Γράφει ο Τάκης Μυλωνόπουλος-Γρ. Φαρμ/κούΣυλ. Ηλείας, Μέλος ΔΣ ΓΝ Ηλείας, Πρώην Συντονιστής Τμ. Υγείας ΣΥΡΙΖΑ Ηλείας
Άλλο ένα περιστατικό τροχαίου ατυχήματος πριν μία εβδομάδα στους δρόμους του Ν. Ηλείας ( στην Ε.Ο. Πύργου –Ολυμπίας, περιοχή Σαλμώνης) όπου ένας νέος άνθρωπος 25 ετών με κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις και εγκεφαλικά αιματώματα καταλήγει στη μονάδα Εντατικής Θεραπείας του Νοσοκομείου Αγρινίου (Από Νοσοκ. Πύργου σε Νοσοκ. Ριου σε Νοσοκ. Αγρινίου).
Τι δείχνει αυτή η διαδρομή;
Μα φυσικά την παθογένεια του δημόσιου συστήματος υγείας στον νομό – αλλά και στα περισσότερα επαρχιακά νοσοκομεία της χώρας – καθώς το Γενικό Νοσοκ. Ηλείας δεν διαθέτει, για την ακρίβεια δεν λειτουργεί η Νευροχειρουργική Κλινική. Όλος ο κόσμος καταλαβαίνει πόσο σημαντική είναι η λειτουργία μιας τέτοιας κλινικής στο νομό και πόσες ζωές συνανθρώπων μας (κυρίως νέων) θα μπορούσε να σώσει ειδικά την καλοκαιρινή περίοδο που τα τροχαία είναι αυξημένα.
Λίγα λόγια για την Νευροχειρουργική Κλινική του Γ.Ν.Ηλείας:
Το Υπουργείο Υγείας προσέλαβε, περίπου τον Μάιο του ’15, Νευροχειρουργό ο οποίος μετά από 3 μήνες περίπου υπηρεσίας του στο νοσοκομείο,η κυβέρνηση της ¨Πρώτης φοράς αριστεράς¨, μέσα από διαδικασίες πελατειακής και ρουσφετολογικής νοοτροπίας, που θύμιζαν προηγούμενο καθεστώς, φρόντισε να τον αποσπάσει σε Νοσοκομείο της Αθήνας. Ας βγάλει ο καθένας τα συμπεράσματά του. Εννοείται ότι από τότε η Νευροχειρουργική Κλινική δεν λειτουργεί, με αποτέλεσμα να καταστεί ανενεργός (η γνωστή μέθοδος της απαξίωσης από τους πριν και από τους νυν).
Αυτή την περίοδο υπάρχει μόνος ένας Νευροχειρουργός ο οποίος αδυνατεί βέβαια μόνος του να προσφέρει τα απαιτούμενα για τη σοβαρότητα των περιστατικών (είναι ευνόητο).
Εν συντομία θέλω να αναφέρω ότι το περιστατικό αυτό –απόσπασης ιατρού- δεν είναι το μοναδικό τα τελευταία 2 χρόνια. Υπάρχουν δυστυχώς γιατροί και νοσηλευτικό προσωπικό που έχουν αποσπαστεί από τα Νοσοκομείατου Νομού για όμορα νοσοκομεία χωρίς την ομόφωνη έγκριση του ΔΣ του Νοσοκομείου, του Επιστημονικού Συμβουλίου και του Δ/ντή Ιατρικής Υπηρεσίας. (Περίπτωση ιατρού Ορθοπεδικής Κλινικής). Το ίδιο συμβαίνει με μετακινήσεις ιατρικού προσωπικού απ΄ το ΠΕΔΥ του Πύργου – Κ.Υγ. νομού προς το Νοσοκομείο Πύργου με αποτέλεσμα οι Υπηρεσίες Πρωτοβάθμιας Υγείας να παρέχονται με επισφάλεια.
Όλα αυτά βέβαια –συμπεριλαμβανομένης και της έλλειψης μονίμων προσλήψεων – καθιστούν τη λειτουργία του ΓΝ Ηλείας –ειδικά της Νευροχειρουργικής κλινικής- άκρως προβληματική.
Με την κακή αυτή συγκυρία του σοβαρού ατυχήματος ενός νέου ανθρώπου , που ευχόμαστε ολόψυχα να αναρρώσει, οι πολίτες του νομού απαιτούν από τη Διοίκηση του Νοσοκομείου, από τις αρμόδιες Υπηρεσίες Υγείας(6η ΥΠΕ, Υπουργείο Υγείας), από τους Βουλευτές του νομού, από την Τοπική Αυτοδιοίκηση (Δήμαρχο Πύργου), την άμεση τροποποίηση του Οργανισμού του Νοσοκομείου– επίκειται άλλωστε κατάθεση στη Βουλή σχετικού νομοσχεδίου – και την πρόσληψη τουλάχιστον 4(τεσσάρων) μονίμων Νευροχειρουργών , για να λειτουργήσει άμεσα η Νευροχειρουργική Κλινική του Νοσοκομείου συμβάλλοντας έτσι στη σωτηρία της ζωής των συμπολιτών μας, χωρίς να υποβάλλονται σε επικίνδυνες διαδρομές πολλών χιλιομέτρων μέχρι να βρεθεί νοσοκομείο σε κάποιο μέρος της χώρας, μέσα σε γερασμένα ασθενοφόρα και με το προσωπικό τους (οδηγούς και γιατρούς) στα όρια των βιολογικών τους δυνατοτήτων.
Θα πρότεινα λοιπόν στη Διοίκηση του Νοσοκομείου αλλά και στους Βουλευτές , ειδικά της Κυβέρνησης, εκτός από τα επικοινωνιακά σόου (φωτογραφίες στα ΜΜΕ-κορνίζες με πορτρέτα, τραπεζώματα, χαιρετούρες κλπ) όταν βγαίνουν στις εφημερίδες και εκφράζουν τη θέση τους για την κατάσταση των Νοσοκομειακών ιδρυμάτων-Κέντρων Υγείας κλπ του Νομού να μην μηρυκάζουν τις κυβερνητικές εξαγγελίες περί δημόσιας υγείας αλλά να ενημερώνονται σωστά και επί της ουσίας .
Εν κατακλείδι το πρόβλημα της Εθνικής Πολιτικής Υγείας είναι πρόβλημα στρατηγικής, πολιτικής βούλησης , και διαρθρωτικών αλλαγών (π.χ. συγχωνεύσεις νοσοκομείων ) και δεν πρέπει να περιορίζεται αποκλειστικά σε μικροδιαχειριστικές και αμφίβολης βιωσιμότητας ιδεοσχήματα (βλ. νομοσχέδιο ΠΦΥ και ΤΟ.Μ.Υ). Τέλος η επίτευξη της κοινωνικής ισότητας , της οικονομικής αποδοτικότητας και της ιατρικής αποτελεσματικότητας είναι ένα κρίσιμο ζήτημα πολιτικής και κουλτούρας.
