Όλοι το κάνουν. Όλοι. Όλοι καταλαβαίνουν κάποια στιγμή ότι δεν πρέπει να το κάνουν. Κι όμως το κάνουν! Είναι η περιέργεια, που τους ωθεί ξανά και ξανά στο ίδιο βιολί, στο κρυφοκοίταγμα του «άλλου», στη σοκαριστική σκηνή ενός εγκλήματος ή στα λάγνα θεάματα που κατακλύζουν τον διαδικτυακό μας κόσμο. Και τo clickbait είναι η πλέον παρακμιακή απόλαυση που προσφέρει.

Απλό παράδειγμα, βγαλμένο από την ζωή: Πας να μπεις στο mail σου για να τσεκάρεις να μηνύματά σου και προτού εισέλθεις στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο, περνάς αναγκαστικά από την κεντρική σελίδα, στην οποία ο πάροχος των υπηρεσιών ηλεκτρονικής αλληλογραφίας σού πετάει διάφορες ειδήσεις (ο θεός να της κάνει) από γνωστές ή λιγότερο γνωστές ιστοσελίδες. Αυτά είναι τα δολώματα και όπου υπάρχουν δολώματα, υπάρχουν και ψάρια, τα οποία κατά κανόνα τσιμπάνε.

Αυτό ακριβώς είναι το clickbait που βγαίνει (από το click του ποντικιού και το bait που σημαίνει δόλωμα), «υποτιμητικός όρος που περιγράφει το περιεχόμενο ιστοσελίδων που έχει ως στόχο την αποκόμιση κερδών από την διαδικτυακή διαφήμιση, σε βάρος της ποιότητας ή της ακρίβειας του άρθρου, στηριζόμενο σε τίτλους εντυπωσιασμού ώστε να προσελκύσει κλικ και στη συνέχεια να ενθαρρύνει την προώθηση του περιεχομένου στα κοινωνικά δίκτυα»

Το εντυπωσιακά ακριβές λήμμα της ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑΣ επισημαίνει ακόμη ότι «οι επικεφαλίδες των clickbait άρθρων στοχεύουν στο να εκμεταλλευτούν το “χάσμα περιέργειας” παρέχοντας στον τίτλο πληροφορίες αρκετές για να κινήσουν την περιέργεια του αναγνώστη, αλλά όχι αρκετές για να ικανοποιήσουν την περιέργειά του αν δεν κάνει κλικ στον σύνδεσμο που οδηγεί στο περιεχόμενο».

Δεν θα σταθώ παραπάνω στην ανάρμοστη σχέση ενός ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και των διάφορων «συνεργαζόμενων» ιστοσελίδων ανά τον κόσμο, εφόσον προφανώς το ίδιο συμβαίνει σε κάθε χώρα κι όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά στην τακτική ακόμη και αξιόλογων ενημερωτικών ή ψυχαγωγικών ιστοσελίδων να συντηρούν μέρος της επισκεψιμότητάς τους μέσω clickbait. Έτσι δίπλα σε μία καθόλα σοβαρή και αξιόπιστη είδηση βλέπεις τίτλους όπως «Το ροζ βίντεο της πατρινιάς που έκανε πάταγο!», ή «Μιλάμε για ξύλο! Τρομακτικός καβγάς στον δρόμο!» ή «Τα πιο εντυπωσιακά οπίσθια αυτού του καλοκαιριού!». Εννοείται πως σχεδόν σε κάθε σχετική ανάρτηση θα δεις σε παρένθεση την λέξη βίντεο.

Γιατί μόνο άμα μπορείς να το δεις έχει αξία. Φυσικά πολλές φορές τα κορόιδα κάνουν κλικ και τελικά το βίντεο δεν παίζει ή δείχνει κάτι άλλο ή πολύ απλά δεν υπάρχει. Ή πρέπει να κάνεις ένα ακόμη κλικ για να μεταφερθείς εκεί όπου έχει ανέβει το βίντεο, σε μία άλλη ιστοσελίδα. Δεν υπάρχει τέλος σε αυτήν την ιστορία. Τουλάχιστον όχι μέχρι το σημείο που ο καθένας θα σταματήσει να τσιμπάει. Το ζήτημα είναι αν μπορεί.