Το φαινόμενο των πολιτικών γυρολόγων στα χρόνια της κρίσης του πολιτικού συστήματος, υπήρξε έντονο και αρκετοί μετακινήθηκαν σε ένα ή και παραπάνω κόμματα. Απαξιώνοντας κάθε έννοια ιδεολογίας  αχρείαστη πολυτέλεια των καιρών με μοναδικό τους προσόν  τον κυνικό πολιτικό τυχοδιωκτισμό και υιοθετώντας τη σοφή λαϊκή ρήση των φρονίμων τα παιδιά πριν πεινάσουν μαγειρεύουν  αναζητούν  εναγωνίως  νέα  ασφαλή πολιτική στέγη. Ανάμεσα σε αυτές τις περιπτώσεις κορυφαία φαίνεται ότι υπήρξε ο Γρηγόρης Ψαριανός.

Όχι τόσο για άλλαξε 3 και ετοιμάζεται για 4ο κόμμα ​σε λίγα χρόνια, ​όσο γιατί σε κάθε νέα “στάση” του υπερβάλλει με τη γνωστή, συχνά χυδαία, ρητορική του προκειμένου να πείσει ότι ανήκει στο νέο χώρο του ή να χλευάσει τον προηγούμενο, με αποτέλεσμα οι μεταμορφώσεις του σε λίγα χρόνια να υποτιμούν κάθε έννοια πολιτικής και ηθικής. Ο Γρηγόρης Ψαριανός αναδείχτηκε από το ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα, πέρασε στη ΔΗΜΑΡ του Κουβέλη, στη συνέχεια στο Ποτάμι του Θεοδωράκη ενώ ήδη συγκρούεται με το κόμμα του και τον αρχηγό, υποστηρίζοντας σφόδρα τη στήριξη σε Μητσοτάκη και περίπου προαναγγέλει ότι αναζητά νέο σχηματισμό, tweetάροντας στις 5 το πρωί!

Κι άλλοι άλλαξαν κόμματα, ενδεχομένως και πολιτικές αντιλήψεις αλλά κανείς δεν έχει χλευά​σ​ει με τόσο υποτιμητικό τρόπο όσους το​υ παρείχαν πολιτική στέγη​. Ιδιαίτερα η μετάλλαξή του από «ριζοσπάστη» αριστερό σε ένα συστημικό καχέκτυπο που αναζητά εναγωνίως μια βουλευτική έδρα, προκαλεί εντύπωση για άνθρωπο που προέρχεται από ιστορική αριστερή οικογένεια.

Η δε έπαρση που μεταχειρίζεται τελευταία ανακοινώνοντας μες τα άγρια χαράματα  ότι εγώ με την  Αριστερά τέλειωσα, δείχνει να αγνοεί ότι η Αριστερά αδιαφορεί για τις προσωπικές πολιτικές και τους ναρκισσισμούς, πόσο μάλλον για όσους τη δυσφήμισαν και τη χρησιμοποίησαν  ως σκαλοπάτι.  Ίσως για αυτό τα κοινωνικά δίκτυα τον «τρολάρουν​»​ με τη φράση «Κάντε μια δημοσκόπηση της προκοπής να ξέρω σε ποιο κόμμα θα πάω»

Όσο για τον Σταύρο αυτός απλά του θύμισε ότι της νύχτας τα καμώματα τα βλέπει η μέρα και γελά …