2025 τι να περιμένουμε
Καθώς ανατέλλει το 2025 φαίνεται ότι παρά τη σχετική άνοδο του ακαθάριστου εθνικού προϊόντος, αυτό που βιώνουμε δεν είναι ανάπτυξη.
Την ώρα που η οικονομία του τόπου εξακολουθεί να παραμένει κολλημένη στη μονοκαλλιέργεια του τουρισμού, δίπλα μας Βουλγαρία και Ρουμανία πλημμυρίζουν από εκατοντάδες εταιρείες σύγχρονης τεχνολογίας, ενώ εμείς χαιρόμαστε που έρχονται Ισραηλινοί να αγοράσουν ακίνητα ή που θα εγκατασταθεί ένα data center, το οποίο θα εκμεταλλεύεται τη φθηνή εξειδικευμένη εργασία ή που ξένα κεφάλαια, ιδιωτικά ή κρατικά, εξαγοράζουν από νοσοκομεία μέχρι λιμάνια, χωρίς όμως να αυξάνουν το παραγωγικό δυναμικό της χώρας. Αυτό μόνο κατ’ ευφημισμόν μπορεί να χαρακτηριστεί ανάπτυξη, αλλά δεν είναι. Και γι’ αυτό δεν έχει αντίκρισμα στην τσέπη των λαϊκών νοικοκυριών.
Σήμερα η Ελλάδα παραμένει βαριά υπερχρεωμένη, με δημόσιο χρέος πολύ μεγαλύτερο από εκείνο που μας έστειλε στα βράχια το 2009-2010, βεβαρημένη με άλλο τόσο ιδιωτικό χρέος, με διευρυμένη φτώχεια λόγω χαμηλών μισθών, ουραγός στην παραγωγικότητα, με σοβαρά προβλήματα διαφάνειας, και λειτουργίας των θεσμών.
Όσον αφορά το «καμάρι» μας, τη δημοσιονομική σταθερότητα, αυτή οφείλεται στο ότι στηρίζεται σ’ ένα από τα πιο άδικα φορολογικά συστήματα, και σ’ ένα εξαθλιωμένο κοινωνικό κράτος. Γι’ αυτό ακριβώς δεν είναι και αυτή σταθερή όσο φαίνεται.
