«Το θέμα είναι να μην φορέσω φέσι» ήταν η απάντηση που έδωσε ο Αλέξης στους δημοσιογράφους όταν στις αρχές του μήνα και εν όψει Γιούρογκρουπ τον ρώτησαν «αν θα φορέσει γραβάτα» αν πιστεύει δηλαδή ότι θα υπάρξει λύση στο πρόβλημα του δημόσιου χρέους. Διαβάζοντας τότε ο πρωθυπουργός «τα σημάδια» της πραγματικότητας –χωρίς αυτή τη φορά ψευδαισθήσεις και αυταπάτες- με τον κ. Σόιμπλε μονίμως να εκβιάζει την κα Λαγκάρντ να στέλνει τα δικά της μηνύματα από την απέναντι πλευρά του Ατλαντικού και να διατάζει, και με τους «συμμάχους» που αποκτήσαμε στα πέτρινα χρόνια να λουφάζουν την κρίσιμη στιγμή, γνώριζε ότι το «σκηνικό» μόνο ρόδινο δεν το έλεγες.

Σήμερα βρισκόμαστε –επιτέλους- στην επόμενη μέρα και για το σκορ του αγώνα θα ειπωθούν και θα γραφθούν σίγουρα πολλά. Το βέβαιο είναι ότι «αυτό το σκορ» δεν είναι, ούτε αυτό που θα ήθελε ο Αλέξης Τσίπρας, ούτε αυτό που επιθυμούσε η κα Λαγκάρντ, ούτε όμως αυτό που ήθελε να επιβάλει ο κος Σόιμπλε. Ιδιαίτερα ο τελευταίος, που μονότονα απαιτούσε «και τον σκύλο χορτάτο και την πίτα αφάγωγη», αναγκάστηκε, κάτω και από την διεθνή κατακραυγή, να βάλει κι αυτός νερό στο κρασί του.

Και να αναγνωρίσει –αυτό που όλοι πλέον έχουν αποδεχθεί- ότι το ελληνικό χρέος είναι μη βιώσιμο και ως εκ τούτου, έστω και στο εγγύς μέλλον, αυτό θα πρέπει να αντιμετωπισθεί. Κι αυτό να καταγραφεί για πρώτη φορά, ως επίσημη απόφαση των δανειστών μας. Ούτε ο σκύλος χορτάτος λοιπόν ούτε η πίτα αφάγωτη. Ο γολγοθάς της ελληνικής κοινωνίας είναι μακρύς ακόμα. Άλλωστε όπως ειπώθηκε, «ποινή εκτίομεν» και το «αποφυλακιστήριο» αργεί πολύ…