Ό,τι έσπειρες θερίζεις. Κοινότυπο αλλά τσεκαρισμένο. Το βεβαιώνει και η Ιστορία –που οι ισχυροί την γράφουν στα παλαιά τους υποδήματα- πως όταν σπέρνεις ανέμους θα θερίσεις θύελλες. Όμως εύκολα καβαλά κανείς καλάμι, και μετά «με την πρώτη την πλημμύρα όρη και βουνά επήρα» όπως λέει κι η παροιμία.

Μια φορά κι ένα καιρό, ένα μύθο θα σας πω για ένα σπουργίτι που πετούσε αμέριμνο και τιτίβιζε πως άμα λάχει με τον αετό τα βάζει. Πέταξε ο αετός σε μια πτήση σύντομη πετυχαίνει το σπουργίτι και με κοτσιλιές στολίζει. Προσγειώνεται το μικρό πουλί ανώμαλα και μια γάτα που νωχελικά λιαζόταν του καθαρίζει τα φτερά και το κάνει μια χαψιά.

Δεν χρειάζεται να πιάνεις πουλιά στον αέρα για να καταλήξεις στο ηθικό δίδαγμα. Όποιος σε «στολίζει» δεν είναι απαραίτητα εχθρός και όποιος σε «εξωραϊζει» δεν είναι απαραιτήτως φίλος. Συμβαίνει στην πραγματικότητα, το λένε και τα παραμύθια πως υποκαθιστώντας τη στρατηγική με διαψεύσεις κι ανακαλύπτοντας ύποπτες προθέσεις δεν κερδίζεις και τις υποθέσεις…