Έμαθα ότι ο βουλευτής Αττικής, τέως υπουργός και τομεάρχης Εσωτερικών της ΝΔ, Μάκης Βορίδης, θα είναι ο κεντρικός ομιλητής στην κοπή της πρωτοχρονιάτικης πίτας της δημοτικής τοπικής οργάνωσης Πύργου. Του εύχομαι καλή χρονιά αλλά με πάσα ειλικρίνεια δεν μπορώ να πω ότι χαίρομαι ιδιαίτερα για την έλευσή του. Από την αφεντιά μου τουλάχιστον, δεν θα ακούσει τις κολακείες και τις αβροφροσύνες τις οποίες είναι βέβαιο πως θα εισπράξει σε μεγάλα ποσά από συντρόφους και φίλους του κόμματος το βράδυ της 26^ης Ιανουαρίου.

Παρά ταύτα υποχρεούμαι να εξηγήσω τους λόγους μου, οι οποίοι εντάσσονται αμιγώς και ευκρινώς στο πλαίσιο ενός πολιτικού πολιτισμού, που σίγουρα δεν διέπει το παρελθόν αλλά πολύ φοβούμαι ούτε και το παρόν του κ. Βορίδη. Διότι κατά την άποψή μου το θέμα δεν είναι τόσο η κουμπαριά με τον Λεπέν ή το τσεκούρι που κουβαλούσε στα νεανικά του χρόνια και το οποίο ο ίδιος έχει αποκηρύξει δημόσια ως πολιτικό ακτιβισμό. Το θέμα είναι το φραστικό τσεκούρι με το οποίο εξακολουθεί να μάχεται για την δικαίωση των ιδεολογικών του πεποιθήσεων

Αυτό ακριβώς είναι που προκαλεί ανατριχίλα τόσο για τον Μάκη Βορίδη, όσο και για τον ομογάλακτο Άδωνι Γεωργιάδη, ο οποίος μάλιστα σήμερα τυγχάνει και αντιπρόεδρος του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Βέβαια, στο πρόσωπό τους κάποιοι βλέπουν τους αυριανούς ηγέτες της ΝΔ και της χώρας. Εγώ πάλι βλέπω τους «άσωτους υιούς» ενός αποστρατευμένου και γραφικού ακροδεξιού να οδηγούν το ιστορικό κόμμα της Πειραιώς σε μία εξαιρετικά επικίνδυνη στροφή, κάτι το οποίο συνιστά πρόβλημα για κάθε δημοκράτη, όπου κι αν εναποθέτει τις ελπίδες του.

Είναι πρόβλημα διότι ειλικρινά πιστεύω ότι πίσω από το μειλίχιο ύφος, την εκπαιδευμένη ευφράδεια και το ευπρεπές παρουσιαστικό, ο κ. Βορίδης και οι ομοϊδεάτες του δεν ενδιαφέρονται για την δημοκρατία, πάρα μόνο για το δημοκρατικό πρόσχημα. «Μαζί θα κερδίσουμε την μάχη των ιδεών», γράφει η επικεφαλίδα στην προσωπική ιστοσελίδα του βουλευτή. Ποιες ιδέες εννοεί στ’ αλήθεια;