Προσκεκλημένος της Πολιτιστικής Ομάδας Φράγμα στο καφέ ΟΣΕ Λεχαινών
Γράφει η Πουλχερία Γεωργιοπούλου
Η πολιτιστική Ομάδα Φράγμα παρουσίασε στο κοινό της Ηλείας τον πολυβραβευμένο ποιητή, συγγραφέα, κριτικογράφο και μεταφραστή Γιώργο Βέη το Σάββατο 23 Ιουνίου στο Καφέ ΟΣΕ στα Λεχαινά στο πλαίσιο των εκδηλώσεων «Σάββατα στο Σταθμό».
Ο κ. Διονύσης Κράγκαρης καλωσορίζοντας τους φίλους της Ομάδας Φράγμα στην κουβέντα με τον κ. Βέη, παρουσίασε στοιχεία από το εντυπωσιακό βιογραφικό του καλεσμένου όσο και διαφωτιστικά σχόλια από επιφανείς καθηγητές Πανεπιστημίου, συγγραφείς και κριτικούς λογοτεχνίας, όπως ο Γιάννης Παπακώστας, η Ανθούλα Δανιήλ κ.α. για ποιητικό-συγγραφικό έργο του.
Είπε, μεταξύ άλλων, ότι ο Γιώργος Βέης, διπλωμάτης καριέρας, το 2010 βραβεύτηκε από το Ίδρυμα Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του ποιητικού του έργου. Tο 2000 βραβεύτηκε με το ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ για το βιβλίο του ΑΣΙΑ, ΑΣΙΑ, το 2010 με το ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ ΧΡΟΝΙΚΟΥ-ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ για το βιβλίο του ΑΠΟ ΤΟ ΤΟΚΙΟ ΣΤΟ ΧΑΡΤΟΥΜ και το 2016 με το ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΜΑΡΤΥΡΙΑΣ – ΒΙΟΓΡΑΦΙΑΣ – ΧΡΟΝΙΚΟΥ – ΤΑΞΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ για το βιβλίο του ΠΑΝΤΟΥ.
Ο πολυβραβευμένος ποιητής και διπλωμάτης καριέρας κ. Γιώργος Βέης μίλησε στη συνέχεια της εκδήλωσης μ’ έναν απλό, λιτό, και ουσιαστικό λόγο.
Δήλωσε ότι δεν τον ευχαριστεί τόσο να μιλά για το έργο του, άλλωστε είπε, όλοι όσοι γράφουμε το κάνουμε με τα ψίχουλα που έχουν περισσέψει από το τραπέζι του Ομήρου, όσο για τους δασκάλους του πραγματικούς και πνευματικούς και τον τρόπο που επηρεάστηκε από το έργο τους.
Ο απόλυτος και αρχετυπικός ποιητής, σύμφωνα με τον Βέη, είναι ο Όμηρος και ο αγαπημένος του λογοτεχνικός ήρωας φυσικά είναι ο Οδυσσέας (πώς αλλιώς σύμφωνα και με την επαγγελματική του σταδιοδρομία!), ένας ήρωας που έχει στοιχειώσει θετικά τους μεγαλύτερους σύγχρονους λογοτέχνες, όπως ο Τζόυς και ο Καζαντζάκης. Έχει δει, είπε, όταν ζούσε στην Αμερική, την ΟΔΥΣΕΙΑ του Καζαντζάκη να πωλείται ακόμα και στα περίπτερα και να αγοράζεται μετά μανίας από τους λάτρεις του μεγάλου Κρητικού.
Ο τυφλός αοιδός των γραμμάτων του 20ου αιώνα Χόρχε Λουίς Μπόρχες επίτιμος διδάκτορας της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Κρήτης και η αγάπη του για την Ελλάδα ως τόπο που ανάβλυσαν ο στοχασμός, η διαλεκτική, η ποίηση, η φιλοσοφία είναι ένα ακόμα μεγάλο πρότυπο για τον Βέη.
Την στιγμή σταθμό μετεξέλιξης της ποίησης στη λυρική μορφή της την οφείλουμε στη Σαπφώ, είπε, ενώ τόνισε πως είναι αδύνατον να ξεχωρίσουμε τη μουσική από την ποίηση και πάνω στο πνεύμα αυτό, εξήγησε την απόφαση σταθμό της Σουηδικής Ακαδημίας το Νόμπελ Λογοτεχνίας να δοθεί στον τραγουδοποιό Μπομπ Ντύλαν.
«Δεν υπάρχουν μείζονες και ελάσσονες ποιητές»
Εξήγησε ότι κατά την άποψή του, δεν υπάρχουν μείζονες και ελάσσονες ποιητές, αλλά όλοι έχουν την αξία τους, και αυτό δείχνει ο μεγάλος αριθμός μελετών που εκπονούνται για ποιητικά έργα που θεωρητικά έχουν ερευνηθεί εξαντλητικά ή αντιθέτως βρίσκονταν στην αφάνεια για πολλές δεκαετίες.
Προσόν θεωρεί την απλή γλώσσα του ποιήματος, ανέφερε χαρακτηριστικά τους Ελεύθερους Πολιορκημένους του Διονυσίου Σολωμού. Η απλή γλώσσα φέρνει κοντά τον δημιουργό και τον αναγνώστη, και εξαρτάται από το ταλέντο του πρώτου ώστε να παραπέμψει σε εποικοδομητική δεύτερη και τρίτη ανάγνωση, διευκολύνοντας τα πολλαπλά επίπεδα ανάλυσής του νοήματος του έργου.
Όσον αφορά το συγγραφικό του έργο, πολύπλευρη και ευρυμαθής προσωπικότητα ο Γιώργος Βέης, μίλησε με ένα βαθιά στοχαστικό, όσο και φωτεινό λόγο , προς τέρψιν τόσο της φαντασίας και του ψυχικού κόσμου των ακροατών του, όσο και της ταξιδιωτικής δίψας, για τους λάτρεις όχι μόνο των ταξιδιών, αλλά και του συγκεκριμένου λογοτεχνικού είδους.
Εξήγησε ότι όλα του τα βιβλία είναι Μαρτυρίες διότι τίποτε δεν χρειάστηκε να επινοηθεί . Άλλωστε δεν είχε ποτέ του το χρόνο λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων να δημιουργήσει έναν εξολοκλήρου μυθιστορηματικό κόσμο και είναι κάτι που θαυμάζει απεριόριστα στους μεγάλους συγγραφείς του είδους, όπως τον Ντοστογιέφσκι.
Δήλωσε γοητευμένος από την ηλειακή φύση και την ιστορία του τόπου. Εντυπωσιάστηκε με τα μνημεία (όσα πρόλαβε να δει) όπως το Κάστρο της Ιζαμπώς, τη γοτθική εκκλησία της Αγίας Σοφίας, τα έργα των Βιλλεαρδουίνων και του Παλαιολόγου και σχολίασε χιουμοριστικά ότι επιθυμεί να επισκεφτεί ξανά την περιοχή έστω και με το λεωφορείο αφού αντιλήφθηκε ότι στις γραμμές που κοιτούσε με ανησυχία όσο διαρκούσε η κουβέντα δεν περνάει πια το τραίνο.
