Πάει κι αυτός. Ένας ακόμη χρόνος τελειώνει, ένας άλλος ξεκινά, και λίγα μόνο εικοσιτετράωρα προτού συνεχιστεί αυτή η σκυταλοδρομία των χρόνων, βιώνουμε ένα συλλογικό deja vu. Τέτοιες μέρες πέρυσι, καλή ώρα, όλοι μοιραζόμασταν πάνω-κάτω τις ίδιες σκέψεις οι οποίες συνοψίζονταν σε μία προσωπική ανάκαμψη, μέσα από την ανάκαμψη της οικονομίας. Αλλά η αλήθεια είναι ότι το πράγμα δεν έφτιαξε. Δεν είναι πως δεν έγιναν βήματα. Καί έγιναν, καί γίνονται, ωστόσο το μεγάλο ζητούμενο παραμένει αυτή η πολιτική και δημοσιονομική πρόοδος να μετουσιωθεί σε οικονομική και κοινωνική ευημερία.
Γι’ αυτό και φέτος αναζητούμε το τέρμα, την λύτρωση του φίνις, περισσότερο από κάθε άλλη χρονιά της τελευταίας οκταετίας. Γιατί και πέρυσι, οι περισσότεροι τουλάχιστον νομίζαμε ότι θα αυτή θα είναι η χρονιά μας˙ ότι αυτό θα ήταν πραγματικά το τέλος της περιπέτειας για τη χώρα και τον λαό της και η αρχή μιας νέας εποχής. Διαψευστήκαμε, κακά τα ψέματα, και έτσι μοιάζουμε με περιπλανώμενους της ερήμου, που ύστερα από μία μακρά, βασανιστική πορεία, δεν εμπιστεύονται ούτε τα μάτια τους. Όχι ότι είναι όαση εκείνο που προσδοκούμε…
Μια ανάσα είναι αυτό που πραγματικά προσδοκούμε. Μια ανάσα αποζητούμε μόνο, γιατί νιώθουμε ότι δεν υπάρχει άλλος αέρας κρατημένος στα πνευμόνια μας. Μια ανάσα. Άλλος για να σπουδάσει, άλλος για να κάνει οικογένεια, άλλος για να ζήσει την οικογένεια, άλλος για να γεράσει με αξιοπρέπεια και άλλος για να προφτάσει να γεράσει.
Μια ανάσα για τον τερματισμό, κι ας ξέρουμε ότι δεν είναι νίκη αυτό που μας περιμένει. Είναι μόνο το απαραίτητο οξυγόνο για να συνεχίσουμε να στεκόμαστε όρθιοι, να τρέχουμε, να αγωνιζόμαστε, να φτάσουμε στο τέρμα. Κάποτε η Ελλάδα ζητούσε πολλά. Σήμερα ζητάει –και παλεύει γι’ αυτό– μόνο μια ανάσα. Μια ανάσα με την ελπίδα ότι αυτός ήταν ο τελευταίος γύρος. Ότι πλέον δεν αγωνίζεται μόνο για να ξεχρεώσει αλλά και για να προκόψει, γιατί το πραγματικό διακύβευμα για τούτον τον λαό και τον καλύτερο εαυτό του δεν ήταν ποτέ μόνο οικονομικό. Η μεγαλύτερη πρόκληση είναι να γίνουμε καλύτεροι μέσα από τα λάθη μας κι όχι απλώς η αντανάκλαση ενός βιώσιμου κράτους με ισοσκελισμένα οικονομικά μεγέθη. Κοινωνία χρειαζόμαστε μετά την σταθεροποίηση της οικονομίας. Μία κοινωνία δημιουργική, δημοκρατική, δίκαιη, και μία γενιά που θα πάει τα πράγματα μπροστά. Καλή μας χρονιά.
