Γίναμε πάλι μάρτυρες μιας Α-φύσικης καταστροφής που αποδόθηκε στη φονική νεροποντή που έπληξε τη δυτική Αττική.

Την ώρα που μετράμε τις πληγές μας και θρηνούμε τους 20 νεκρούς που άφησε πίσω της η «Ευρυδίκη» όλοι γνωρίζουμε ότι η τραγωδία που βύθισε στο πένθος ολόκληρη τη χώρα δεν έχει μόνο φυσικά αίτια. Η παρέμβαση του ανθρώπου υπήρξε καταλυτική.

Το μπάζωμα των ρεμάτων, η αποψίλωση των βουνών από τις καταστροφικές πυρκαγιές- επίσης ανθρώπων έργο-, η έλλειψη αντιπλημμυρικών έργων, η παντελής έλλειψη πρόληψης, μετέτρεψαν μια δύσκολη ενδεχομένως φυσική κατάσταση σε έγκλημα.

Το πρόβλημα δεν είναι «χθεσινό». Και με το πέρασμα του χρόνου μεγιστοποιήθηκε στο έπακρο. Μοιραία, αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε το κακό.

Τις «προειδοποιήσεις’ της φύσης δεν τις άκουσε κανείς. Τώρα μαζεύουμε τα συντρίμμια μας. Πληρώνουμε το κόστος της αδράνειας, της εγκληματικής ανθρώπινης δράσης και την παντελή απουσία της Πολιτείας.

Τους νεκρούς μας θα τους κλάψουμε και θα τους θάψουμε με την ελπίδα να μην αυξηθούν.

Την ευθύνη που μας αναλογεί για να μην έχουμε στο μέλλον παρόμοιες τραγωδίες θα την αναλάβουμε;