Τους ακολούθησε χωρίς δεύτερη σκέψη. Παρότι είχαν περάσει αρκετές δεκαετίες από τότε, θυμόταν ακόμη την έξαψη που αισθανόταν, καθώς ανηφόριζαν με την υπόλοιπη «αγέλη» για το μαγαζί το οποίο πουλούσε βεγγαλικά και κροτίδες. Όλη τη μέρα δεν είχαν αφήσει σε ησυχία το σχολείο και τους καθηγητές τους. Πετούσαν αυτά τα πράγματα στο προαύλιο ή ακόμη και στον δρόμο από τα παράθυρα του σχολείου και γινόταν ο κακός χαμός. «Χασκογελούσαμε», μου είπε χαμηλώνοντας το βλέμμα λες και ντρεπόταν για την εφηβική του απερισκεψία. «Όλοι μας προειδοποιούσαν αλλά εμείς δεν αντιλαμβανόμασταν την σοβαρότητα της κατάστασης». Στο μαγαζί του «πονηρού», που εκτός από φυσίγγια σε κυνηγούς, προμήθευε δυναμιτάκια σε ανήλικα παιδιά εν όψει του Πάσχα, οι μαθητές βρήκαν την γη της επαγγελίας. Με το αζημίωτο φυσικά αφού ως γνωστόν αυτή η μπίζνα έχει πολλά λεφτά. Έτσι, ακούμπησαν το χαρτζιλίκι τους και ξαμολήθηκαν να πανικοβάλλουν την πόλη. Όμως λίγες ώρες αργότερα, ο ένας –πάντα ένας την πληρώνει– «συνελήφθη» επ’ αυτοφώρω από διερχόμενο αστυνομικό την ώρα που εκτόξευε κροτίδες εκατέρωθεν του δρόμου. Όπως μου διηγήθηκε, ο εν λόγω αστυνομικός κυριολεκτικά τον τρομοκράτησε, με αποτέλεσμα να μην ξαναβάλει ποτέ δυναμιτάκι στο χέρι του. Και, εδώ που τα λέμε, καλά του έκανε, γιατί μπορεί να φοβήθηκε πολύ, αλλά με αυτά τα πράγματα δεν παίζουν. Ήταν όμως αυτό αρκετό; Εκείνη την στιγμή, γλίτωσε ένα παιδί. Ωστόσο τα υπόλοιπα παιδιά, όπως και τους υπόλοιπους της παρέας δεν φρόντισε κανείς να τα απαλλάξει από την πιθανότητα της πρόωρα μοιραίας ηλιθιότητας. Κατά συνέπεια, η πρώτη ερώτηση που πρέπει να γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις είναι: «πού τα βρήκες αυτά;». Στην απάντηση βρίσκεται η ρίζα του προβλήματος και εκεί οφείλουμε να δράσουμε ως πολίτες και ως πολιτεία. Στην Αμαλιάδα συνελήφθη άτομο το οποίο πουλούσε κροτίδες και βρέθηκε μικρή ποσότητα στο σπίτι του. Στο Ρέθυμνο πάλι, κατασχέθηκαν 32.500 κροτίδες (!) και συνελήφθη ένας 26χρονος, ο οποίος τις διακινούσε μέσω του διαδικτύου. Δεν πρέπει να τους αφήσουν σε χλωρό κλαρί. Και ταυτόχρονα, θα πρέπει να υπενθυμίζεται διαρκώς στα παιδιά ότι το ατύχημα θα γίνει μία φορά. Οι συνέπειες κρατάνε πολύ παραπάνω.