Αποτελεί βασική αρχή του κράτους δικαίου, ότι «ένοχος ένοχον ου ποιεί». Γι’ αυτό και οι βαριές κατηγορίες του πρώην προέδρου του νοσοκομείου Ερρίκος Ντυνάν και καταδικασμένου για μίζες πολλών εκατομμυρίων Ανδρέα Μαρτίνη, δεν συνιστούν αποδείξεις ενοχής για τα πρόσωπα που κατονομάζει.

Κατά συνέπεια οι όποιες ευθύνες –εάν υπάρχουν- του πρώην πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, και των υπουργών Υγείας κ. Λοβέρδου, κ. Βορίδη και κ. Γεωργιάδη θα πρέπει να ερευνηθούν από την αρμόδια εξεταστική Επιτροπή της Βουλής και την Δικαιοσύνη. Αυτό όμως που είναι πέραν πάσης αμφισβήτησης -και περιγράφει ενδελεχώς ο κ. Μαρτίνης- είναι το γεγονός ότι το πολιτικό προσωπικό που κυβερνούσε τη χώρα για δεκαετίες, μεταχειρίζονταν τις δομές της δημόσιας υγείας σαν τσιφλίκι τους.

Ο ένας διόριζε τους «δικούς του» στη διοίκηση, ανεξάρτητα αν είχαν τα απαραίτητα προσόντα, ο άλλος έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να περάσουν τα νοσηλευτικά ιδρύματα στα χέρια των ιδιωτών, ο τρίτος φρόντιζε με νομοθετική ρύθμιση να αθωώνεται όποιος έκανε τη «βρώμικη δουλειά». Και όλα αυτά με την αλαζονεία των ανθρώπων που νομίζουν ότι θα έχουν για πάντα την εξουσία και κανείς δεν πρόκειται να τους ελέγξει ποτέ.

Φυσικά για όλα αυτά το δημόσιο να πληρώνει εκατοντάδες εκατομμύρια. Και εμείς να αναρωτιόμαστε ακόμα πως χρεοκόπησε η χώρα…