Δεν μας πήρε πολύ. Όπως συμβαίνει δυστυχώς με κάθε τραγωδία, ελάχιστα κράτησε ο πολιτισμός της ευθύνης.

Επιστρέψαμε στη συνήθεια της άρνησης των προφανέστατων ευθυνών, της καπηλείας και των καταγγελιών πριν προλάβουμε να θάψουμε τους νεκρούς μας.

Στρατευμένοι όλοι την «αλήθεια» όπως την εννοεί ο καθένας. Όπως την φέρνει στα μέτρα του. Στα μέτρα της ιδιοτέλειας και του περιστασιακού κομματικού συμφέροντος.

Πλημμυρίσαμε ξανά από Πόντιους Πιλάτους. Κι ας είναι δύσκολο να νίψουν τα χέρια τους με τα καταλασπωμένα νερά που έπνιξαν τη Μάνδρα…