Του Τζίμη Οικονομίδη
Ένα θέμα που δυνητικά ενδιαφέρει τη μεγάλη πλειοψηφία των Ελλήνων. Η πιστοποίηση όλων των ανελκυστήρων της επικράτειας. Μιλάμε για ένα νόμο, που ουσιαστικά υποβάλει κάθε πολυκατοικία και τους ενοίκους της σε ένα αρχικό κόστος που ξεκινά από τα 5000 ευρώ και σε πιθανή μη συμμόρφωση πρόστιμα άνω των 15.000 ευρώ κλπ.
Το βασικό ερώτημα είναι, αυτός ο φωστήρας που το σκέφτηκε, είχε υπόψη του ότι η χώρα βγαίνει από μια πολυετή κρίση, ότι υπάρχουν πολυκατοικίες και ένοικοι που αδυνατούν να πληρώσουν κοινόχρηστα, ηλεκτρικό και νερό; Και δεν είναι μια ή δυο, αλλά χιλιάδες οι πολυκατοικίες που έχουν πραγματική αδυναμία να ανταποκριθούν και ιδιαίτερα όλες αυτές των λαϊκών συνοικιών της χώρας.
Εδώ και πολλές δεκαετίες κάθε ανελκυστήρας όταν κατασκευάζεται δηλώνεται στις αρμόδιες αρχές και συντηρείται από πιστοποιημένα συνεργεία κάθε μήνα. Προς τι λοιπόν η νέα αυτή ανακάλυψη για απόδοση ISO και μάλιστα με δυσβάστακτα κόστη;
Μήπως πιο έντιμο θα ήταν να αποδοθεί ISO στα γραφεία συντήρησης που θα είναι και υπεύθυνα και όχι στο κάθε ανελκυστήρα, πολύ περισσότερο αφού για την κατασκευή του έχουν υπογράψει αρμόδιοι μηχανικοί και έχουν αδειοδοτηθεί;
Μήπως αυτό το νέο φρούτο των εταιρειών απόδοσης ISO είναι άλλη μια κρατικοδίαιτη επινόηση της τάξης «φύκια για μεταξωτές κορδέλες», που ταυτόχρονα πίσω τους κρύβεται το κράτος και η προσπάθεια του αποποίησης ευθυνών;
Μήπως το κράτος επιτέλους, όταν ζητάει από τον πολίτη να είναι τίμιος, να κοιτάξει τον καθρέφτη και να ξεκινήσει από τον εαυτό του;
Υγ. 1/ Έναντι άλλων αμφιλεγόμενων οικιακών επιδοτήσεων, αν είναι τόσο απαραίτητη αυτή η διαδικασία, μήπως να επιδοτηθεί αυτή από το κράτος;
Υγ. 2/ Και βέβαια ούτε σκέψη για φορολογική ελάφρυνση εφ’ όσον πρόκειται για υποχρεωτική από το κράτος διαδικασία, παρά μόνη σκέψη η επιβολή προστίμου από τη μη συμμόρφωση.
