Στα ίδια μέρη…

Μία φωτογραφία ισούται με χίλιες λέξεις, λένε, και στην περίπτωση του πρώην δημάρχου της Ελαφονήσου, η φωτογραφία η οποία κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο με αφορμή την καταδίκη του, μιλάει από μόνη της. Μιλάμε για μουτσούνα, όχι αστεία. Ωστόσο εδώ δεν απασχολούν καθόλου τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του προσώπου του ανθρώπου, όσο το βλέμμα, η έκφραση και γενικότερα το στήσιμο. Ίσα ίσα, η φυσιογνωμία του είναι αναπάντεχα οικεία. Μοιάζει με οποιονδήποτε άλλο συμπαθή κατά τα άλλα χωρικό, που έφυγε νύχτα από το χωριό του, με σκοπό να πετύχει στην πόλη. Και πέτυχε, ασκώντας την τέχνη της καρέκλας.

Στην πορεία όμως, όσο γλυκαινόταν με την εξουσία κι έβλεπε το χρήμα να γλιστρά σαν μέλι ανάμεσα στα δάχτυλά του, παρεξήγησε τον ρόλο του και τις αρμοδιότητές του. Ξέχασε ποιος είναι κι από πού ήρθε. Μπέρδεψε το γραφείο με το μποστάνι του πατέρα του, όπου μπορούσε ανενόχλητος να μπαινοβγαίνει και να ρημάζει αλλότριους καρπούς. Αυτό έπαθε κι ο αγαπητός πρώην δήμαρχος της Ελαφονήσου, ο οποίος πίστεψε για λίγο ότι τα εδάφη του δήμου είναι χωράφια που τα κληρονόμησε και έτσι αποφάσισε να τα τεμαχίσει για να τα μοσχοπουλήσει και να οικονομήσει.

Ούτε σε 1, ούτε σε 2 αλλά σε 135 (!) κομμάτια έσπασε την Ελαφόνησο και συγκεκριμένα την δασική έκταση της μοναδικής παραλίας του Σίμου ο μπαγάσας, με τη βοήθεια συγγενών και «φίλων». Συνολικά 15 άτομα αποδείχθηκε πως ήταν στο κόλπο και τελικά από μία δεκαπενταριά χρόνια έφαγαν δήμαρχος και ξάδερφος. Γλίτωσαν τα ισόβια παρά τρίχα λόγω πρότερου έντιμου βίου. Μα και βέβαια ήταν έντιμος ο πρότερος βίος του βρε παιδιά. Λεβεντιά ήταν ο άνθρωπος.

Γιατί πριν, ήξευρε ποιος ήταν. Κάποια στιγμή όμως ξεχάστηκε και ιδού τα αποτελέσματα. Δεν είναι ούτε ο πρώτος, ούτε ο τελευταίος. Έχουμε δει δημάρχους και δημάρχους να ξεχνιούνται, να έχουν πάθει μέχρι και ολική αμνησία. Η μόνη διαφορά είναι ότι αυτόν τον τσάκωσαν, ενώ άλλοι παραμένουν ελεύθεροι κι ωραίοι. Προς το παρόν τουλάχιστον.