Στα ίδια μέρη…
Ήταν πριν από περίπου ενάμιση μήνα. Η παρέα μιλούσε για τις διακοπές της και ο καθένας έλεγε πού θα πάει, σε ποιο ξενοδοχείο έχει κλείσει, τι δρομολόγιο θα ακολουθήσει κλπ. Τους άκουγα σιωπηλός, συλλογιζόμενος ότι και αυτή την χρονιά θα παρέμενα καθηλωμένος. Δε βαριέσαι, σκέφτηκα. Καλά να είμαστε και του χρόνου βλέπουμε.
Από όλους τους προορισμούς που ακούστηκαν, ένας ξεχώρισε, όχι γιατί ήταν ομορφότερος από τους υπόλοιπους αλλά επειδή ήταν ο μοναδικός εκτός Ελλάδας. Το ζευγάρι που ήταν και οι οικοδεσπότες της βραδιάς, είχε οργανώσει (χωρίς τη βοήθεια ταξιδιωτικού γραφείου) ένα δεκαήμερο ταξίδι με στάσεις και διαμονή σε τρεις διαφορετικές χώρες. Αρχικά, θα ξεκινούσαν τις διακοπές τους στη Βόρειο Ιταλία, κατόπιν θα περνούσαν στη γαλλική Ριβιέρα και την Κυανή Ακτή, και τέλος θα κατέληγαν στη Βαρκελώνη.
Η επιστροφή τους θα ήταν πολύ πιο απλή με απευθείας πτήση στην Αθήνα. Άπαντες εξέφρασαν τον ειλικρινή θαυμασμό τους και την καλοπροαίρετη ζήλια τους για την μεσογειακή περιοδεία. Ωστόσο, αν και κανείς δεν είπε τίποτα εκείνη τη στιγμή για να μην στιγματίσει την επικείμενη εκδρομή, υπήρξε ένας βουβός προβληματισμός.
Αν μη τι άλλο, τα τυφλά τρομοκρατικά χτυπήματα των βαρβάρων τα τελευταία χρόνια στην Ευρώπη, έχουν δημιουργήσει ένα διάχυτο αίσθημα φόβου στους πολίτες. Αυτός άλλωστε ήταν και είναι ο στόχος των τζιχαντιστών: Να κάνουν τον κόσμο να φοβάται να μετακινηθεί, να ταξιδέψει, να ζήσει, ακόμη και να εργαστεί.
Έτσι, παρότι αργά ή γρήγορα η ζωή ξαναμπαίνει σε ρυθμούς κανονικότητας οπουδήποτε κι αν χτυπήσουν, αυτός ο μικρός δισταγμός παραμένει και φωλιάζει στη ζωντανή συνείδηση των λαών. Ο καιρός πέρασε, τα παιδιά ταξίδεψαν όπως είχαν προγραμματίσει αλλά μόλις ακούστηκε ότι ανάμεσα στα θύματα της Las Ramplas είναι και Έλληνες, όλοι αναστατώθηκαν αφού βρίσκονταν στην πόλη. Ευτυχώς ήταν καλά, όπως και η ελληνική οικογένεια που στάθηκε τυχερή μέσα στην ατυχία της.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι σύντομα η Βαρκελώνη θα επιστρέψει στην δημιουργική ρουτίνα της˙ μία πόλη με απίστευτη ζωντάνια, αξιοθαύμαστη ιστορία και χιλιάδες ομορφιές. Το μόνο που θα μείνει και πάλι από αυτήν την ιστορία είναι ο αριθμός των θυμάτων και εκείνος ο μικρός δισταγμός, που θα συνεχίσει να στοιχειώνει τη σκέψη των Ευρωπαίων
