε επιφανειακά, ή αν το υποτιμήσουμε, είναι πάντα εκεί στις πιο μεγάλες μας στιγμές και είναι δυνατά συνδεδεμένο με τον άνθρωπο μέσα στα χρόνια.
Αυτή την περίοδο δουλεύεις κάτι καινούργιο; Να περιμένουμε νέα τραγούδια ή κάποιο θεατρικό/κινηματογραφικό project;
Αυτή τη περίοδο ξεκινάω να διαλέγω τραγούδια για τον καινούριο μου δίσκο τον οποίο θα κάνω με έναν καλλιτέχνη-συνοδοιπόρο που αγαπώ πολύ και είναι ακριβώς αυτό που θα ‘θελα να κάνω οπότε είμαι ολοκληρωτικά εκεί. Αλλάζω γήπεδο, αλλάζω τρόπο και ετοιμάζω κάτι εντελώς διαφορετικό. Παράλληλα με την εταιρεία μου PapiaMusic συνεχίζουμε να αναλαμβάνουμε νέους καλλιτέχνες και να κυκλοφορούμε το υλικό τους παρέα.
Τι είναι αυτό που σε κρατά ζωντανό δημιουργικά όταν η έμπνευση στερεύει;
Το άδικο του κόσμου. Αυτά που συμβαίνουν. Η απογοήτευση μου για την ανθρωπότητα σε αντίθεση με τη πίστη μου για αυτή. Τα ωραία αισθήματα των ανθρώπων γύρω μου. Οι ιστορίες τους. Η ομορφιά της φύσης. Και πολλές φορές οι φίλοι μου. Οι καλλιτέχνες γύρω μου που με εμπνέουν , που αλλάζουμε απόψεις, που γράφουν κάτι υπέροχο και ζηλεύω.
Ποιο συναίσθημα θα ήθελες να πάρει μαζί του ο ακροατής όταν σε ακούει;
Όποιο θέλει. Εμένα με ενδιαφέρει να νιώσει κάτι ο ακροατής. Να μην φύγει χωρίς να του δημιουργηθεί ένα συναίσθημα.Να φύγει συνδεδεμένος με το μέσα του. Να κάνει μια σκέψη. Να κάνει ένα όνειρο. Να πάρει μια απόφαση. Να θυμηθεί κάτι. Να ταξιδέψει η απλά να νιώσει ωραία και να ξεχαστεί . Αλλά ο κάθε άνθρωπος είναι ελεύθερος να νιώσει ότι θέλει. Γενικά
Πώς είναι για σένα το συναίσθημα να επιστρέφεις και να παρουσιάζεις τη δουλειά σου στον τόπο απ’ όπου ξεκίνησες; Τι να περιμένει το κοινό από αυτή σας τη σύμπραξη στο 12o Port Festival;
Είναι υπέροχο και ανυπομονώ. Αυτό το Live έχει κάτι διαφορετικό. Το χειμώνα ξανά παρουσίασα τα τραγούδια μου στο θέατρο Απόλλων αλλά αυτή η εμφάνιση τώρα έχει κάτι πιο καλοκαιρινό, πιο χαλαρό και ταξιδιάρικο. Έχω ξανά ενορχηστρώσει τα τραγούδια μου για αυτό το φεστιβάλ σε πιο καλοκαιρινή διάθεση περνώντας από τα 80s-90s-00s με πιο ηλεκτρονικά στοιχεία, beat και κάνοντας ένα νοητό πέρασμα των δεκαετιών. Η δουλειά μου θα ακουστεί για πρώτη φορά έτσι και διάλεξα το τόπο μου και το φεστιβάλ αυτό για να κάνω αυτή τη προσέγγιση.
