Με την παράσταση του ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Πάτρας «Οιδίπους, ο μύθος της ιστορίας του κόσμου, όπως τον είπαν οι Έλληνες» ολοκληρώνει, αύριο Τετάρτη 22 Αυγούστου, τον φετινό του θεατρικό κύκλο το 28ο Διεθνές Φεστιβάλ Αρχαίας Ήλιδας.
Σε αυτή εξιστορείται ένας από τους αρχαιότερους μύθους, αυτός των Λαβδακιδών, όπως τον συνέλαβε ο λαός και τον διαχειρίστηκαν οι μεγάλοι τραγικοί ποιητές: από την άφιξη του Κάδμου στην Θήβα, τον γάμο του Λάιου με την Ιοκάστη, τη γέννηση του Οιδίποδα, την πατροκτονία και τη λύση του αινίγματος της σφίγγας, την τύφλωση, την εξορία, τη σύγκρουση του Ετεοκλή και του Πολυνίκη, την ανυπακοή της Αντιγόνης στην εντολή του Κρέοντα και το τέλος του Οιδίποδα.
Παρακολουθούμε επί σκηνής έναν μύθο που με συμβολικό τρόπο περιγράφει τη δημιουργία του κόσμου, την εξέλιξη των πρώτων μορφών κοινωνίας, την οργάνωση των εξουσιών και τη θέσπιση της πρώτης νομοθεσίας που αποτέλεσε και το τέλος της μυθολογικής (ηρωικής) περιόδου.
Σύνθεση επτά τραγωδιών
Η παράσταση «Οιδίπους» είναι μια σύνθεση των επτά τραγωδιών που αναφέρονται στον μύθο του οίκου των Λαβδακιδών. Συγκεκριμένα: των τραγωδιών του Σοφοκλή «Οιδίπους Τύραννος», «Οιδίπους επί Κολωνώ» και «Αντιγόνη», των τραγωδιών του Ευριπίδη «Φοίνισσες», «Βάκχες» και «Ικέτιδες» και της τραγωδίας του Αισχύλου «Επτά επί Θήβας».
Δεν μπορεί να ισχυριστεί κανείς τη νομιμότητα μιας τέτοιας σύνθεσης αλλά ούτε και για το αντίθετο, καθώς τέτοιες απόπειρες παρατηρούνται ήδη από τα πρώτα χρόνια μετά τον θάνατο των μεγάλων τραγικών ποιητών και συνεχίζονται ως τις μέρες μας. Πρώτος ο Ευριπίδης ο νεότερος συντόμευσε τις τριλογίες του πατέρα του. Το ίδιο έκαναν και άλλοι λιγότερο γνωστοί ποιητές.
Η νέα σύνθεση, που χρησιμοποιεί αποσπάσματα από επτά τραγωδίες, έχει διαφορετική κατεύθυνση ως κείμενο και παράσταση. Διατηρούνται μόνο τα μέρη των ρόλων, χωρίς τις παρεμβάσεις του Χορού. Έντεκα μόνο ηθοποιοί πάνω στη σκηνή, με απλά μέσα, αφηγούνται την περιπέτεια του μύθου του Οιδίποδα. Η παράσταση δεν περιλαμβάνει μόνο σκηνές από τις επτά τραγωδίες αλλά και πτυχές του μύθου – στιγμές που ορίζονταν ως «μιαρές», κατά την παράδοση της τραγωδίας, και εξιστορούνται μόνο από του αγγελιοφόρους ή τον χορό.
Μια πρώτη εκδοχή του κειμένου προέκυψε από τη συνεργασία του Σταύρου Τσακίρη με τους μαθητές της Ανώτερης Δραματικής σχολής «Δήλος» κατά τα έτη 2013 έως 2017. Το τελικό κείμενο διαμορφώνεται στη διάρκεια των δοκιμών με τη συνεργασία των ηθοποιών.
Ο σκηνικός χώρος και χρόνος δεν είναι ενιαίος. Η χρήση των αντικειμένων δημιουργεί χώρους εσωτερικούς και εξωτερικούς, ακόμη και φανταστικούς με τη βοήθεια της τεχνικής του flash animation που συνηθίζει ο Αλέξανδρος Ψυχούλης.
Τα κοστούμια της Ελένης Δουνδουλάκη είναι σύγχρονα, αλλά με στοιχεία δανεισμένα από την Ελληνική παράδοση.
Η μουσική του Μίνου Μάτσα, άλλες φορές φωνητική και άλλες ηλεκτρονική, στηρίζεται σε μοτίβα της Ελληνικής Λαϊκής Παραδοσιακής μουσικής αποδιδόμενα μ’ ένα σύγχρονο ιδίωμα που μπερδεύεται με το ιδιαίτερο ύφος του συνθέτη.
Την ομάδα των ερμηνευτών που καλούνται να ζωντανέψουν αυτό το εγχείρημα απαρτίζουν μερικοί από τους καλύτερους ηθοποιούς της σύγχρονης Ελληνικής σκηνής.
Στο ρόλο της Ιοκάστης η Μαρία Κίτσου, Οιδίποδας ο Δημήτρης Λάλος, Κρέων ο Γεράσιμος Γεννατάς, Αντιγόνη η Λένα Δροσάκη, Ετεοκλής ο Γιώργος Παπαπαύλου, Πολυνείκης ο Μάνος Καρατζογιάννης, ενώ σε άλλους ρόλους οι απόφοιτοι της δραματικής σχολής του Δη.Πε.Θε. Πάτρας: Νάνσυ Χριστοπούλου, Ελένη Ανδρικοπούλου καθώς και οι Δημήτρης Παγώνης, Κώστας Νικούλι . Στον ρόλο του Οιδίποδα στην τελευταία του ηλικία αλλά και του γενάρχη Κάδμου ο Τάκης Χρυσικάκος.
