Με αφορμή την “εορτή” των Ατόμων με Αναπηρία την 03/12/κάθε έτους θέλω να καταθέσω δημόσια, όντας η ίδια με πρόβλημα “υγείας- αναπηρίας”, πως αισθάνομαι.
Ένα άτομο με διαφορετικότητα σε θέματα που αφορούν την υγεία και την αναπηρία δεν είναι ντροπή για τον κονωνικό και οικογενειακό περίγυρο.
Η ΑΝΑΠΗΡΙΑ δεν είναι ή τουλάχιστον δεν θα έπρεπε να έχει μπροστά την λέξη ρατσισμό, απομόνωση και κοινωνική και οικογενειακή ντροπή.
Το επίσημο Κράτος έχει κάνει σοβαρά βήματα ώστε να διευκολύνει την καθημερινότητα των Ατόμων με Αναπηρία, έχει ακόμα δρόμο μπροστά του..
Η κύρια βάση όμως για να ενισχυθεί στον οιοδήποτε ότι το παιδί του, ο πατέρας του ,ο αδερφός του, ο γείτονας γεννημένος ,είτε στην πορεία της ζωής του, επειδή απέκτησε αναπηρία γίνεται ή είναι ντροπή και βάρος για όλους, πρέπει να ξεκινά απο την οικογένεια και έπειτα απο το Κράτος.
Δεν υπάρχει κανένα σχολικό βιβλίο όπου να αναφέρεται πως πρέπει να συμπεριφερόμαστε σε άτομα που είναι διαφορετικά απο εμάς.
Αναρωτιέμαι καμιά φορά πως είναι δυνατόν κάποιος να επικαλείται την χριστιανοσύνη, την ηθική, την αξιοπρέπεια και έπειτα να “παίξει”μπουνιές με κάποιον που του έκανε παρατήρηση επειδή παρκάρισε σε θέση Αναπήρων.
Αναρωτιέμαι πως είναι δυνατόν υπάρχει πρόνοια ή οποία να κλείνει την πόρτα και τα μάτια σε κοινόχρηστους χώρους και χώρους εστίασης χωρίς να υπάρχει πρόσβαση για την ομάδα ατόμων με ιδιαιτερότητες είτε είναι κινητικές είτε είναι νοητικές είτε είναι κληρονιμικές .
Αναρωτιέμαι πως μπορεί να υπάρχουν γονείς ή συγγενείς που μπορούν να κακοποιούν άτομα τα οποία χρειάζονται την βοηθειά τους και την στηριξή τους .
Αναρωτιέμαι πως μπορούν για πολλά αλλά πράγματα και συμπεριφορές να μπορούν να τις αντέχουν ενώ μέσα τους κρύβεται δόλος ,μαύρη εισροή χρήματος,ηθικολογίες που στην ουσία τις χρησιμοποιούν για να κρύβουν καλά τα εγκλήματα που κάνουν.
ΑΠΟΡΩ ΓΙΑ ΤΟ ΣΑΘΡΟ ΚΑΙ ΕΙΚΟΝΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΠΡΟΝΟΙΑΣ ΠΡΟΣ ΤΟΝ “ΒΑΣΑΝΙΣΜΕΝΟ”ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ ΠΟΥ ΚΑΤΑΛΗΓΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΣΤΗΝ ΤΥΧΗ ΤΟΥ.
Δεν απορώ όμως για το μεγάλο συναίσθημα που κρύβουν οι ψυχές των Ατόμων με Αναπηρία ,για την δύναμη ψυχής και μεγαλοψυχίας,για το πλατύ χαμόγελο που έχουν μέσα τους για τον υγιή συνάνθρωπο χωρίς να ζηλεύουν την τύχη του άλλου.
Τα Ατομα με Αναπηρία δεν είναι διαφορετικά απο τους άλλους ανθρώπους ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΑΔΙΚΑ
ΚΑΝΕ ΚΑΤΙ
ΑΥΤΟ ΤΟ “ΚΑΤΙ” ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΟ.
ΑΠΟΔΕΞΟΥ ΤΟΝ ΑΛΛΟ ΜΕ ΤΗΝ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ.
ΜΗ ΤΟΥ ΧΑΛΑΣ ΤΗ ΔΙΚΗ ΤΟΥ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ.
ΕΥΧΉ:
Όσοι είστε υγιής μην κάθεστε απαθείς σε ότι συμβαίνει γύρω σας,μην αφήνετε δευτερόλεπτο να κάνετε κάτι αργότερα ,δώστε χαρά και ζωντάνια στην καθημερινότητά σας στην καθημερινότητα όλων μας.
Δώστε απλόχερα καλημέρες στον διπλανό σας και δημιουργείστε συνθήκες για την προστασία της ανθρώπινης υπάρξης.
ΖΟΥΠΗ ΧΡΥΣΑ
